Ένα χρώμα σε χαρακτηρίζει, αλλά δεν μπορώ να το προσδιορίσω. Όσο ψάχνω, θα μου ζητήσεις να σου απαγγείλω ένα ποίημα για σένα, αλλά εγώ θα θέλω να στο δώσω ραβασάκι, ενώπιόν σου, αλλά κρυφά, να ανοίξεις και να βρεις εσύ την λέξη που γυρεύω. Μιλάς σωστά και γλυκά, θαρρώ πως ακούω την ανάσα σου στην ψυχή μου, να σιγοντάρει για την στιγμή. Χρώμα στην μορφή σου, το όνομά σου. Κάπως, κάτι πρέπει να σημάνει ο ουρανός που κοιτάς, να σε κατευθύνει εδώ, θησαυρέ. Πρέπει να με κάλεσες, να με επικαλέστηκες για να στέκομαι στην άκρη της γης για σένα.