Προσοχή

Πρόσεχε, περνάει, δεν ρωτάει και αν άνοιξες σε βρήκε, ειδάλλως ξαναμέτρα ώρες μέχρι να ξανάρθει τυχαία στο πέρασμα. Πρόσεχε, κάνε στην άκρη, βαστάει μια ντάνα πράματα και αν σκοντάψει, σε σένα θα τα ρίξουν και άντε ξαναμέτρα τις κούτες και τους φιόγκους από τα φορέματά τους. Υποκλίνεται ορθώς, κοντοστέκεται ένα δευτερόλεπτο και έχει χαθεί από τα μάτια σου, πριν καλά καλά έχεις σχηματίσει την κορμοστασιά του στα μάτια σου. Ξέρει πως όσο κι αν κάτσει πλάι σου, σε λίγο διάστημα δεν θα τον αναγνωρίζεις.
Στάσου όρθια, κομψά με στητό στο στέρνο και αν σε παρατηρήσει, να εύχεσαι να είναι η στιγμή του κολατσιού, ώρα ιερή. Θα αφήσει συνταξιδιώτες και οδοιπόρους και θα καθίσει επί γης, θα ανοίξει το μικρό του τεφτέρι και θα ξεκινήσει την τέχνη της γραφής.
Στάσου, μια σταλιά παιδί και έμειναν δυο γουλιές. Την δύναμή σου, πως ξεχνάς!
Ετοιμάστηκα, έκατσα προσοχή, εντός πλαισίων και προδιαγραφών.
Είπα ένα τραγούδι, την στιγμή που πέρναγε και το έκανε εικόνα.