Καφέ στον "ερωτικό"και συνειρμικά η σκέψη πάει σε πράγματα που προσδιορίζουν τον έρωτα. Ένα αγγελάκι με φτερά, αθώο και πονηρό συνάμα, που θέλει εσκεμμένα δυο άτομα να φέρει κοντά,έστω σε σκέψη. Εισβάλλεις σε ένα ήσυχο μέρος, κανείς, οι μόνοι για καφέ, πόσα προδίδει, ένας τοίχος απέναντί μου,γεμάτος στιχάκια. Φράσεις διαβάζω "πως γίνεται χάνοντας εσένα,βρήκα τον εαυτό μου..." και σε όλα ένα παράπονο, απογοήτευση, μοναξιά. Ένας ερωτικός τοίχος, καημού και αλήθειας. Έρωτας, λύτρωση ή μια παραίσθηση; μια ρουφηξιά το καϊμάκι και γλυκό δεν ζητάς. Στον έρωτα τελικά νιώθεις τα πιο πολλά, αλλά σου μένει το μαράζι,γιατί το πιο έντονο ,είναι η απουσία!