Δυο μάτια θαμπά και αρνούμαι να χαμηλώσω το βλέμμα, γιατί θα τρέξουν δάκρυα μέσα στην αγκαλιά σου. Ανοίγεις παράθυρο, αέρας να στεγνώσει τις σκέψεις και να προχωρήσεις να φύγεις, να ξεφύγεις. Αλλαγή τραγουδιού, γιατί μπορεί αυτό να φταίει που σε μπερδεύει ετούτη την στιγμή. Μάτια φευγάτα όσο κι αν προσπαθούν εικόνες να μην φέρνουν ενώπιόν τους. Φταίει κάτι; ουδείς, η ψυχή σου παραπονιέται και εσύ κάθεσαι και τις κάνεις τα χαΐρια; βρες της μια αγκαλιά, δημιούργησέ την και άστην, θα κοπάσει, κάπως θα ξεχαστεί, έστω για την επόμενη στροφή!