Περνούν οι μέρες και με ρωτάς γιατί δεν γράφω, στιχάκια γιατί δεν σου αραδιάζω, να έχεις κάτι να κοιτάς και να ονειροπολείς για όσα θα ήθελες και δεν έρχονται στην αγκαλιά σου. Θα σου απαντήσω σε γράμμα κι ας είμαστε πάντα μαζί, μερόνυχτα, να συζητάμε για πίκρες και αγάπες. Θα σου ζητήσω χορό και θα αρνηθείς για χατίρι εγωισμού και θα προτιμήσεις μόνη να στέκομαι σε τραπέζι αδειανό. Περνά ο καιρός και ακόμη χειμωνιάτικα φοράς, θα δικαιολογηθείς "ψύχρα" και μακρυά θα μείνεις για όσο διαρκεί το καλοκαίρι. Αντέχεις, γιατί τα τραγούδια δεν τελειώνουν ποτέ, έταξες!