Μου είπαν πως δεν χωρώ σε ουρανό, πως η αγκαλιά του είναι μικρή, πως τα αστέρια είναι δώρα για μένα, όχι να βρίσκομαι εγώ εκεί. Κοιτάς και χαζεύεις έναν κόσμο που ζει και αναπνέει και εσύ είσαι απόμακρα από όλα, γιατί έτσι θα έπρεπε να είναι. Κάποιος πρέπει να παρατηρεί, κάποιος να καταγράφει και να αραδιάζει χαζομάρες ξημερώματα σε χαρτί για να έχεις να πιστεύεις. Μια ζωγραφιά ο ουρανός και άλλη λέξη δεν μπορείς να σκεφτείς, όταν όλα μοιάζουν θαμπά από δάκρυα και θαρρείς πως τα χρώματα χάνονται και αποκαλύπτεται ασπρόμαυρος καμβάς. Θα σου πουν πολλά, αλλά η αγκαλιά μου στην ψυχή σου όσα μερόνυχτα κι αν περνούν. Ένα όνειρο δες και μίλα μου για αυτό το χάραμα, ένα φιλί δώσε και πες μου πως ένιωσες το δειλινό.