Μέσα από τα πάθη σου Χριστέ, τα πάθη μου να κάψω, λύτρωση να βρω στις σκέψεις και καρδιά να εναποθέσω πλάι σου σε ανάσταση ψυχής. Μύρα σε έραναν για τα δάκρυα που έτρεξαν από τα μάτια Σου, για την μέγιστη θυσία, θάνατο δεν φοβήθηκες, όσο την προδοσία των ανθρώπων. Με άνθη σε σκέπασαν για τα ραπίσματα στο σώμα Σου και τα δέχτηκες όλα για να μπεις στον άδη για την ανάσταση όλων μας. Στα μάτια πως να σε κοιτάξω; ταπεινός για να σε προσκυνήσω, μόνο γονατιστός, να με συγχωρέσεις. Εβασανήσθει κι όμως στην αγκάλη σου όλους μας καλείς. Ύψιστε, αναβιώνουμε την Ανάστασή Σου για να πιστέψουμε, να μην ξεχνάμε, να αναπνέουμε, να ελπίζουμε, ακόμη και μετά το τέλος, Εσύ!

υγ: Εύχομαι Καλή Ανάσταση σε όλους μας!