Ψεγάδι

Ψεγάδι στον κόσμο σου το χαμόγελο, κανείς δεν ξέρει να πει αν είναι αληθινό, αν σπάει. Ψεγάδι και το δάκρυ, κανείς δεν  γνωρίζει αν είναι νερό ή δροσιά από του  φεγγαριού την όψη. Ζωγραφίζεις, πλέκεις εγκώμια και όταν ξένος φανεί, σκοτάδι στο πέρασμά του για να φυλαχτεί ετούτο το τοπίο, από όσα δεν θα καταλάβει κανείς.
Ρωγμή στον χρόνο και πρόβαλε χάρτης, νησί και μια βάρκα μοιάζει να είναι το μόνο μέσω. Ρωγμή και στο κουπί σου, αβοήθητη μα δεν ξέχασες να βουτάς και τελικά υπήρξε αφορμή η μοναξιά για να θυμηθείς πως το στοιχείο σου είναι το ύδωρ, όχι η στεριά.
Ποτέ δεν γύρισε κι ας ήξερε που να σε βρει. Δεν γύρισε, γιατί δεν ήξερε πως να βρει το χαμόγελό σου, δεν ήξερε να κρύψει το δάκρυ σου στο φως της μέρας.
Ψεγάδι στον κόσμο σου οι μορφές, κανείς δεν ξέρει αν το δεσπόζουν ψυχές, αν αναπνέει. Ψεγάδι και το φιλί, όποιος το ένιωσε, δεν το μαρτυρά.