Υστερόγραφο

Και φοβάται η νύχτα και αργοπεθαίνει το κύμα στο πλάι μιας πολυκατοικίας, σε ένα σκοτεινό σοκάκι, σε μια χαραμάδα. Και πετάγονται φωνές και σιωπαίνουν οι τοίχοι, με τόση μαεστρία και τόσα φκιασίδια. Δικό σου είναι τέχνασμα, δική μου η στιγμή κα τα μάτια σάστισαν στο θέαμα και σκέφτηκαν φυγή. Δυο γράμματα στα χέρια που άργησαν να 'ρθούν, βιαστικό μαντάτο που περίμενε να φανερωθεί σε δικό του χρόνο.
Και ξεφτίζει η μέρα σε φόντο αλλιώτικο από πριν και ανοίγουν οι εσοχές στις παλάμες σου να πιαστούν να μην φανούν.
Υστερόγραφο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα σου, ιδανικό για χειμώνες και φωτιές.