Τα μηνύματα έπεφταν ως βροχή και τα δάκρυα γράμματα ακουμπούσαν σε χαρτί με σύνεση. Νέα χαρτογράφηση φώναξε ένα παιδί και εγώ συνέχισα να χαζεύω πάνω από την γέφυρα το νερό.
"Σε πεθυμήσαμε", φωνή από ψηλά , αλλά δεν κοίταξα, ήξερα το βλέμμα και τις προοπτικές. Σε κυνηγούν και τους ξεγέλασες, όπως έχεις εκπαιδευτεί.
Τα λόγια έπεφταν ως σιωπή και η ησυχία έγραφε νότες σε χαρτί με θλίψη. Νέα από την πόλη φώναζε ένα παιδί και εγώ συνέχισα να σκιαγραφώ την υφή μου στο νερό.
"Σε ξεγελάσαμε", δεν έπρεπε να έχω κοιτάξει, ήξερα τι θα αντικρύσω. Σε τραβολογούν από τον σβέρκο μικροί καημοί και ο λήθαργος δεν θα αργήσει.
Θα ξυπνήσω, μα άφησε με.
Η βροχή θα πάρει το χαρτί και η σιωπή την θλίψη.