Ήταν αφού είχα ξετυλίξει τα δώρα και αφού είχες αποκοιμηθεί που σκέφτηκα την αίσθηση της μυρωδιάς σου και κατέληξα στο πλάι σου, να αγγίζω και να νοσταλγώ αυτή την εικόνα. Περίεργο, θυμάσαι και βυθίζεσαι σαν να ήταν παρών το άρωμα, όχι εκείνος.
Είναι το πιο δυνατό συναίσθημα, θα ζούσες από αυτό ή θα επιζούσες. Κεριά αναμμένα, στρωμένο χαλί και η φλόγα έμοιαζε να θεριεύει μαζί με τις σκέψεις.
Ήταν λίγο αφού είχα μαζέψει και το τελευταίο πιάτο και αφού είχες ψελλίσει μια λέξη που σκέφτηκα την αίσθηση του να με καλείς και κατέληξα στο πλάι σου, να αγγίζω και να νοσταλγώ αυτή την εικόνα.
Περίεργο, ήταν σαν να βυθίζομαι σε σένα και να υπαγορεύω τις φωνές και τις κινήσεις σε ξένα σώματα.
Είναι το πιο δυνατό συναίσθημα, θα ζούσες από αυτό ή θα επιζούσες. Κεριά αναμμένα, στρωμένο χαλί και η φλόγα έμοιαζε να θεριεύει μαζί με τις σκέψεις.
Ήταν λίγο αφού είχα μαζέψει και το τελευταίο πιάτο και αφού είχες ψελλίσει μια λέξη που σκέφτηκα την αίσθηση του να με καλείς και κατέληξα στο πλάι σου, να αγγίζω και να νοσταλγώ αυτή την εικόνα.
Περίεργο, ήταν σαν να βυθίζομαι σε σένα και να υπαγορεύω τις φωνές και τις κινήσεις σε ξένα σώματα.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου