Δακρυρροούσα

Πότε σταμάτησαν τα δάκρυά σου; ποιος σε έπεισε και πίστεψες πως δεν είσαι μόνη ανάμεσα σε τόσους ωκεανούς; το χρώμα σου χλωμό λευκό και σε έντυσαν με φτερά στο κεφάλι, σου έβαλαν κορδέλα και έναν πορφυρό μανδύα να είσαι βασίλισσα.
Είσαι επιλογή, να εύχεσαι να σε έχω διαλέξει και όταν η αλμύρα είναι στα χείλη σου, μου είναι γνώριμη η γεύση και δεν θα διστάσω να σε φιλήσω.
Ποιός κόσμος είναι δικός σου; ποια τα γνωρίσματά του; υγρασία μου απαντάς και χάνεσαι, γιατί σε έλιωσε το σκοτάδι. Να σε ορίσω ιππότη ή βασιλιά; στα μέρη μου έχει χηρέψει η θέση και ο θρόνος έχει υποστεί ιστούς και φόβους.
Ποτέ δεν σταμάτησαν τα δάκρυα, ποιος σου είπε τέτοια ασύστολα ψεύδη; στολίζουν χρόνια την θάλασσα που με ορίζει.