Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010

Θα αφήσεις τα δάκρυα να φύγουν και θα σε ρωτήσουν, γιατί , αφού στα μάτια σου έχουν δει τόσα και καρτερούσαν τόσα να γευτούν. Κυλούν στο πρόσωπό σου και μετανιώνουν για όσα σου είπαν, πως θα έμεναν για πάντα, δεν ήξεραν την υφή σου. Καταλήγουν στον λαιμό σου , λιμνάζουν και δροσίζουν την ψυχή σου. Θα αφήσεις όλα να χαθούν, να ξεχαστούν, έχεις συνηθίσει, θα έρθουν άλλα σαν θυμηθείς, σαν βουρκώσεις. Έχει σημασία το πως νιώθεις; αν λυπάσαι, αν έχεις χάσει σε αυτό το παιχνίδι που στοιχημάτισες καρδιά; πειραγμένα ζάρια, σημαδεμένο χαρτί στο μανίκι σου, ξέχασες πως έκλεψες πρώτη.

Δεν υπάρχουν σχόλια: