Σε φύλλα χρυσού τυλίγεις όνειρα, να αποκαλυφθούν στον μορφέα με χάρη και να μην τους αρνηθεί χάρες και χατίρια να κάνει ως το χάραμα. Πήραν την ρότα την σωστή και πλάγιασαν στο άδειο τους κρεββάτι και περιμένουν τα χάδια του να παρουσιαστούν δίχως άλλοτε, δίχως λαλιά. Μια άνοιξη ένα ψυχρό βράδυ, αλλά ουδείς να το πιστέψει, πόσα ξέρεις και δεν θα πεις ποτέ, ούτε στο φευγιό. Υποκλίθηκαν οι μοίρες και επέστρεψαν στην αγκαλιά σου, δεν μπορούν να προδώσουν μυστικά και συνταγές, μόνο τα φιλιά τους να σου πουν πως θα είναι δίπλα σου και ας αργήσουν να φανούν στα σκαλοπάτια σου.