Στέλνεις μια αγκαλιά να κοιμηθείς και ας μην την νιώσεις ποτέ. Στην θάλασσα να δροσιστεί και να φυλακίσει την αύρα της στα χείλη σου για το διψασμένο φεγγάρι που σε κοιτά. Στέρεψαν και οι δρόμοι του μορφέα, σε λάθος όνειρα σε οδήγησε και ξέχασε του μυαλού σου τα θέλω. Παρήγγειλες ουρανό για ετούτη την βραδιά, να μην λείπει στην ματιά σου και ας μην έχει ξαστεριά, θα βλέπεις σύννεφα να περνούν, να σκιάζουν το φως του και να ζωγραφίζει την μορφή του για να το φανταστείς όπως το επιθυμείς. Θα ζητήσεις μια αγκαλιά να κοιμηθείς και θα μείνει ξάγρυπνη για όσο χρειαστεί, ο μορφέας δεν ξεκινά ταξίδι δίχως εσέ.