Πάλι εδώ εσύ; τι περιμένεις, τι αναζητάς; δεν κουράστηκες να έρχεσαι πάντα τα βράδια και να φεύγεις μόνος το ξημέρωμα; δεν υπάρχει λόγος, το χάραμα δεν αλλάζει όψη στην ματιά σου και αν το προσπάθησα. Ναυαγός δηλώνεις, μα βρίσκεις τον δρόμο για το φευγιό, για την ακτή και πάλι σε δρομολόγιο. Ανοίγει ο ουρανός αγκαλιά και χάθηκα, σου το είχα τάξει, ένα αστέρι για την λαλιά σου και για όσα έφερες. Να σε τρατάρω ένα γλυκό του κουταλιού, νερό στο μανίκι σου. Τι χρώμα έχουν τα μάτια μου, πες μου, είσαι κάθε βράδυ εδώ, θα πρέπει να ξέρεις την όψη μου να μου πεις, την κοψιά μου, την χαρά μου, την μορφή μου.