Ποιον θα πείραζε αν η ψυχή σου αιμορραγούσε, αν πλημμύριζε από δάκρυα, αν συννεφιά πάντα στα μάτια σου. Αντέχω, τι περίμενες; Το μόνο άσχημο είναι πως η ψυχή δεν πεθαίνει ποτέ, δεν ξεχνά όσο κι αν ο καιρός ξεθωριάζει, εκείνη πάντα ίδια στέκεται σε γκρεμό, σε φλόγα, σε φιλιά χιλιοειπωμένα. Γελούν οι μοίρες, που φέρνουν δικά τους καλούδια απρόσκλητες. Ποτέ δεν χάνω το ηλιοβασίλεμα του φεγγαριού, όσο κι αν ο μορφέας επιμένει πως στον κόσμο του είναι παντοτινό. Μην με νιώσεις!