Σα να ήμουν άνθρωπος, χρώματα θα έβλεπα ή από τα όνειρα θα έπαιρνα εικόνες; και σαν γινόμουν μορφονιός θα ήμουν σωστός; έχω χάσει το φως μου, μα δεν έπαψα ποτέ να μιλώ ακόμα και στο σκοτάδι. Αθεράπευτα σιωπηλή η νυχτιά, αλλά πως να σου πει, πνίγεται η λαλιά της, σα σε δει. Ονειροπαρμένη θάλασσα σαν να ήμουν, κατέληξα σε λάθος αγκαλιά και ξέμεινα σε κενή ακτή να χτυπούν τα κύματά μου. Ήμουν άγγελος δίχως φτερά.