Δεν λες πια καληνύχτα και έχω χάσει την αίσθηση του χρόνου. Δεν μπορώ να γείρω, τα μάτια να κλείσω και όνειρα να κάνω, αφού αγκαλιά πια δεν έχω να ζητώ νανούρισμα. Ψυχή άδεια, γιατί όλα όσα έχω θέλουν να βγουν έξω και να φωνάξουν, κάπου να λησμονήσουν εικόνες και σ' αγαπώ μην πουν ξανά. Γνώριμο συναίσθημα, το ψυχρό μου δάκρυ. Ακόμα προσπαθείς να καταλάβεις τι έχει φταίξει σε μένα; άνθρωπος εστί η απάντηση και δεν έχω υπάρξει ποτέ σε όνειρα. Όσα φιλιά είναι να ρθούν, να ξέρεις πως ήδη τα έχω κάψει, κουράστηκα να πονώ.