Δυο κουβέντες είχες πει στην καρδιά και τις είχε ξεχάσει, όχι γιατί δεν θυμόταν, απλά τα όνειρα την σκεπάζουν αιώνες τώρα. Δυο ματιές και ήταν αρκετό να βυθιστεί σε σκέψεις, σε εικόνες που ποτέ δεν θέλησε και όμως ηχούν ακόμα. Νωπό το σκοτάδι και δεν γυρίζεις πλευρό, κενό και εκεί, το ξέρεις, δεν υπάρχει δισταγμός. Συζήτηση και η ώρα περασμένη, θα ξαποστάσεις σε αγκαλιά, σε ό,τι έχει απομείνει και θα ψιθυρίσεις λόγια γλυκά, την ψυχή σου να κερδίσεις. Είναι όμορφα όταν κουρνιάζεις και νιώθεις την θέρμη της νυχτιάς, σε γνωρίζει και την ξέρεις καλά.