Σε έχει αφήσει πολλά βράδια μόνη, δεν στέλνει φιλί, δεν σε κοιτά και βρίσκεις αφορμή να χάνεσαι εκεί όπου ξέρεις πως δεν θα ψάξει. Χρώμα, το μυαλό σταματά, πρέπει να βρει τον συνδυασμό και να ανασύρει από το μνημονικό την εικόνα. Διάλειμμα, ήχος από το παρελθόν βουτηγμένος στο μέλι και πόσα μοιάζουν να μην μπορούν να αλλάξουν!
Σε έχει ξεμυαλίσει πολλές φορές; τόσες ώστε να έχεις δικαιολογία στα χείλη να πεις, γιατί οφείλει να σε δεχτεί, έτσι δεν λες;!