Χάσμα στο μονοπάτι σου και βαδίζεις σε σκοτάδι. Τόσες σκέψεις που πληγώνουν και πως να κοπάσουν τα δάκρυα στα όνειρά σου; τόσος καιρός έχει περάσει και θα περίμενες όλα να έχουν κοπάσει. Θάλασσα να βλέπεις πάντα, έστω και φουρτουνιασμένη, έτσι ξέρεις πως μπορεί να σε πάει πιο μακρυά. Βραδιές που καίνε και την μοναξιά δεν μπορείς να κατηγορήσεις, που έχει υπάρξει φίλη καλή. Μόνο εσύ ακούς την ηχώ, μόνη στις επιλογές της ζωής. Θα σε αποκαλέσουν αγάπη, απλά είχες ψυχή. Φως, θα έπρεπε να έχεις ξυπνήσει, να δεις τοπίο πιο εκθαμβωτικό, μα στα όνειρα προσμένεις να αντικρίσεις ματιά.