Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2008


Θα την δει το πρωί , όπως την θυμόταν από τότε. Γλυκιά , ήρεμη , ανάλαφρη, ξέροντας πως τα φιλιά της θα χαρίσει. Εικόνα που θα κρατούσε για το άπειρο της ψυχής του. Ταλαιπωρημένα ξενύχτια στην δικιά της αγκαλιά, θαλπωρή. Απίστευτη η δύναμη της συνήθειας, η ανάγκη για το γνώριμο του χαδιού ,για την στιγμιαία έλλειψη απομόνωσης. Το βλέμμα μου θέλω να σου κρύψω, αλλά δεν μπορώ να μην σε κοιτάξω, όπως σε θυμόμουν.

Δεν υπάρχουν σχόλια: