Πέμπτη 19 Φεβρουαρίου 2015

Αρμονία

Σε λευκό καμβά πετάς μαύρο και θα βγει ουρανός. Νουθεσίες, προοπτικές και η νότα από  το χθες θα σε επηρεάσουν. Το έργο σου, μια πρόθεση, μια ανάθεση καθήκοντος από ποιους και γιατί, θα αναλυθεί, θα εξευτελιστεί από την προσπάθεια. Δεν σκεφτόσουν κανέναν όσο αυτοσχεδίαζες, δεν αναριωτιόσουν για τις συνέπειες, αλλά επέμενες να γεμίζεις αυτό που σου έμοιαζε αδειανό, λειψό, ταιριαστό, πρέπον.
Όταν τελειώνεις, αφήνεις πανί πάνω τους να μην σκονίζονται, να μην φθείρονται και σαν κειμήλια, θα μείνουν αιώνια, αλλά δίχως πραγματική εκδοχή υπόστασης. Τι κι αν χαρακτηριστούν από κορυφαίους, την δικιά σου ψυχή δεν θα ακούσουμε να βγαίνει αβίαστα και να υποδηλώνει το παρών της, αν και θα βρίσκεται ενώπιον νεωτεριστών και συντηρητικών. Φτιάχνεις για να ξεφύγεις, όχι για να μείνεις, γιατί απλά δεν ταιριάζεις, δεν στοιχειοθετείς υπόθεση εναντίον σου και αυτό το παλεύεις με όσα μέσα βρίσκεις.
Σε μεταχειρισμένο καμβά πετάς χρώματα και θα βγει αρμονία.

Χνάρι

Τα φιλιά μην ξεχάσεις, τα δυο σημάδια στον λαιμό σου. Έχουν περάσει βράδια, έχουν λησμονηθεί οι ώρες και δεν κοίταξα να δω αν ο Μορφέας περιμένει ακόμη,κάτω από την κολώνα, με το τσιγαριλίκι του για παρηγοριά
Ξέρω πως δεν κερδίζω τίποτα, ξέρω πως οι σκέψεις περαστικές είναι κι ας μοιάζουν άπειρες σε τροχιά μικρή, να επαναλαμβάνονται αδιάκοπα.
Δεν βαριέσαι να κλαις; δεν αγκωμαχάς για το ατελείωτο πόθο και την σπιρτάδα στο βλέμμα; δυο κομμάτια ισόμερα και κοφτερά, τα απομηνάρια και την ψυχή δεν τρέφουν, αλλά την δηλητηριάζουν, σαν περάσει η μέρα και δεν φανεί το συνεταιράκι.
Όλα είναι δωσμένα όπως πρέπει, δίκαια πράμματα κανείς να μην θιχτεί και έρθει και σου ζητήσει μερτικό για τον ξεχασμένο.
Αφηρημένη από τον κόπο άφησα παραπέρα το αντίο και κάθησα κοντά στο παραθύρι να χαζεύω τους κρυστάλλους να κλείνουν την θέα, μέχρι την πρωινή λιακάδα κι ας μου έχουν πει, πως εδώ δεν ξημερώνει, πως εδώ χάνεται το χρώμα.
Δικό μου αγαπημένο, το μαύρο.

Απομόνωση

Να προσέχεις, να είσαι καλά, να προστατεύεις τον εαυτό σου. Αν η απομόνωση δεν μοιάζει να είναι αρκετή, κράτα μου το χέρι και θα παγώνω για να μην παίρνεις συναίσθημα, να μην αντιλαμβάνεσαι διαφορά με τον έξω κόσμο.
Να βρέχεσαι, να στέκεσαι στο αγιάζι, να αφήνεσαι σε αέρα και καταιγίδα, όλο και κάπου αλλού θα σε βγάλει και θα καταλάβεις πως εκεί που ήσουν, δεν μπορείς να γυρίσεις και αυτό γιατί δεν θα έχεις πυξίδα πια.
Τα αστέρια να κοιτάς, να μην ξεχνάς την εικόνα του ουρανού και εκεί να θες να φτάσεις, στεγνός και αδειανός από σκέψεις και άνοια. Να τα πράξεις όλα αυτά για να λαμβάνω γράμμα. Να περιμένω στην άκρη του τετραγώνου το μαντάτο κι ας είναι μοναχό, δίχως καρτ-ποστάλ, δίχως φιλί κόκκινο στην υπογραφή.
Να προσέχεις τον εαυτό σου στην προσευχή σου, μην ξεφύγεις και ψελλίσεις όνομα, μην τυχόν και πεις την μορφή που δεν θα μπορείς να αντιστρέψεις και δεις καθρέφτη και δεις ζωή.
Να μου κρατάς το χέρι και εγώ θα παγώνω, οι στάλες μην φτάσουν την ύπαρξή σου και την σκοτοδίνη σου.
Ένας από τους δυο μας ας είναι βιαστικός, ας είναι ένας μας ο λογικός και ο μάντης, που δεν θα δει, αλλά θα έχει νιώσει τα πιο πολλά.

Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2015

Στο τέλος

Πλησίαζε τον οικτρό μικρό εαυτό του στην άκρη του γκρεμού. Πιο πυκνός ο καπνός κι ας γύρευε ένα τσιγάρο να φουμάρει, τον πνίγει έντονα. Θα κινηθεί προς το νερό, να το ρίξει πάνω του να απομακρυνθεί η φλόγα από το κορμί του. Σε ποια ιδεολογία να σταθεί αντάξιος, σε ποιο αφεντικό να δηλώσει παρών, όταν βρίσκεται μόνος του στην άκρη της ζωής;!
Δεν φοβάσαι το προσωπείο που κολλάει πάνω σου και δεν μπορείς πια να το βγάλεις; δεν θα αναγνωρίσεις το φρικιό που γελά όσο παλεύεις να σωθείς. Μάταιο είναι; στάζει ο ιδρώτας και η κάψα για το αύριο σαν να έσβησε. Στο τώρα οι ελπίδες κοπάζουν, μιας και ο χρόνος περιορίστηκε ξαφνικά ή εδώ απλά έδωσαν ραντεβού οι μοίρες σου και εσύ τις υπάκουσες. Ξέρεις την δύναμή τους, αλλά παρά την όψη τους πλησιάζεις τον μικρό ευατό σου στην άκρη του γκρεμού. 
Θα απλώσεις τα χέρια όχι στον ουρανό, αλλά προς τον ορίζοντα και θα θελήσεις να δηλώσεις και να υποδείξεις τη θέλησή σου.
Είσαι φυγάς, δεν έκλαψες, απλά αποχώρισες όπως τόσες φορές.