Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012

Αποτύπωμα

Άγγελος ζωγραφισμένος στο χέρι σου. Αποτύπωμα από την γέννησή σου. Όλοι σε ρωτούν, απορούν εάν είσαι εσύ ή ο φυγάς. Αγγίζεις για να ψαχουλέψεις το παρελθόν και τις αιτίες να βρεις. Σε δάκρυ σταμάτησες και κόκκινο 'ηταν το χρώμα που σκέφτηκαν οι εφιάλτες. Φιγούρα πάνω στον καρπό σου, να κινείται μαζί με τον παλμό σου. Πειστήριο πως υπήρξε εκεί, στην δημιουργία μάρτυρας. Φτερά σχεδιασμένα πρωτότυπα στην πλάτη σου, αλλά μην ξεχαστείς και αφήσεις την άμμο από τα πόδια σου, αυτό θα περιμένουν οι άπιστοι και εσύ θα γίνεις ο κυνηγημένος πιστός. Ανίδεοι, υποταγμένοι στην ύλη. Ένας λοφίσκος από υποχείρια και υπηκόους.
Μια μορφή στο αίμα σου, στην σκέψη σου και όλοι θα υποκύπτουν στην ματιά σου.

Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012

Ένα παιδί έπιασε το πρώτο παραμύθι που βρήκε και κάθισε κοντά σου. Άρχισε να σου διαβάζει το κείμενο σαν να ήταν δικό του και από το μυαλό του βγαλμένο. Έβαλε ήρωες,κακούς να μάχονται και εσύ όμως διάλεξες να κλείσεις τα μάτια στην περιγραφή του τοπίου. Όλα ζωντάνεψαν στα όνειρά σου. Γίνηκες τρανός, γίνηκες φτωχός και πάνω που μορφή οικεία σε φώναζε, διάλεξες να ξυπνήσεις.
Φως, έπρεπε να σηκωθείς στα σεντόνια της μέρας και να πεις όνομα για να πιστέψεις πως είσαι μόνος, σε κόσμο δικό σου.
Ένα παιδί έπιασε την καρέκλα δίπλα στο παράθυρό σου και κάθισε κοντά σου. Αυτή την φορά δεν μίλησε, χάζευε μαζί σου τον ουρανό και ξάπλωνε στην αγκαλιά σου. Θα στο ανταποδώσει το βράδυ, νανούρισμα.
Νύχτα, μέρα το ίδιο παιχνίδι, αλλά όνομα δεν ξέρεις.

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2012

Εσύ και ο κόσμος

Ο κόσμος είναι όμορφος. Τόσες εικόνες, στιγμές που γεμίζουν την σκέψη σου. Χαμόγελα, χρώματα, ένα σημείωμα λίγο ατσούμπαλο, λίγο σύντομο, αλλά έχει όσα ζητάς. Ο κόσμου μου είναι όμορφος. Τόσες λέξεις, κόμματα, τελείες και γέμισε ο φόντος χρώμα διαφορετικό από αυτό των σκέψεών μου. Θα εστιάσεις κάπου πρίν κοιμηθείς. Δεν έχει μορφή, δεν εχει κορμί, μα είναι δυο μάτια που δεν θα μπορούσες να ξεχάσεις, χέρια που ακόμη νιώθεις πως έμοιαζε το άγγιγμά τους. Ο κόσμος είναι απίστευτος. Έχει αντιθέσεις, έχει φως, έχει θάλασσα και ακτές που μόνο απλά θα φαντάζεσαι πως είναι να περπατάς πάνω τους.
Ο χρόνος κυλά πάνω σου και βλέπεις πως όσα είσαι, αποτελούν μέρος του επιθυμητού, του φανταστικού, του ιδανικού. Μια επανάληψη ακόμη και δεν θα θυμάμαι πως έφτασε κιόλας μια επιπλέον νύχτα  σε τούτο τον κόσμο στα μάτια μου.
Ο κόσμος είναι όμορφος, υπάρχεις!

Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2012

Η ανάσα κόβεται και απορείς πως συνεχίζει και κατεβαίνει το σάλιο στον λαιμό. Ήλπιζες να ήταν η στιγμή σου. Έχεις παγώσει, ένα κορμί σφιγμένο από τις σκέψεις, ισορροπείς στο δάκρυ και γυρίζεις πλευρό. Αυτό πρέπει να ήταν το τέλος και δεν το πίστεψες κι ας είχες τα μάτια ανοιχτά. Χείλη στεγνά που δεν τολμούν να μιλήσουν, δεν θα άντεχαν.
Σε έχει καθηλώσει εκείνο το παγκάκι και μια αγκαλιά, δεν ήταν δυνατόν να είναι τα μόνα που ήθελες για ψυχή!
Μου ταιριάζεις. Σωπαίνεις όταν πονάς κι ας πέφτουν πάνω σου γυαλιά.

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012

Σύννεφο και βροχή

Μια στάλα βροχή και δεν σε αλλάζει. Έπρεπε να ήσουν γη να σε ακούμπαγε και να άλλαζες υφή. Έπρεπε να ήσουν νερό, να έπεφτε μέσα σου και να μην την ξεχώριζες. Έπρεπε να ήσουν αέρας, με την παρουσία της να σώπαινες.
Δεν σε ορίζουν θεοί κι ας σε έπλασαν να τους μοιάζεις πιο πολύ και από το αίμα τους. Το όνειρο εσύ και η πραγματικότητα φίλη καλή, που ιστορίες διηγείται από του μορφέα τα τερτίπια.
Θα σε αγγίζει πάντα το φως της νύχτας και ας εχει σύννεφα ο ουρανός, όταν θα γέρνεις το κεφάλι επάνω.
Σταγόνες οι ψιχάλες και την ταχύτητά τους δεν θα λογαριάζει κανείς, ούτε τα χιλιόμετρα στο σώμα τους.
Έπρεπε να ήσουν άνθος, να είχες τα πέταλα κλειστά να μην σε σπάσουν. Έπρεπε να ήσουν θάλασσα, να θέριευες πιο πολύ από το κύμα εσύ. Έπρεπε να ήσουν αγέρας να άλλαζες ρότα συνεχώς πάνω από τούτο τον κόσμο και σαν κουραζόσουν, να σε έπαιρνε εκείνος αγκαλιά, εκείνος που δεν θα είχε μορφή.
Δεν ξέρεις τι να πεις, μια στάλα βροχή και δεν σε αλλάζει.

Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2012

Κόκκινο

Ρίχνω κόκκινο στην νύχτα να την ντύσω, το χρώμα της φωτιάς. Κάποιος θα βρεθεί να ρωτήσει το γιατί, εξήγησέ του σε παρακαλώ, με φθείρουν οι συζητήσεις. Δυο δάχτυλα πιοτό θα σε μεθύσουν, ηθελημένος κράχτης για το ξενύχτι. Σήκω και δικαιολογήσου στον ψευδομάρτυρα, να ταιριάξουν οι μισές αλήθειες μην φανερωθεί πως δεν έχει υπάρξει ούτε μια κατηγορία.
Έπεσε και το τελευταίο χαρτί στο τραπέζι και δεν πήρες τα μάτια σου από εκεί, μην προδοθείς, μην σε διαβάσουν οι παίκτες. Όταν θα αποτυπώνονται τα γράμματα στο χαρτί, θα βρεις μια ιστορία να πεις και θα ζητήσεις να εξαιρεθείς και να σβηστεί το όνομά σου από τα πρακτικά.
Ένα παιχνίδι για όλους, ένα πειστικό ψεγάδι πάνω σε πορσελάνη, πως είναι τεχνοτροπία και όχι δάκρυ.
Ένα τόσο ζεστό χρώμα ιδανικό για μια τέτοια βραδιά, σαν το χρώμα της πορφύρας που θα φόραγες στα μαλλιά σου για να κρύψεις τα χρόνια που έχουν περάσει από πάνω σου.
Μυστικό κρατάς; δυο είναι οι λόγοι διάλεξες τη μοίρα ταυτόχρονα με την θέλησή σου και αυτό γιατί δεν είχε απομείνει κανείς άλλος παρά οι δυο σας.

Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2012

Στο σημάδι σου θα τρέμει η ψυχή και όσα πιάστηκαν στα χείλη δεν θα μπορέσουν να βρουν τρόπο να ειπωθούν, καθώς θα τα σφαλίζεις με φιλί. Θα με αποκαλούν δειλό, γιατί σε ό,τι κι αν πεις υπακούω, σε ό,τι νιώθω λέω πως έτσι δεν είναι στα όνειρα και αλλάζω την πορεία τους. Να λες και εγώ θα τα σημειώνω όλα πάνω στο δέρμα μου, να τα κοιτάζω και να απαγγέλω στους θνητούς τις εντολές.
Δυο καρδιές σε ένα σώμα πως να αντέξουν, όταν με τόση δύναμη ωθούν κορμί σε ψυχή για να ακουμπήσει, να ξαποστάσει είναι αδύνατον. Την μέρα η μια κοιμάται και η άλλη πλέκει ιδέες και πλάνα για μια ακόμη ζωή.
Στην όψη σου θα παρακαλούν τα μάτια να μην σε αναγνωρίσουν και όσα σε χαρακτηρίζουν να είναι ψεύτικα, καθώς θα τα κλείνεις με δικό σου χέρι. Θα με αποκαλούν άνανδρο, γιατί σε ό,τι κι αν πω θα υπακούω ενάντια σε ό,τι νιώθω.

Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2012

O Βασιλιάς

Θα σε ξεχάσουν όλοι, γιατί είσαι ο βασιλιάς. Δεν είσαι κάτι δικό τους, επιβλήθηκες και ας ήταν δικαίωμά σου. Σε ξέρω χρόνια και με το που σε πλησιάσω, φωτιές δράκου στο πρόσωπό μου να προειδοποιούν πως κανείς δεν έχει πρόσβαση σε τούτο το δωμάτιο. Είσαι καθαρόαιμος προσκυνητής, ένας απλός θνητός που έχει την ικανότητα να οραματίζεται και να διαδίδει λόγια ψυχής, μόνο σε όσους περνούν και σε χαζεύουν με τις ώρες.
Θα σε ξεχάσουν όλοι, γιατί είσαι μάντης, είσαι προφήτης. Δεν σε διάλεξαν, δεν έχεις αίμα δικό τους κι ας μην το επέλεξες. Σε διαβάζω χρόνια και με το που γυρίσω το οπισθόφυλλο έχω τρέξει στο επόμενο και σε έχω τοποθετήσει σε στοίβα από δαύτα ως κειμήλιο.
Θα σου λείπω, θα σε αναζητώ μα δεν έχω την δύναμη να τσαλακώνω σελίδες.

Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2012

Έχεις νιώσει, ξέρεις πως είναι να τα αντιμετωπίζεις μόνη όλα. Κατέχεις τόσα κι όμως εδώ δεν μπορείς να προστάξεις και να φανείς μπροστά στα όνειρα. Δυο αφεντάδες και εσύ ο πιο φτωχος . Το έμβλημά σου, ενα βραχιόλι στο χέρι, μια σπασμένη χειροπέδα, ενθύμιο πως από κάπου δραπέτευσες, από κάποιον ξέφυγες με το σπαθί σου και πορεύτηκες σε γη ξένη, μα δική σου πια.
Έχεις ονειρευτεί όνειρα και τα έζησες ως οπτασίες, παρηγοριά για το λίγο. Φόρους τιμής στον βωμό υπέβαλες για να μην σε κυνηγούν οι θεοί και οι παρελκόμενοί τους κι ας ήξερες πως δεν θα αλλάξει η μοίρα σου.
Ίδια ρούχα, ίδια τακούνια μην χαλάσει το γούρι και οι οιωνοί δεν φερθούν ευγενικά.
Υπόσχομαι να είμαι καλή στον εαυτό μου, στο επόμενο σκασιαρχείο δεν θα αφήσω να με πιάσουν στο καταφύγιό μου.

Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2012

Στο πέρασμά σου κλειδώθηκε η ψυχή έως ότου δει λευκό πανί από την μεριά σου. Της μιλάνε πολλοί, την φυλάνε ένα σωρό παρακατιανοί για να έχουν να λένε πως ήταν εκεί, την ώρα της φυγής. Πιστεύουν πως τελειώνει η στιγμή της σιωπής της, αλλά δεν κοίταξαν που αγναντεύει τα πρωινά, που χάνεται τα βράδια , σε  ποιόν ουρανό. Μοιάζουν όλα να έχουν ξαναειπωθεί, να έχει αφήσει τόσα να φανούν, που πια δεν κρατά φακό, παρά μόνο ένα φιλί στα χέρια της.
Στο πέρασμά σου ράγισε η ψυχή, έως ότου να μπορεί να πει πως γλύτωσε η καρδιά από την μεριά σου. Την κανακεύουν πολλοί και ζητούν φιλί, αλλά δεν πρόσεξαν που χαζεύει την αυγή.
Θέλει, θα πρόσμενε αιώνες, μα είναι θνητή και τώρα που μιλάμε σαν δυο καλοί περαστικοί, κοιμήθηκε η ομορφιά μας και πέρασε φεγγαρόλουστη η παρουσία σου από μπροστά της και έφεξε τα όνειρά της.