Πέμπτη 30 Αυγούστου 2012

Αμμουδιά

Υποταγμένος σε λόγια θνητών. Δεν σου ζήτησα αιτιολογία, την απολογία σου αιτήθηκα.Συγκεντρώθηκε το κοινό όχι για την θυσία σου, αλλά για την όψη του φεγγαριού. Επιρρεπής όσο και η θάλασσα στον αέρα και σε ξέρασε στην ακτή η τελευταία ανάσα του φονιά. Ψεγάδια στα ίχνη ψάχνεις και όλα σε έφτασαν στον λόφο, πιο πέρα από την άκρη του σκηνικού και δεν σε έβρισκε ματιά περαστικού. Μόνο εκείνος θα ήξερε αν χρειαζόταν που να σε γυρέψει, μόνο εκείνος θα σε προσπερνούσε για να σε ξαφνιάσει στον βηματισμό σου.
Σου είπαν να φέρεις μαζί σου τον εξοπλισμό και καταλήξαμε να ψάχνουμε με τα χέρια μας στην άμμο. Θησαυρός μια ψάθα από τότε, καλά διπλωμένη και μια πετσέτα με χαραγμένα τα αρχικά της αυγής.
Υποταγμένος σε πράξεις θνητών. Δεν σου ζήτησα να τρέξεις, αλλά να φανταστείς πως είναι η νύχτα στην μέρα σου, η γεύση από τα φιλιά στα χείλη σου.
Το μπουκάλι έμεινε στην όχθη, το ραβασάκι διαλύθηκε στα χέρια σου, καθώς κοιτούσες το κοινό.

Δευτέρα 27 Αυγούστου 2012

Θα ήθελες ένα καλοκαίρι δικό σου, μια πηγή φωτός για έναν αιώνα και αυτός ο χρόνος δεν θα σταματούσε όσο κι αν παρακαλούσες, αλλά θα έκανε κύκλους και όλα θα άλλαζαν και όλα θα ήταν ίδια , αρκεί να ήταν εκεί. Θα εκλιπαρούσες για έναν χειμώνα όλο δικό σου, μια ανάσα που θα προσγειωνόταν στον λαιμό σου και θα ζήταγες να σηκωθεί ο γιακάς από το παλτό σου και θα άνοιγε μόνο από χέρια ζεστά.
Εγώ σοφός, εσύ φτωχός. Εσύ βουβός, εγώ κενός. Εγώ εδώ, εσύ στις εσοχές των γκρεμνών. Εσύ να με κρατάς, εγώ να θέλω να πιαστώ από την μορφή που λησμονούσα πριν ώρες και χαρές.
Θα ήθελα, μα πρέπει να κλείσω το παραθυρόφυλλο, μα έλα που πρέπει να κλείσω τα μάτια και να πω στον μορφέα να έρθει γρήγορα, πριν την αυγή, γιατί από όλα πιο πολύ η στιγμή αυτή είναι η πιο δυνατή.

Δυο περαστικοί

Πέρασε, σκόρπησε και φώναξε προς το μέρος σου ο ξενικός γνωστός που πάντα σου θύμιζε κάτι μακρινό. Δυο σταγόνες και η ματιά στραμμένη στον ουρανό, δεν έσκυψες να προφυλαχτείς . Φωτογραφική λήψη της φυγής και προσπέρασε γρήγορα την παρουσία σου να μην προλάβεις, μην κρατήσεις ανάμνηση.
Στο χέρι σου έχεις ακόμη περασμένο το βραχιόλι, μια πλεξούδα από σχοινί, φλοιό και αλμύρα. Το κοιτάς, το γυρνάς, δεν σε ενόχλησε ποτέ του, δεν θέλησες να το αποποιηθείς κι όταν αυτό ήταν που πιανόταν από τα βράχια και το κύμα δεν σε άφηνε να την σκαπουλάρεις από την ακτή.
Πέρασε; η ώρα που έπρεπε να έχει αλλάξει το φανάρι και εγώ να είμαι πεζός στην διάβαση και εγώ να είμαι οδηγός πίσω από το τιμόνι που έστριψε και χάθηκε.

Πέμπτη 16 Αυγούστου 2012

Αιτιολόγηση

Ισοβίτης και εσύ από τους πολλούς. Καπνός που μοιάζει φρεσκοανοιγμένος κι όμως έχεις φουμάρει τόσα ώστε να σε έχει βρει το χάραμα και να μην έχεις αντιληφθεί τον χρόνο που πέρναγε από τους ώμους σου. Μοιάζουν ξένα όλα όσα σε προσπερνούν; νιώθεις όλο και πιο λίγα πράγματα να σε αγγίζουν σε τούτη την φυλακή; γνέφεις και πας παρακάτω, στο επόμενο παγκάκι. Βαρίδιο στο πόδι, λυτός και όμως σε εμπιστεύονται οι πάντες να είσαι ελεύθερος μέσα σε λίγα τετραγωνικά αέρα. Ξέρουν, έχεις δηλώσει εξαρχής τα πιστεύω σου και έχουν πεισθεί και οι έγκλειστοί σου για τα πεπραγμένα σου. Μελλούμενα και απόμερες σκέψεις φλερτάρουν με το σκηνικό. Φημολογείται πως κάτι ετοιμάζεις, επισκέπτες στο κατώφλι σου, έχουν αιτηθεί της παρουσίας σου και όμως αρνείσαι να εμφανιστείς.
Ισοβίτης και εσύ όπως όλοι, λίγο πιο πολύ από όλους,  γιατί δεν θα μάθει την ετυμηγορία.

Δευτέρα 13 Αυγούστου 2012

Συρμός

Ένα τρένο με αγνώστους και κάθισε απέναντί μου. Όλοι κοιμήθηκαν εκτός από το ξωτικό και τον όμορφο. Παιχνίδια σε τετράδιο δώδεκα παρά και πρώτος βγήκε ο φύλακας στην στεριά. Τρελοί και οδοιπόροι στο ίδιο βαγόνι. Κάτσε δεξιά, τράβα πιο αριστερά να βρω ισορροπία. Τραβήχτηκε σκανδάλη, πατήθηκε φρένο και βρέθηκα στην αγκαλιά σου, να κρατιέμαι από την ψυχή σου. Οι εικόνες πιο γρήγορες από τα καρέ και η ματιά προτίμησε να πιαστεί από το πέρασμά σου. Φιλί, κλειδί και εισιτήριο. Πόσα πια θέλεις για να πειστείς, πως στον επόμενο σταθμό πρέπει να κατεβούμε μαζί!

Σάββατο 4 Αυγούστου 2012

Χρόνια ή αιώνες τι προτιμάς να λες; στιγμές ή εικόνες που μπόρεσες και είδες και κράτησες; θα είναι το μυστικό σου, θα είναι ό,τι πιο μονάκριβο. Μια ζωή να σε ελκύει ό,τι φθείρεται και ό,τι κρύβεται μέσα του. Δεν θα μπορούσες να διαλέξεις, δεν θα μπορούσες να καλυφθείς αλλιώς.
Η κλεψύδρα δείχνει να τελειώνει και εσύ την ξαναγύρισες, είναι μόνο άμμος, δεν θα σε ορίσει.
Μια σταλιά είναι το φιλί σου, μια αίσθηση και όμως κατέχει κλειδιά, μορφέα και τις πληγές.
Να πω φοβάμαι; να πεις πως υπάρχεις; Να προσπαθήσω να σε ψηλαφίσω, να είσαι η αγκαλιά;
Χείλη πάνω σε χείλη, ταίριαξε η αναπνοή και γίνηκε μελωδία. Ματιά σε ματιά, ταυτίστηκαν οι παλμοί και ήρθε το φεγγάρι και κοντοστάθηκε εμπρός τους.

Υποτιθέμενη πανοπλία απαγκιστρωμένη σε υπόγειο. Η φυλακή είναι απόμερη σε κεντρικό σημείο, όλοι ξέρουν που είναι, αλλά κανείς δεν πλησιάζει. Φόβος για το τι μπορεί να σου δεσμεύσει, τρόμος για το τι πόρισμα μπορεί να φωνάξει και ο φύλακας δεν θα αργήσει να σε ακολουθήσει.
Έψαχνες έμπνευση και η σκέψη δεν δίστασε να σου πει να κοιτάξεις προς το μέρος αυτό. Αφιλόξενο, έτσι το έφτιαξες, να μην τολμά ουδείς, να ξέρεις μονάχα εσύ και οι προσκυνητές σου.
Φαντασμένη κορμοστασιά κολλημένη σε βάθρο αγάλματος. Είναι τόσο εύκολο όσο φαίνεται, να είσαι εδώ και όμως να μην σε κοιτάει, ακόμη σε νιώθει.
Ό,τι πιο ιερό, ό,τι πιο όμορφο και  μοναδικό.