Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2015

Δεδομένο

Συζήτηση υπό το μηδέν, κάποιος έπρεπε να νοιάζεται για να μην υποβιβάζεσαι σε ένα απλό γύναιο κρυμμένο στην μαυρίλα και τον καπνό, αλλά όλο εκεί καταλήγουν όλα. Επισκέψεις δίχως αιτία και φιλιά που μοιάζουν να παίρνουν κάτι από την σάρκα σου. Μεταμορφώνεσαι σε κάτι ρηχό, που απειλείται η ύπαρξή του, από την αλλαγή της διάθεσης του καιρού.
Σκέψεις υπό την απουσία της ουσίας και της αίσθησης της ψυχής. Έπρεπε να στέκεσαι ακίνητη στον χρόνο και να σε αρπάζει η στιγμή του άπειρου, όχι μια κενή ματιά, αλλά όλα εκεί καταλήγουν. Πενθείς, χτυπάς το πρόσωπο και εκείνο σου ανταποδίδει δέρμα για ενθύμιο από όσα δεν προέκυψαν, να τα ντύσεις σε κάτι πιο οικείο, από ότι ένα δάκρυ.
Ήθελες, μα δεν σου επέτρεψε κανείς να υπάρχεις σε κάτι άλλο πέρα από την μαυρίλα και τον καπνό. Αν αυτή η εικόνα μοιάζει να σε πνίγει, σκέψου πως είσαι σε βυθό, το οξυγόνο δεν είναι απαραίτητο.