Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011

Κάπως έτσι να κοιμάσαι και να χαλιέσαι, με μελωδίες. Ξέρεις πως καταλήγουν όλα, για μια πιο απλή διαδρομή πουλάς τσαμπουκά στους περαστικούς, σε κάποιον δεν θα αρέσει η φάτσα σου και δεν θα σου χαριστεί. Νιώθεις πως πέρασε ο καιρός, συνεχίζει ακάθεκτος δίχως να σου λέει λαλιά και το κοπέλι σώπασε. Εσύ, ονειροπόλος και ξεχασμένη, εκείνος όσα δεν κατέχεις. Ηθελημένα θα διαλέξεις την αγκάλη του, εκεί στα σκοτεινά πιστεύεις πως δεν θα σε έβρει κανείς να σε ξυπνήσει. Το ψέμα σου ποιος ξέρει; δεν το έχεις σκεφτεί καλά και θα πετάξεις πέτρες και μπουκάλια, από αυτό που πίνεις και σε μεθά, από εκείνο που τάζεις και σκορπάς.

Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

Τα κύματα ακουμπούσαν το καράβι και εσύ απομακρυνόσουν από την ακτή. Δύσκολα να σε έβρει ο μορφέας σε τούτο το ταξίδι. Πρέπει να νιώσει τον πόνο για να σε αντιληφθεί, αλλά τον κρατάς κρυμμένο, πιο πέρα από την ψυχή σου. Σε ακούει κανείς τα βράδια, όταν μοιρολογείς; έχεις αφεθεί ή ακόμα πολεμάς μονάχος το σκότος; 
Στάθηκες εκεί, ένιωσες παρουσία, αλλά ξέφυγες. 

Δευτέρα 22 Αυγούστου 2011

Είναι τα μυστήρια της ζωής που σε αφήνουν άφωνο σε στιγμές που δεν θα περίμενες τόσο νωρίς. Μια ανάσα κόπασε και κρύφτηκε σε χώμα, να αφουγκράζεται εκεί όσα θα είχε ελπίσει για εκείνον. Έχει σημασία αν έζησες κάποιον ή απλά που ένιωσες έστω για τις λίγες φορές που τον αντίκρισες, την αλήθεια του, την ευγένεια της ψυχής του; Σε μαθαίνει η ζωή να ζεις μέσα από θλίψη για όσα έρχονται ξαφνικά.

Κυριακή 21 Αυγούστου 2011

Θα ήθελα να σου έγραφα ένα σημείωμα, να στο ακούμπαγα στο γραφείο σου, να ήξερα απλά πως θα το διάβαζες. Ανόητη σκέψη, σε ανύποπτο χρόνο, εξανεμίζεται, γιατί αφέθηκα στην μορφή σου. Μπορεί να ήθελα να πω πολλά, αλλά οι λέξεις δεν θα φτάσουν στα χείλη, γιατί θα ακουστούν σαχλές, απερίσκεπτες, αυθόρμητες και έχουν μάθει να ντρέπονται όταν ξεπροβάλλουν μαζί με το χαμόγελό σου.
Πόση δύναμη κρύβουν οι σιωπές, σκέφτονται τα συναισθήματα και φτιάχνουν ανάπαυλες για εκείνα, να κοπάσουν πριν από τον αέρα, που παίρνει τα δάκρυα ακόμη πιο μακρυά.
Μου είχες πει πως καμιά δεν θα σε κοίταζε και εγώ ακόμη χαζεύω την ιδέα σου.


Ακούς τα κύματα, νιώθω τα φιλιά σου, κοιτάς τον ουρανό , ακούω τους ψιθύρους σου στα αυτιά μου. Ρίξε πέπλο  και κρύψε με στην αγκαλιά σου, άσε με εκεί να χάνομαι αιώνια δίχως ελπίδα να βγω σε ακτή, παρά μόνο σε δική σου στεριά. Νιώθω το αγέρι, ακούς  την φωνή μου, κοιτώ το φεγγάρι, χαζεύεις την μορφή μου. Καίω χρόνια και σε κρατώ στα χέρια μου με φιλιά. 
Σε νοιάζει η κατάληξη, δεν θα ρωτήσω, γιατί αυτή η στιγμή αρκεί, κάθε βράδυ σε δικό σου φως να κοιμάμαι κι ας μην έχω αγγίξει σταλιά από σένα. Ονειροπόλος για όσο αντέχει η νύχτα να με κρατά ξάγρυπνη σε δική σου μελωδία.

Σάββατο 20 Αυγούστου 2011

Έχει περάσει η ώρα δεν θα σε αναζητήσει κανείς, ηθελημένα άλλωστε θα κυλήσεις στο στρώμα σου προς την μεριά του παραθυριού να ατενίσεις εικόνες. Νιώθεις σαν να τελειώνει το καλοκαίρι και ξαναρχίζει το σχολείο, όχι όχι λάθος, έχεις μεγαλώσει για να φοβάσαι πως θα μπεις σε ρότα ξένη. Έχει σημασία που δεν έχει μελωδία η ψυχή, που σε όλα έχεις βρει το νόημα, μα όταν ξυπνάς ξεκινάς από μηδενική βάση; δικαιολογίες, ευκολόπιστες και αυτές σε ό,τι αραδιάζεις. Θα βιαστείς να φύγεις πριν έρθει το χάραμα για να αναρωτιέται, όταν ανοίξει τα μάτια του, αν υπήρξες ποτέ ή απλά ήσουν ένα όνειρο.

Παρασκευή 19 Αυγούστου 2011

Λόγια περαστικά και ανέπαφα από τις φθορές του χρόνου, ηχούν στα αυτιά σου, λογικά και ξάστερα. Φιλί στον απογευματινό καφέ για γλύκισμα, ενώ ο ήλιος κρύβεται πίσω από το βουνό. Ακόμα φέγγει το φως του στον ουρανό, να χαζεύεις χρώματα σε συννεφιασμένο ουρανό. Γυρνάς πίσω στο παρόν σου και λες παρελθόν το μέλλον σου, δίχως να κρατάς ευχές, ελπίδες δεν θες να έχεις. Κάπως αλλιώς να ήσουν, αλλά εσύ δεν θα ήσουν και ανασαίνεις για μια ακόμη φορά. Υπομονή σε χαλασμένες ράγες, αναμονή ως το τέλος. 



Πέμπτη 18 Αυγούστου 2011

Στα ίχνη του φιλιού σου και σε αναζήτηση της μορφής σου στέκομαι και εμφανίζονται εικόνες, σκέψεις που θα τραβηχτούν στο σκοτάδι για όσο διαρκεί το ταξίδι μας. Μια πορεία, η γραμμή εμπρός σου, δίχως να χωρίζει κάτι, απλά να οριοθετεί, να εξισορροπεί τις ευχές και την αλήθεια. Λόγια τρυφερά μα και βλάσφημα, αφού δεν διστάζεις να τα κρατήσεις μακρυά μου κι ας έδωσα μερτικό από όνειρα. 
Αυγουστιάτικος ουρανός, φωτεινός, με άστρα να πέφτουν στην αγκάλη σου, στο προσκέφαλό σου, μόνο για σένα κι ας δίστασες να κάνεις ευχή, δεν πιστεύεις.
Λίγο ακόμη, λίγο πριν βγεις σε όχθη άναψες φωτιά, ξεκάθαρα να βλέπεις σκοτάδι. Όλα θα αλλάξουν, να μοιάσουν σε κάτι δικό σου, απλά αφημένο σε λήθη.


Επιρροή

Θα περίμενες μια και μόνο εικόνα να σε έχει επηρεάσει τόσο; να έχεις χαθεί στα λημέρια της εδώ και μερόνυχτα, δίχως μιλιά; πόσο αναμενόμενο και ας ήλπιζες για δαύτο αιώνες και ας το αρνιόσουν πεισματικά πως δεν θα σε λύτρωνε καμία μορφή. Μιλα μου, ενώ ακούω μελωδίες από όσα πηγάζουν από το παρελθόν και ξεδιψούν σε νότες καλοκαιρινές. 
Πες μου για τα φιλιά που έσβησαν στην υφή του λαιμού σου, για τα μυστικά που ψέλλισες σε λέξεις, σε σκέψεις και δεν τις ξεστόμισες ποτέ σου, παρά μόνο εδώ, σε τούτη την ακρογιαλιά.
Το σκηνικό ανέπαφο από όσα σου αραδιάζω, μια παραλία ξεχασμένη από όλους και το φεγγάρι να περνάει ξυστά μου σαν πει να κοιμηθεί σε πελάγη που απλά θα ονειρευτεί, δεν θα τα αγγίξει ποτέ του κι ας μοιάζει πως μέσα σε τούτα πνίγεται.

Τρίτη 16 Αυγούστου 2011

Ένα φεγγάρι είναι όλα όσα θα μπορούσα να ζητήσω, μια εικόνα που σε ταξιδεύει τόσο μακρυά. Να φέγγει στην θάλασσα σαν ανεκτίμητο διαμάντι. Να έχει την δύναμη να ξεχνάς όσα σε στοιχειώνουν, γιατ΄στα φέρνει κοντά σου, να μην νιώθεις. Απόμακρη ομορφιά ενός κόσμου που δεν μοιάζει να υπάρχει,, παρά μόνο τις στιγμές που είναι αντίκρυ σου σε μια παραλία, την στιγμή που φέγγει θαλασσινό μονοπάτι.

Τρίτη 9 Αυγούστου 2011

Τι μπορεί να σε αγγίξει πέραν της βροχής, από την θάλασσα που θα φουρτουνιάσει μόνο και μόνο για να σε ακουμπήσει σε ακτή που δεν ορίζει. Τα παραμύθια και οι νουβέλες δεν φτάνουν στα αυτιά σου, ούτε τα νανουρίσματα. Δεν έχουν σημασία για σένα οι βραδιές που περνούν δίχως όνειρα, ούτε καν οι μέρες που έχουν ξεχάσει την ανεμελιά ενός ελεύθερου πνεύματος, ενός χαμόγελου στην ψυχή. Θα κάνεις το αδύνατο για να με πείσεις για να μην προσπαθήσω καν κι ας έχω υπομείνει και απομείνει μονάχη σε σκίαστρο να μην υπάρχω σε κοινό σκηνικό, να περάσει η μπόρα.
Μόνο να κατανοήσεις, μόνο να αφουγκραστείς, μόνο αυτό αρκεί, πίστεψέ το!

Κυριακή 7 Αυγούστου 2011

Πλησιάζει ο καιρός και δεν ξέρεις πως θα έπρεπε να αισθάνεσαι, να σκέφτεσαι. Οι εικασίες ψεύτικες και ανέφικτο να σταματήσεις το παραλήρημα της σκέψης. Γιατρικό ο μορφέας που θα στα στολίσει όλα, όπως θελήσει εκείνος, θα τα θέσει σε τάξη κι ας μην ταιριάζουν οι εικόνες και θα στα προβάλει αμυδρά για λίγο πριν το ξύπνημα. 
Η ζωή, απρόβλεπτη κι όμως με δαύτη κάνεις παρέα και σε περιτριγυρίζει το όνειρο για μια χούφτα δάκρυα.
Δεν θα ελπίσεις σε τίποτα, μόνο να μην είναι ψέμα.