Κάπως έτσι να κοιμάσαι και να χαλιέσαι, με μελωδίες. Ξέρεις πως καταλήγουν όλα, για μια πιο απλή διαδρομή πουλάς τσαμπουκά στους περαστικούς, σε κάποιον δεν θα αρέσει η φάτσα σου και δεν θα σου χαριστεί. Νιώθεις πως πέρασε ο καιρός, συνεχίζει ακάθεκτος δίχως να σου λέει λαλιά και το κοπέλι σώπασε. Εσύ, ονειροπόλος και ξεχασμένη, εκείνος όσα δεν κατέχεις. Ηθελημένα θα διαλέξεις την αγκάλη του, εκεί στα σκοτεινά πιστεύεις πως δεν θα σε έβρει κανείς να σε ξυπνήσει. Το ψέμα σου ποιος ξέρει; δεν το έχεις σκεφτεί καλά και θα πετάξεις πέτρες και μπουκάλια, από αυτό που πίνεις και σε μεθά, από εκείνο που τάζεις και σκορπάς.