Σαν να ήταν στο σήμερα τριγυρνάει το μυαλό στην αίσθηση σου, όταν σε πρωτοαντίκρισε, όταν σε πρωτοαισθάνθηκε. Τώρα θα μου πεις, θες να ζεις σε σύννεφο; όχι, αλλά δεν αξίζει μια τέτοια ηλιόλουστη μέρα να ονειροβατήσω, κι ας με θωρούν ξύπνια!
Σαν να ήταν σήμερα, αλλά με την γνώση του παρελθόντος, ανατριχιάζω σαν μικρό παιδί από χαρά που ανοίγει δώρο, σαν ανατρέχω σε λόγια κ βλέμματα.
Κάποιος είχε το τσαγανό να σπάσει την μαγκιά του άλλου με αιφνιδιασμό, να ρίξει ένα ρουφηχτό φιλί και ό,τι έγινε έγινε και όποια ντροπή, όλη δική μου, εμ πως το θες!
Αν στέκομαι ίσα ίσα να αγγίζω γη, είναι που έχω τον απόηχο από ένα ηλιοβασίλεμα και ένα παγκάκι. Από το δίπλα δίπλα, από την αγκαλιά και το αίσθημα του ακόρεστου.
Σε έναν κόσμο μάταιο, συμμετέχω ευλαβικά στην ύπαρξη της ουσίας.
Πάντως όλα κι όλα, φταίς!
Λες να υπάρχεις;
Αναρτήσεις
