Τρίτη 31 Μαΐου 2011

Να άγγιζες την μορφή του σαν όνειρο, μα την ίδια στιγμή εύχεσαι να μην νιώσεις την αγκαλιά του, να μην ζήσεις στιγμές δίχως αυτήν. Τελειώνει ποτέ το παραμύθι στα λόγια του επίκουρου; σε κήπο καθήμενη να ακούω λόγια σοφά και λιτά για όσα δεν κατανοώ ακόμη, κάπως έτσι ξεχνιούνται όλα.
Μια θέση να βρω και για την εταίρα, κάπου να αναπαυθεί και να πιστέψει για την ψυχή της, πως αξίζει όσα της αρνείσαι. Θα μείνει εκεί το βλέμμα σου καρφωμένο, πάνω του και ας έχει φύγει προ πολλού, δεν θα ξεχάσεις, την ματιά του, όσο κι αν πληγώνει, γιατί δεν σε κατάλαβε, όσο κοιμόσουν δίπλα του, όσο μέτραγες τις σιωπές του, όσο ήθελες περισσότερο από εκείνον να ανασάνει και ας απομακρυνόταν από τον ίδιο του τον εαυτό.
Αμέτρητα όλα, το άπειρο μοιάζει πιο οικείο και από το κενό πια, θα τα πω όλα, δεν τελειώνει κάτι, παρά μόνο ετούτο το παράπονο, που θέλησε να ακουστεί μέσα σε όχλο, μην εισακουστεί. ~

Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

Αν άντεχε η καρδιά θα έσπαγε, να ξεθυμάνει, να ηρεμήσει, να σωπάσει. Δεν ξέρεις πως λειτουργούν οι πυξίδες, πως ο δρόμος σε έβγαλε σε ίδιο μονοπάτι και γιατί να ελπίζουν τα όνειρα σε μια πραγματικότητα. Θα πρέπει να αναλύσω, να εξηγήσω το πότε του τέλους, ενώ απλά θέλω την ματιά σου εκεί, μπροστά μου, να κλείνει το θέμα. Έχεις κουραστεί, σε ζάλισε και ετούτος ο ήλιος, περπάτημα ως την πηγή. Σφάλισες στο μαξιλάρι σου τις σκέψεις και εκεί τις άφηκες ως την αυγή. 
Πες το, περιμένω εδώ και ώρες για την ερώτησή σου "μπορώ να μπω στην θέση σου; εδώ μην με αφήνεις.".

Σάββατο 28 Μαΐου 2011

Δεν το είχες φανταστεί, πως θα κατέληγες σε τούτη την πόλη. Σε κυριεύει μια αποικία ιδεών και σε  αντικαθιστά με τσιμέντο. Απαγγελία κατηγοριών σε απείθαρχο κοινό, δυο ντουζίνες ποιήματα και τριών λογιών φιλιά, τα πιστευτήρια. Θέλεις αφού, να ακουστείς σε όχλο, στην ηρεμία της καρδιάς του.
Μοιάζει σαν τον τόπο σου, μα δεν έχει βρέξει ποτέ και εσύ δεν ήσουν ποτέ στο αίθριο των πραγμάτων. 
Θα είσαι ευγνώμων για την σωτηρία, για τα κενά στον λόγο σου που αποσιωπούν τις εικόνες σου. Δεν βλέπω τι γράφει το πανό σου κι όμως σε ακολουθώ, πιστεύοντας σε σένα, θέλοντας να ακούσω τα συνθήματα σου, όχι από μεγάφωνο, αλλά από τα χείλη σου, ψιθυριστά στην ψυχή μου.

Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

Κάπως έτσι ξεκίνησε η φυλακή, μην μπορώντας να πιάσει τα καρέ των κινήσεών σου η ματιά μου. Κάπως έτσι πιάστηκα στο ψέμα και το φιλί παγιδεύτηκε σε ιστό, δίχως φευγιό. Κάπως αλλιώς πήγαινε ο στίχος, αλλά αυτοσχεδιάζω για να μην σκεφτώ την συνοχή των πράξεων, που ακολουθούν άλλους κανόνες. Κάπως αλλιώς έπρεπε να στα έχω πει, έξω από τα δόντια, αλλά αμέτοχη μένω από ψυχή ξεχασμένη. Δάκρυα με λάθος αρχή και τέλος, άλλο έργο παίξε μπας και πιστεί κανείς, πως δεν είμαι παράλογη στην ύπαρξή σου.

Κάπως κυλάει το χέρι και παίζει μελωδία που θα ορκιζόταν δεν του ήταν γνώριμη, αλλά έρχεται σαν παλιά ερωμένη στο πλάι του. Σημάδι στην παλάμη, η δική σου πένα που φυλάκιζαν τα δάχτυλά σου. Δύναμη ψυχής κυλά και γράφει τους στίχους από δική σου αναπνοή και μην το μαρτυρήσεις. Δείξε μου το πάθος σου, να συνυπογράψω τα φιλιά.

Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

Να ήταν η θάλασσα ψεύτικη, να μην την είχα αγγίξει ποτέ μου, να ταξίδευα πάντα σε στεριά, φουρτούνες να μην γνώριζα. Να σου έκαναν δώρα μόνο ένα φιλί και για δάκρυα δαχτυλίδια, να είχαν αξία μονάχα μια στιγμή. Κλείνεις τα μάτια και όλα σκοτεινιάζουν και ας έχεις τόσες εικόνες εμπρός σου. 
Έχεις αφήσει την ψυχή σου να ξεκουραστεί για έναν αιώνα και απέμεινε μόνο η σκέψη να τυραννιέται σε τούτα τα μέρη. Να ήσουν αυτό που θα ήθελες να έχεις αγκαλιά, τίποτα να μην σου λείπει και όσα τα χρόνια δεν σκεφτούν, εσύ μην φυλακίζεις!

Δευτέρα 23 Μαΐου 2011

Μαύρο φόντο με έντονα γράμματα, να φωνάζουν, να μιλούν, να σιωπούν ως τα χαράματα για την δικιά σου ματιά! Η ψευδαίσθηση του μυαλού, πως ξεγελά την καρδιά τα βράδια, τάχα πως θα κοιμηθεί και πως ο μορφέας θα φέρει όσα θυμίζουν κινηματογράφο, κάτι ξένο, όχι δικό σου, ονειρικό.

Σου ανήκει ο κόσμος ολάκερος, ένας γαλαξίας σαν και αυτόν που χάζευες μικρός από το παραθύρι σου. Δεν έχεις θέα σε αυλή, μα σε άλλα δωμάτια. Ξέχασες να ανοίγεις και να κοιτάς, να παρατηρείς γύρω σου και αφέθηκες σε ιδέες όπως τις ήξερες, ελπίζοντας πως πια δεν υπάρχουν, παρά μόνο σε παραμύθια, σε αμέτρητες ιστορίες, αλλά όχι σε πραγματικό χρόνο. Θα είχε αξία ένα φιλί, αν ήταν ουράνιο; αν ήταν του αγγέλου σου, που τόσο ποθεί ένα χαμόγελο, της ψυχής σου.
Θα σε πιστέψουν, όσοι σε αγγίξουν, θα μοιραστούν χάδια μόνο για όσο παραμείνεις εκεί, να σε θαυμάζουν, από κοντά.
Το ελάχιστο που μπορείς να απαιτήσεις, είναι μια στιγμή από το βασίλειό σου, για σένα στα πόδια σου.


Σε συλλογίζεται η νυχτιά στα μονοπάτια της και σε φέρνει κοντά της δίχως σκέψη. Όμορφες εικόνες, μετάξι και χρυσές κλωστές γύρω από το χέρι να θυμίζουν πως κάπου πρέπει να τις αφήσεις και να ανυψωθείς στον θεό σου. Αμέτρητες οι φθορές από την ορθοστασία, από την αναμονή, από τα βράδια που σε ξημέρωσαν στο ίδιο σημείο για χρόνια. Φιλί, δεν θα το πεις μα χάδι για αποζημίωση και ας είναι η ψευδαίσθηση που κερδίζει. Ανοίγουν οι πύλες του κόσμου στην ματιά σου, μόνο να το ήξερες όπως το βιώνω, να το πίστευες όπως το νιώθω.
Σε αντικαθιστά η μέρα στα μοτίβα τα πρωινά, με λάμψεις από ήλιο και χρώματα, σε αναζητά!

Κυριακή 22 Μαΐου 2011

Μια στιγμή να ήταν αρκετή όσα νιώθω να κλείσω σε ένα κουτί, να το αφήσω σε δωμάτιο απόμακρο και σκοτεινό και να το ξεχάσω εκεί. Δεν θα πεις κουβέντα  και θα μιλήσουμε για όσα κρύβονται σε μυαλό χρόνια, με φόντο απρόσμενο. Ματιές να θωρούν, να χαζεύουν μορφή και να κρατούν εικόνες για όσα δεν θα μπορέσεις να έχεις ποτέ. Φιλιά αφημένα σε μοίρα να λένε πως δεν γνωρίζουν κάτοχο και παραλήπτη.
Ονειροπόλος για όσους δεν κατέχουν ψυχής σημάδι, αφελής για όσους δεν πιστεύουν, τρελός για όσους αφέθηκαν στην νυχτιά. 
Κάποια στιγμή η ψυχή θα σταματήσει εμπρός στην καρδιά και θα ηχήσει σιωπή.

Εμπρός σου σε τούτο το φως να γονατίσω, φιλιά να σου αφιερώσω και ας ξέρω πως με πληγώνουν οι στιγμές, οι μοναχικές. Χαζεύω στο παραθύρι, λαμπιόνια, κάποιο φέγγει στην ματιά σου και να γύριζα να έβλεπα εσένα αντί για ετούτη την θέα. Να μην ελπίσω, να μην σκεφτώ,να μην νοσταλγήσω άγγιγμα. Θα σβήσω με φιλιά τις καληνύχτες, να σώνονται τα βράδια σαν κρασί, κόκκινο στα χείλη, όπως και στο μυαλό. Περίεργο συναίσθημα, όταν καταλήγω σε σένα, σταματούν οι χτύποι και σιωπούν ήχοι, ο κόσμος και όσα θα ήθελα να σου απαριθμήσω.
Σκιές στο φεγγάρι να μπορέσω να ονειρευτώ την μορφή σου, άγγελε μου!

Πέμπτη 19 Μαΐου 2011

Ανήσυχη μορφή στο παράθυρο κοντοστέκεται και αναμένει να μιλήσει, να δει τον ερχομό του. Βρήκε ένα πεζούλι δεν θα καθίσει, δεν μπορεί να αργήσει τόσο! Άδειος ο ουρανός, τόσα σύννεφα και ήθελε τόσο να το δει. Παρήλθε η ώρα και ακόμα να φανεί, για ύπνο δεν πάει, θα περιμένει, θα πηγαίνει ως την γωνία, μην τυχόν και άλλαξε ρότα και θα γυρίζει στο ίδιο σημείο. Μην το νιώσεις ποτέ ετούτο το συναίσθημα, σε παρακαλώ, πως σου λείπει, κι ας είναι δίπλα σου μερόνυχτα.
Τόση υπομονή, γιατί σε λίγο ξημερώνει. Θα φανταστείς όσα κρύβει ο λόφος και θα σκαρφαλώσεις για μια πιο ωραία θέα στο φινάλε σου.



Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

Πως να μην σου πω τόσα, όταν έχω απέναντί μου το ολόγιομο φεγγάρι, Το μόνο που μπορεί να με κάνει, να πάρω το βλέμμα μου από πάνω σου. Τόσο φως και ας είναι νύχτα, τόση λάμψη και ας υπάρχουν εκατομμύρια αστέρια, μόνο αυτό. Οδηγώ έχοντας το στο νου, να κλέψω ματιά στην στροφή, καθώς θα βγαίνω, δίχως να χάσω την γραμμή. Θα κοιμηθεί ποτέ; να πάψω να ξενυχτώ για χατίρι του; να μπορώ να δω την μορφή του στην αγκαλιά μου, όχι στην όψη του φεγγαριού. Από τον μορφέα πες μου πως να ξεφύγω, του τα αρνούμαι όλα, για πόσο ακόμα όμως!

Δευτέρα 16 Μαΐου 2011

Θα τα αρνηθώ όλα, αλλά ψέμα δεν θα πω. Θα σιωπήσω και θα σε κοιτάξω χωρίς να δεις δάκρυ.
Είναι πολλά τα χρόνια για να αντέξω την απομόνωση της καρδιάς. Είναι πολλές οι λύπες για να πω όχι στο φιλί και ας χαρακώνει πιο βαθιά πληγές. 
Θα βρω τρόπο να απομακρύνω σκιές, μονάχα φως όταν είσαι παρών και φυλακή στο ξημέρωμα της μέρας. Σε θλίβει ο ουρανός, φωτεινός παρά μόνο για την πλάση, κάπου ξεχάστηκε το μυαλό. 
Επιζητείς το σκοτάδι, κρύβει τα πάντα, αλλά τονίζονται όσα δεν ανήκουν εκεί, έτσι με βρήκες, έτσι αντιλήφθηκα την ψυχή σου. 
Θα μου επιτρέψεις να απέχω από την διαδικασία, ηθελημένα να χαθώ.


Υπήρξα τυχερή, μοιράστηκα ένα όνειρο μαζί σου. Μου μίλησες για τις εικόνες που το περικλείουν και εγώ σου είπα για την φαντασία. Ζήλεψε ο μορφέας, αγκαζέ τόσα χρόνια πως να με αποχωριστεί για χατίρι σου; έπρεπε μαζί να δοθεί, φιλί να πληγωθεί και νίκησε. Έχει τον τρόπο, την ικανότητα να σε απομακρύνει από ό,τι αγαπάς, γιατί θα σου δείξει αυτό που επιθυμείς και θα σε βγάλει στην πραγματικότητα το πρωί, στο φως του ήλιου. Ούτε ένα μπιχλιμπίδι, ούτε μια στάλα κρασί.
Θα σε αφήσει αντίκρυ του, μακρυά του, να αναπολείς αναμνήσεις από ότι αποκαλούσες χάδι.
Υπήρξα άτυχη,όταν έφτασα σε σένα, είχες δώσει όλη την πραμάτεια.Δεν θέλω να πω πάλι, πως δεν πειράζει!

Κυριακή 15 Μαΐου 2011

Δεν σταμάτησε κανείς κι ας ήταν αστέρι κατά γης να φέγγει σε σκοτάδι μοναχικό. Ζητάς βοήθεια από εμέ που λες πως τα κατέχω όλα και πως την ψυχή προσπαθείς χρόνια να συναντήσεις. Κάθισα εδωνά που έχει ησυχία ουρανέ, να μπορώ να σε κοιτώ δίχως σταματημό και ας μου φωνάζουν όλοι να σωπάσω, να μην τραγουδώ. Σε τούτο το παγκάκι μοιραστήκαμε στιγμές και μελωδίες, δεν το ξεχνώ.  
Σε νανούριζαν οι εικόνες και  ταξίδευε ο λογισμός σου, είπες πως ήταν αρκετό για να ξεκινήσει η σιωπή να διηγείται το κενό. 
Δεν υπήρξα ποτέ, μόνο ο καημός και ετούτος ξεκίνησε λειψός.

Πέμπτη 12 Μαΐου 2011

Θα έρθει άραγε η στιγμή που δεν θα χρειάζεται να πιστέψω σε κάτι, γιατί απλά θα είναι εκεί, δίπλα μου, να κοιτώ, να φιλώ, να αγγίζω, να αισθάνομαι πραγματικά, πως υπάρχουν όλα όσα κανείς θεωρεί δεδομένα!  Τόσες ιστορίες έχεις ακούσει, κάτι ίσως έχεις γευτεί, αλλά κλειστά παράθυρα σε έρημο δρόμο και προχωράς σκεπτικά κοιτώντας ψηλά, ενώ άλλος θα σε συμβούλευε να τρέξεις, να μην σταθείς, να μην αφαιρεθείς και μείνεις παραπίσω στο σκοτάδι.
Σου οφείλω και μου οφείλεις ένα φιλί για το περίμενε, για την ταλαιπωρία τόσων χρόνων, γιατί έχω σταθεί και στέκομαι αντίκρυ σου.

Τετάρτη 11 Μαΐου 2011

Θα ξεχαστώ, αυτό θα πω σε όποιον με ρωτήσει αν ζω. Ανάσες μόνο σε στιγμές, που υπήρξαν λίγες για να μπορείς να αντέχεις. Εσύ, μονάχα νιώσε με, πνοή στην αγκαλιά σου, πρόλαβέ με μην στο πω. Αφέθηκα, αφαιρέθηκα σε εικόνα ουρανού, το είχα ανάγκη πιο πολύ από το φιλί σου, μην ρωτήσεις.
Πρέπει κάτι, κάποιος να φταίει; δεν έπραξα σε τίποτα. Αυτοβούλως δηλώνω εθελοντής, γιατί μόνο αυτό θέλησα, την ψυχή σου κοντά μου.
Ξέρω, θα μου μιλήσεις για όσα έμειναν πίσω για όσα δεν γνωρίζω και δεν θα πω κουβέντα, αλλά στο παρόν μείνε, μαζί μου, να πιστέψω πως υπάρχεις!

Σίγουρα είσαι εδώ, με την ανάσα σου στην πνοή μου και με ένα χαμόγελο που τον καθένα θα ξεγελούσε για φιλί. Μια φωτογραφία, μια σκηνή ακόμη, μια εικόνα του είναι σου κάπου αποτυπωμένη και όχι ξεχασμένη, όπως θα επιθυμούσες. Χάζι και αυτή η  θάλασσα, χρώμα και γεύση αλμύρας στα χείλη. Αρνείσαι πεισματικά στον κόσμο γύρω σου να σε αγγίξουν όσα σε περιτριγυρίζουν και θα μοιράσεις τον χρόνο σου σε ηλιοβασίλεμα και φεγγάρι. Παγίδα μόνο οι σκέψεις σου, στις χαρίζω σε συλλεκτική συσκευασία, με κορδέλες και φρου φρου. Σε έχω μάθει καλά, μπορεί τις γραμμές στην παλάμη μου να μην τις διαβάζω, αλλά την σκιά μου ορίζω.
Πολύ νωρίς το φιλί μην δίνεις, σώθηκαν οι ματιές.

Τρίτη 10 Μαΐου 2011

Αναπαραγωγή μελωδίας για αυτό το βράδυ το τραγούδι σου, να ηχεί ως τα όνειρά μου. Θα μιλήσει κανείς ή θα φωνάξει πάλι στο σκοτάδι στην μορφή σου; κάπως έτσι περνούν τα βράδια, με έναστρο ουρανό κι όμως να ψάχνεις το δικό του άστρο. Θα έφτανε η εικόνα του σε κάποια μονοπάτια, σε κάποιο σκαλοπάτι θα ξαπόσταινε και μετά θα χανόταν. Η μοίρα μια κουβέντα θα πει και θα γυρίσει το βλέμμα της σε σένα. Πέρα από τον ορίζοντα να πας, μόνο εκεί θα βρεις τα φιλιά σου, όσα σου τάζει, εκεί κρατημένα, εκεί ξεχασμένα. Αγκάλη άδεια, θα στερέψει η πληγή του  μορφέα σαν σε δει, μην τον απογοητεύεις στο φως της μέρας σαν ξυπνάς και δεν του μιλάς. Δώσε φιλί αγγελέ μου να πάρει ανάσα και εμένα φυλάκισε σε ό,τι θωρείς ανέφικτο.

Δευτέρα 9 Μαΐου 2011

Δεν κατέχω το '΄γιατί" εξήγηση σε τι ψάχνεις; για όσα σου είπα ξέγραψέ τα, υπήρξα αφελής, στην πλάνη μου. Ναι, ίσως δικαιολογίες σου λέω, κάτι δεν πρέπει να σου πω; να αντιμιλήσω, να αντιδράσω, να επαναστατήσω με μια αιτιολογία, να αμυνθώ των προσδοκιών μου. Είσαι ψεύτης, όταν αντικρίζεις τον εαυτό σου, γιατί δεν πιστεύεις πως υπάρχεις, ενώ σε αγγίζω. Σου είπαν πως απουσιάζεις από το είναι σου κι όμως σε κοιτώ στα μάτια, δεν γίνεται να μην ορίζεις τις σκέψεις της ψυχής σου. Για πόσο να αρνείσαι τον άγγελό σου και να απομακρύνεις φιγούρες οικίες; 
Ξάπλωσες,με ανέσεις, το γιατρικό σου ξέχασες για μια ακόμη φορά.

Κυριακή 8 Μαΐου 2011

Ζητείται θεός να επέμβει, να σταματήσει την ροή αίματος στην καρδιά, να πάρει την ψυχή να ξεκουραστεί. Διέξοδος είναι εκεί, όπου υπάρχει εκείνος, λάθος. Διέξοδος είναι εκεί, όπου σιωπά το φιλί. Θα προσπαθήσεις και δεν θα εγκλωβιστείς. Ξεκάθαρα λόγια, δεν θα μπερδευτείς. Αν κανείς δεν είναι για σένα και εκείνος είναι το τίποτα, τότε, κάπως τα ταίριαξα, κάπως πλησίασα.
Σταμάτησε η καρδιά στην ψυχή. Θα αγγίξεις, όσα επιτρέπονται στις σκέψεις. Θα σταθείς αντίκρυ και δεν θα μιλήσεις, μην ακουστείς  και πως να το αιτιολογήσεις!

Βρήκες τον δρόμο σου και αφήνεις χνάρια να σε ακολουθήσω, να βρω την αγκαλιά σου. Δεν σκέφτεσαι, αφήνεις την ψυχή να ανακαλύψει πως να πείσει τα όνειρα να μην φανερωθούν, έστω κι όταν θα λες αντίο. Έχει δίκιο κανείς όταν καλεί το χάδι λίγο πριν τον μορφέα; θα τα αλλάξει όλα, θα παρερμηνεύσει; θα στα αλλοιώσει και θα σου πει τα νανουρίσματά του, όπως τα επιθυμεί εκείνος. Ξάπλωσες να ξεχαστείς στα σημάδια του χθες. 
Έκλεισες τα μάτια, σου υποσχέθηκε ένα φιλί, παρα μόνο όταν κοιμηθείς.

Τετάρτη 4 Μαΐου 2011


Κάπου προσάραξε η ψυχή και χάθηκε στο περίμενε του φευγιού της. Δεν θα έπρεπε να είναι εδώ, μονολογεί και σιωπά. Παραμιλητό, δίχως πυρετό, αλλά νιώθει ζεστή.  Έχει νόημα να σου εξηγήσει; Έχει νόημα να σου ψελλίσει λόγια, όταν μόνη της τα ζει; Ακόμη ψάχνει τρόπο να σταματήσει την καρδιά από όσα την κατατρέχουν, να την αφήσει ήσυχη, μα δεν γίνεται. Ξεχνιέται το φιλί; Ναι και αυτό σε φοβίζει, γιατί σε ξυπνά τα βράδια και τον καημό δεν πνίγει.  Αδυσώπητος ο αγώνας , αλλά το μόνο που σε νοιάζει είναι να καείς.

Τρίτη 3 Μαΐου 2011

Σιγοπαίζει η μελωδία, το μόνο νανούρισμα και ας σε πληγώνει όσες φορές και αν το ακούσεις. Δεν θα έρθει ποτέ, πως είναι δυνατόν να το ξέρεις, δεν σε πίστεψε κανείς και ας σου είχαν εκμυστηρευτεί το μερτικό σου από τις χαρές. Εκκίνηση, όλοι έχουν ξεφύγει της προσοχής του αλυτάρχη εκτός από εσένα, γιατί τον κοιτάς στα μάτια, περιμένεις το σινιάλο. Να κατείχα τον τρόπο, να γνώριζα πως να τα μηδενίσω όλα, δεν το επιθύμησα ποτέ μου όμως.
Γλυκό φιλί στάζει θέρμη και θα άνοιγα τα μάτια, αν ήξερα πως θα ήσουν εσύ, αλλά μορφέας παραφυλά όλες τις εξόδους.
Αμυδρά σιγοτρέμουν εικόνες από φλόγες, από ματιές, μην με κοιτάς, η λογική αποκοιμήθηκε.

Πρόσκρουση σε σύννεφο, κίνηση, δεν το είχα δει, ορκίστηκα. Φιλική δήλωση δέχεστε; σημειώνω αριθμό και οδό, στο παρμπρίζ κολλημένα. Κάποια στιγμή θα φύγουν από τον αέρα, κάποτε θα διαλυθεί, από την βροχή. Ξάπλωσες κιόλας; δεν πρόλαβα να σε καληνυχτίσω, πότε πάλι θα προλάβω να μαζέψω νερό και να σε δροσίσω; τουφεκιά να με ρίξεις κάτω, ο μόνος τρόπος να πέσω κοντά σου, πριν την αυγή, πριν χαθώ σε μέρας ουρανό. Στην αγκαλιά σου δεν νιώθω πληγή, ούτε δάκρυ , δεν θα έπρεπε να με φοβίζει ο εαυτός μου; ρίγμα στα δεξιά ποιος να σωθεί!