Σάββατο 28 Απριλίου 2012

Ευχές

Να φυσάει πάντα αεράκι, όχι αγέρας, στην ψυχή σου. Δροσιά στο πρόσωπό σου, όπως είναι η κάθε αυγή. Εικόνες ζεστές και χαρωπές, δεν σε γεμίζουν γλυκιά μελαγχολία; τόσο επιθυμητή, που ουδείς την ξεχνά. Να έχεις την θάλασσα πάντα δίπλα σου, ποτέ μέσα της, μην ξεθαρρέψεις ποτέ και σε πείσει να δοκιμάσεις τα νερά της, είναι τόσο ύπουλη, όσο κι όμορφη, είναι τόσο θηριώδης, όσο και γαλήνια. Σε ξεγελά το σκοτάδι, δήθεν πως δεν βλέπεις κι όμως θα ξεχωρίζεις τις ματιές, τις αγκαλιές, βρίσκονται πλάι σου και δημιουργούν τόσα που δεν υπάρχει έννοια που να τα απορρίπτει, να μπορεί να στα ονοματίσει και κάπως έτσι να τα χάσεις.
Μια ζωή θα προσπαθούν να σε κάνουν να προσφωνήσεις, το όνομά τους.

Τετάρτη 25 Απριλίου 2012

Πρώτη γραμμή

Την παγίδα σου την ξέρεις, την έχεις στα δύο μέτρα φυτεμένη. Για όσο χρόνο σου απέμεινε, σκέψου και πράξε ανάλογα. Να χωθείς στα σκοτάδια, να ξεκινήσεις παλμούς, τράβα στον δρόμο σου και μην κοιτάς εμένα. Ήχος απασφάλισης και το μυαλό σου πάει όλο στο κακό, μα ήταν μονάχα η κίνηση για να σε φτάσω. Έχει σημαδευτεί η στιγμή από δύο παρουσίες και έχει στιγματιστεί το κορμί από τούτη σου την ματιά. Για όσο ακόμη η χάρη σε προστατεύει από όσους ρωτούν, δώσε τόπο στην οργή και απομακρύνσου από την μάχαιρα.
Τα ίχνη οδήγησαν σε δάσος, το αίμα του φάνηκε να μοιάζει με ποτάμι και  η ροή του μονοπάτι  για να φτάσεις σε όχθη, σε σώμα που όσο και αν προσπαθήσεις δεν θα του μοιάσεις σε αντοχή, σε καρτερικότητα.
Κρύψου, όχι όμως εκεί που σε περιμένουν όλοι, αλλά στην πρώτη γραμμή. Εκεί δεν θα σε ψάξει κανείς.

Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

Ταιριάσματα

Το φιλί βρίσκει στόχο και διαπραγματεύεται πάνω σε χείλη για έναν ακόμη χορό. Η μέρα τι μπορεί να σου δώσει, όταν αποζητάς το σκοτάδι στα μάτια του. Ως που φτάνουν οι περιορισμοί της σκέψης σου και τα καθώς πρέπει της ψυχής σου ή δεν υπάρχουν και αφήνεις να επινοηθούν από κινήσεις αντιπάλου;
Τα χέρια βρίσκουν στόχο και ψηλαφίζουν πάνω σε σώμα ίχνη από δρόμους ηδονής. Η νύχτα τι μπορεί να αλλάξει, όταν μόνο μέσα σε αυτήν δεν ανήκεις. Να κινείσαι συνέχεια και κανείς δεν θα καταλάβει, δεν θα αντιληφθεί πως δεν σε κατέχει κανείς, καμιά δύναμη, παρά μόνο μια στιγμή.
Μείνε στο "τώρα" και θα είσαι αθάνατος, ξέχνα αγγίγματα και θα είσαι απόμακρος πόθος του αυγερινού.

Κυριακή 22 Απριλίου 2012

Η ψυχή μου να κράταγε μυστικό και πιο πέρα από την ύπαρξή μου να μην ήξερα τι υπήρχε. Φως, ύδωρ πάνω σε χείλη γλυκά, ζεστά. Θα είναι το μόνο που θα αναγνωρίζεις και θα σε οδηγεί κοντά του. Να κράταγα κρυφή την ματιά του και να μην αναζητούσα δικαιολογία, να κλείσω παραθυρόφυλλα για την πραγμάτωση ονείρων. Η γη γυρίζει πάνω σε έτη, σε πλανήτες και ο ουρανός γεμάτος με άστρα, εκείνη χαζεύει. Θα ήταν μονάχη, αν δεν ήξερε πως υπήρχαν, θα ήταν τυφλή, εάν δεν υποκλινόταν στο θαύμα, τον ήλιο.

Όραμα

Τα μάτια του θα πρέπει να είναι υγρά, όταν θα στο λέει. Τα βλέφαρα θα έχεις κλειστά εσύ, γιατί δεν θα βλέπεις από την βροχή. Ψυχή που θα αρνείται την ζωή και σώμα που θα φυλακίζεται αιώνια για ένα μόνο χάδι. Η αγκαλιά θα πρέπει να μείνει λειψή, κακομαθημένο μην γίνεις ποτέ, μην βολευτείς. Ανάσα θα παίρνεις βαθιά, γιατί θα μυρίζει τριαντάφυλλο και γιασεμί, και πόσο να κρατήσει! Το φιλί του θα πρέπει να μείνει έντονο στα χείλη σου, όταν δεν θα έχεις λαλιά πια. Τις παλάμες σου θα έχεις ανοιχτές προς τον ουρανό, να μαζεύεις σταγόνες από ευχές, που έπαψες να συλλογιέσαι.
Θα κλείνει η πόρτα και εσύ θα ορκιστείς ποτέ ξανά σιωπή.

Τρίτη 17 Απριλίου 2012


Κάποτε έπρεπε να βρέξει. Κάποτε θα έπρεπε να μάθω πως να οδηγώ την μοίρα μου και να μην κοιτάζω πίσω. Θα μείνεις εδω; θα έρθεις κοντά; εσύ τι ορίζεις; δεν ξέρω να σου πω τα μελλούμενα, δεν ξέρω να σου πω διηγήματα για να ξεχαστείς. Ξέρω πως δεν θες να παραδοθείς, ξέρω πως ότι σου μοιάζει, δεν είσαι εσύ. Ήρθε το μέλλον κ μίλησε στο παρόν, ήρθε και μαζί του έφερε μορφές και μοναξιές. Η ελπίδα θα πεις, ποια είναι;! Δεν ξέρεις; μοναχά ο εαυτός σου.

Τρένο

Σκοτάδι, λαμπιόνια σε διάταξη, ίσα διαστήματα, ίσες ευκαιρίες για να πιαστείς από κάπου και να ξεφύγεις. Διατάραξη ησυχίας σε ώρα κοινή, από κόκκινα φώτα, έμοιαζε να είμαστε τόσο κοντά. H κουρτίνα θυμίζει φυσαρμόνικα, αλλά κανείς δεν την κουνά, δεν κρύβει θέα. Είμαστε πάτσι, ένας έδωσε έμπνευση, ο άλλος έγραψε το τέλος, καμιά διαμαρτυρία. Το ταξίδι ξεκίνησε σε ράγες, να τερματίσει σε σταθμό που φέγγει πάνω στο σκοτάδι σου.

Τρίτη 10 Απριλίου 2012

Παραβολή

Θα μιλήσεις για τις πράξεις σου, θα σου πουν για την τιμωρία και λες να μην το ξέρω, και λες να μην το ζω; περιπλανώμενος χρόνια και η μοναξιά θύμιζε τίμημα για τις αμαρτίες προγόνων, αλλά μισός άνθρωπος είναι αυτό που σου κοστίζει. Να βρεις και να μην έχεις. Σαν έναν αρχαιολόγο, ψάχνει και σαν ανακαλύψει το πολυπόθητο θησαυρό, θα πρέπει να τον παραδώσει σε τοίχους, σε γυάλινα φέρετρα.
Θα αφηγηθείς τις ιστορίες σου, θα σου πουν για λύτρωση και λες να μην το ζω και λες να μην το ξέρω; ασκητής, ερημίτης χρόνια ολάκερα σε βράχο και θα έπρεπε να έχεις ξεχαστεί μέσα σε λήθη, μα μισός άνθρωπος είναι αυτό που σου θυμίζει τα πάντα και δε μια μορφή. Να βρεις και να μην έχεις.
Να δίνεις και σου χαρίζουν ευχές για ζωή, γιατί σε καρτερούν ψυχές που φίλησες και αγκάλιασες σαν παιδί.

Κυριακή 8 Απριλίου 2012

Ο ουρανός πρέπει να γράφει ώρα μηδέν, γιατί δεν κινείται το φεγγάρι όπως πρίν. Μήπως με περιμένει, να ξεκινήσουμε παρέα τον περίπατο ως την αυγή, μήπως το ακολουθώ και έτσι δεν αλλάζει το σκηνικό!
Μου είπαν να το συντροφεύω, μόνο και έρημο πιο πολύ εκείνο από μένα και βρήκαν και μας ταίριαξαν ο ουρανός και η θάλασσα.
Απλώνω το χέρι και αντί για αγκαλιά μου παρέχεις φως για την νύχτα μου. Με κοιτάς και αντί να δεις τα μάτια μου, βλέπεις πως αντανακλά η σκέψη σου στα μαλλιά μου.
Στην γη μοιάζουν οι άνθρωποι ανύπαρκτοι, γιατί μοιάζει εγώ και εσύ να ξεμείναμε από όσα θύμιζαν πολιτισμό και μπετό.
Ζύγωσε κοντά, τώρα την ώρα που είσαι πιο κοντά στο χώμα, την ώρα του λυκόφωτος και εγώ θα σε φιλέψω ένα ακόμα νανούρισμα, ένα ακόμη φιλί.
Ακόμα να φανεί ο ήλιος για να μου πει πως δεν υπήρχες την αυγή, ούτε καν στο δειλινό και πως προτιμότερο θα ήταν να πίστευα σε ένα αστέρι, πιο πιθανό να πέσει και να βρεθεί στον κόσμο μου, παρά εκείνος!

Παρασκευή 6 Απριλίου 2012

Καρδιά

Απέχεις μονάχα μια ευχή από την ψυχή μου για να ζεστάνει την σκέψη και γλυκά να την νανουρίσεις. Έχω κρατήσει τόσα που δεν πιστεύω πως τα έχω. Αν η ζωή μου φυλά την μοναξιά για τέλος, θα είσαι παρηγοριά, γιατί μπόρεσα και είδα το φως σε σένα, μέσα σε τόση κάπνα, σε τόση μιζέρια.
Απέχεις τόσο ώστε να υπάρχει ασφάλεια να μην καώ, να μην τρελαθείς από την αλήθεια μας.
Θα μπορούσα να σε κρατήσω για πάντα, να σε κάνω φυλαχτό κι όμως προτιμώ να χάνομαι στην ματιά σου.
Τι είναι το όνειρο; η πρόθεση της ψυχής, είναι οι προβολές των προσευχών.
Ξέρω πως δεν θα αφήσω ποτέ να σου βρει ψεγάδι κάποιος. Ξέρω πως τα λόγια έχασαν την έννοιά τους σαν σε πρωτογνώρισα και για αυτό δεν μίλησα λαλιά.
Όταν θα πέφτουν δάκρυα στην αγκαλιά μου, θα ορίσω ένα αστέρι να σε ακολουθεί, την καρδιά σου να προστατεύει, η δική σου θλίψη να μην φανεί ποτέ.

Τετάρτη 4 Απριλίου 2012


Tα λόγια θα πεις πως πληγώνουν, αλλά την ψυχή μου έλα και δες που στέκεται ματωμένη για την δική σου αγάπη. Έμοιαζαν αιώνες τα χρόνια που πέρασαν σαν σε αντίκρισα. Ένιωσα την ύπαρξή μου να μηδενίζει στιγμές και όσα θεωρούσα πως την έννοια του έρωτα φυλάκιζαν, γιατί μάτια μου για σένα αναστήθηκα.
Δάκρυ που στάζει μαύρο, γιατί η αγκαλιά σου λείπει από το πλευρό μου.
Ο χωρισμός θα πεις πως είναι αδιέξοδο, μα νιώσε με που σου γράφω και πιστεύω πως είναι η τελευταία μου ελπίδα το φιλί σου.
Δώσε μου δύναμη να είμαι δίπλα σου, δώσε μου μια ευκαιρία να πω πως δεν είσαι όνειρο, μα η ίδια μου η ζωή.

υγ: αφιερωμένο στην Αρετή!

Να μου χαρίσεις ένα τραγούδι, να έχω να λέω πως είναι από εσένα και όσα χρόνια κι αν περάσουν, να θυμίζει μονάχα εσένα. Θα ήταν δώρο ψυχής, θα ήταν συντροφιά σε σύννεφο που κανείς δεν έχει δει.
Να μου χαρίσεις ένα ποίημα, να έχω να απαγγέλω πως έτσι εκφραζόταν η ψυχή σου και όσοι αιώνες κι αν σταθούν εμπρός μου, να τους λέω μονάχα για εσένα. Θα ήταν υπόσταση ζωής, θα ήταν ψεγάδι σε κάτι τόσο αληθινό που κανείς δεν έχει ζήσει.
Να με αποκαλούν αφελή, να με ονοματίζουν ονειροπόλο, γιατί θα έχω εσένα στα ακούσματά μου, την φωνή σου που θα τραγουδά, την καρδιά μου που τους παλμούς σου θα ανασαίνει.
Θα μου χαρίσεις την θάλασσα; μου έχει μείνει μονάχα το φεγγάρι για ανταλλαγή, πολύτιμο όπως κάθε τι που ζητάς.

Κυριακή 1 Απριλίου 2012

Πρωταπριλιά

Πρέπει να ήταν ψεύτης ο καιρός που μου έλεγε μαντινάδες και μου έταζε την μορφή του. Έδωσα στην ψυχή συναίσθημα και δεν κοίταξα την μέρα που ξημέρωνε. Μου είπαν πως δεν είναι αληθινός και πως τον κόσμο κοροϊδεύει για την αφέλειά του. Πρέπει να ήταν κλέφτης ο βοριάς που έφτανε ως το παραθύρι μου και μου ψιθύριζε νανουρίσματα με τα φύλλα δέντρων.
Χάρισα στην καρδιά του φιλιά και δεν είδα την νύχτα που ξημέρωνε.
Με γύρεψαν και μου είπαν πως ήταν μελτέμι και πως στην θάλασσα δέντρα δεν ριζώνουν.

Να λέει κάποιος ψέμα ετούτη την μέρα, γιατί ψευδαίσθηση κρατάς στα χέρια σου και όμοιό σου δεν βρίσκεις.
Να σε φιλέψουν ψέμα για να ξυπνάς, σαν βλέπεις πως δεν είσαι μονάχη σε κόσμο αλλιώτικο, μα σε κόσμο που έχουν ορίσει μέρα γιορτής για δαύτο.