Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2016

Μάθημα πρώτο

Δεν υπάρχουν χρυσές λύσεις,ούτε καν το μαγικό ραβδάκι, που θα κουνήσεις, θα πεις δυο λόγια και θα γίνουν όλα έτσι όπως τα θες ή έτσι όπως ήταν. Δεν ξέρω πως μεγάλωσες, δεν ξέρω τι περίμενες να βρεις στον δρόμο σου, ένα ξωτικό ίσως, ένα σύννεφο που σε μεταφέρει σε κόσμο απόμακρο, ουτοπικό και εκεί θα ζούσες αιώνια; εδώ ο κόσμος πονά και υποφέρει κι αν δεν το έβλεπες πιο πριν και τώρα ξαφνικά σου μοιάζουν μαύρα και δικά σου, συγνώμη, αλλά έτσι ήταν ανέκαθεν, λίγο πιο σκοτεινά από την νύχτα, λίγο πιο άγνωστα από σένα.
Έρχεσαι και λες πως αλλιώς σου τα είπανε, άλλα περίμενες. Μα ήσουν τόσο αφελής, αλήθεια;! και δεν χαίρεσαι που ξύπνησες, που βγήκες πια σε ακτή, να νιώσεις πραγματικά και να βιώσεις το κενό. Μην παλεύεις να μην φτάσεις σε αυτό το σημείο, ευλογία είναι να ξέρεις, όσο κι αν φαίνεται βουνό στα μάτια σου.
Την ψυχή σου ρώτα, αν αντέχει!

Δεν υπάρχουν σχόλια: