Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2016

Δείγμα γραφής

Όλος μου ο κόσμος μια πένα, κι αν γράψω, δεν μπορώ να το ξαναγράψω. Θα είναι σε χαρτί; θα είναι στου μυαλού μου τον χάρτη; θα διαλέξει μορφή και θα αφεθεί, μην ζητήσεις παραγγελιά, αντίδραση στην δράση σου. Είναι αυτό που θέλει η στιγμή, το δάκρυ που κυλά στην ψυχή, η χαρά στο χαμόγελο, μια σκέψη αλλιώτικη, ένας καημός που βγαίνει στην στροφή της φυγής, λίγο πριν επιστρέψει στον κόσμο του ονείρου.
Όλος μου ο κόσμος δυο φιλιά κι αν τα ακουμπήσω , δεν μπορώ να τα ματαδόκω, δεν μπορώ να τα αισθανθώ. Θα είναι σε δέρμα αίσθηση; θα είναι συνέχεια από ένα χάδι; θα διαλέξει εκδοχή και θα αποδώσει τα εύσημα στον δημιουργό, στον εμπνευστή.
Μια πένα και ένα μολύβι ανάμεσα σε δάχτυλα και παλμούς.

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2016

Intro

Να σου πω ότι σε αγαπώ; ότι σε θέλω; πόσο σε θέλω, πόσο σε νιώθω; και πάλι μοιάζει να μην αρκεί, να μην είναι αρκετό. Βουρκώνω, σε  βάλτο, σε λιμνάζοντα ύδατα κι όμως βρίσκω δροσιά, ένα αλλιώτικο ρεύμα, που όσο κι αν με ανατριχιάζει, με παγώνει και με οδηγεί πέρα από τον ορίζοντα.
Έμαθες τα μαντάτα; λένε πως η ποίηση είναι ρομαντική, πως ο ποιητής είναι βαθιά μελαγχολικός, δεν ελπίζει σε πολλά, ίσως προσμένει μαύρο ή την ψυχή του να γκρεμιστεί σε μέγιστο βαθμό, κι αυτό ίσως γιατί νιώθει τόσα, καταλαβαίνει τόσα πολλά.
Να σου πω ότι σε θέλω εδώ; ότι το φιλί ξεχνιέται; πόσο σε αγαπώ, πόσο σε πονώ; ίσως για εισαγωγή να είναι καλή επιλογή.