Καληνύχτες

Η νύχτα αποσυνδεόταν. Απομακρύνθηκε το φεγγάρι, έφτασε στο πιο ψηλό σημείο του ουρανού και τα χείλη σου έχαναν την υγρασία από το φιλί του. Πίσω στα όνειρά σου ένας μικρός χαμός. Περαστικοί και σκηνικά που μπερδεύουν την σκέψη σου, λίγο πριν το χάραμα.
Σκέφτεσαι τι μορφή παίρνει ένα χάδι, πως να ζωγραφίσεις το βλέμμα του κι ας έχεις χάσει την ροή του χρόνου. Ο καλύτερός σου φίλος είναι ο μορφέας και κάνα δυο τσιράκια του, που γεμίζουν το κενό στην αναμονή.
Δεν ξεχνάς, δεν θα άφηνες κάτι ή κάποιον να σε βγάλει από την ρότα σου. Θα γύρεις στην μεριά του και θα τραβήξεις την πένα σου, να γράψει στην πλάτη του ένα σύμβολο.
Τα αστέρια μοιάζουν να απασφαλίζουν την σιωπή και να την οδηγούν δυο τρία τετράγωνα πιο πέρα, εκεί όπου η ματιά σου σταματά και παίρνει την απόφαση να κλείσει την θέα στου μυαλού τα τερτίπια.
Από πράγματα που ανήκουν αλλού δεν θα ζητήσεις, μονάχα από την ψυχή που αράζει μαζί σου.

Να προλάβω να ευτυχήσω

Κάποιοι θα έχουν το δικαίωμα να σε αγγίξουν από γεννησιμιού τους, κάποιοι θα έχουν την τύχη να σε δουν και κάποιοι άλλοι να σε καλωσορίσουν σε όνειρα και ταξίδια. Πόσοι σου έχουν απομείνει; πόσοι περιμένουν την σειρά τους; πόσοι κοπιάζουν για να αργήσεις λίγο ακόμη για να πας στον επόμενο;
Σου έχουν ορίσει τον ουρανό και κοιτάζεις να βρεις την χαραμάδα που θα χωρέσει το φως σου. Τρέμω, δεν έχω τίτλο, δεν έχω ελπίδα, όπως οι υπόλοιποι, μα αναμένω την παρουσία σου κι ας ήσουν το τέλος μου. Έχω φορέσει τα φυλαχτά μου, έχω ασπαστεί θεούς και δαίμονες και αφέθηκα στην στιγμή σου.
Σε έχω κάνει εικόνα, σε εικόνισμα, σε πίνακα, σε γλυπτό, σε έργο τέχνης που κάποιοι το βλέπουν ατέλειωτο. Παίζει η ίδια μελωδία, ο ήχος θα προχωρήσει και θα κάνει τα αποκαλυπτήρια. Θα σε προσμένω κι ας με πουν αλλοπαρμένη κι ας είσαι ο τελευταίος μου σταθμός.
Κάποιοι θα σε ασπαστούν και κάποιοι άλλοι θα αφήσουν την ψυχή τους να ακουμπάει το δειλινό σου.
Ευχή σου δίνω να μην αργήσεις, γιατί η πνοή δυσκολεύεται όταν ο πόνος την επισκέπτεται.