Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2014

Αύρα

Στο φιλί σου στάθηκα. Κόμπιασα στην αίσθησή σου. Γουλιά δυσεύρετη, μοναδική που από την λαχτάρα δηλώνει την διαδρομή της στο κορμί. Ταξίδι; θα λείψετε καιρό; και χαμογελά η συνοδός απλά για να προσπεράσει την αδιάκριτη θολούρα.
Σταμάτησα στην μορφή σου. Έκοψα τον παλμό στην χούφτα μου και την  ψυχή μου κράτησα να μην αναφωνήσει και ακουστεί, θα χανόταν στον αντίλαλο.
Θα περάσει και δεν θα ενοχλήσεις την ροή του, το βλέμμα που θα καρφωθεί πάνω σου, στα μάτια σου. Σαν να μην πιστεύεις κάνεις, σαν μικρό παιδί που δεν καταλαβαίνει όσα του λένε, απλά γιατί δεν τα έχει βιώσει, αλλά αντιλαμβάνεται πως είναι σπουδαία και αληθινά.
Και τελικά, πως είναι τα χείλη του; σε τι μοιάζει η μορφή του; και εγώ γιατί πρέπει να σου πω; περίεργε και σχολαστικέ τύπε; δεν γνωριζόμαστε. Αν μου ξεφύγει λέξη, θα γλιστρήσει ο παλμός και θα κατευθυνθεί προς τον Μορφέα, σε εκείνον να πει και να βιαστεί να παραγγείλει τα όνειρα, όπως αρμόζει στην περίσταση.
Στο φιλί σου στάθηκα και στο ορκίζομαι πως έμοιαζε με την μορφή σου, τόσο ζεστή και όμορφη, που κάνει την ύπαρξή μου να κρυώνει και να κρατιέται από την αύρα της στιγμής.

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2014

Κώδικας

Τα σημάδια του θα ήταν νωπά, θα αισθανόσουν την υγρασία που σου άφηνε η απόστασή του. Δεν μπορείς να το εξηγήσεις, είναι μέρος του κώδικα που γράφεις εσύ και τον ξέρει μόνο εκείνος. Αδήλωτη μορφή, στάχτες και βλέμμα. Αν μπορέσουν να σου το πουν, θα είναι ψέμα λογικής και εσύ δεν είσαι φτιαγμένη από απομεινάρια.
Τα αισθήματα όσο κι αν τα φυλάττεις, βρίσκουν τρόπους, εφευρίσκουν μονοπάτια, κόσμους αδειανούς και τους συμπληρώνουν. Να σου πω το ποίημα να μου πεις αν το εκφράζω σωστά; και ανέβηκες στο βάθρο και κοίταξες στο κενό και το είπες όσο καλύτερα ήξερες. Η ατάκα σου; "σου λείπει το συναίσθημα".
Τα λόγια του θα ήταν υγρά, θα αισθανόσουν τις γραμμές από τα χείλη του που σου άφηνε η στιγμή να υποθέτεις. Δεν μπορείς να το εκφράσεις, γιατί η ψυχή σου το ποθεί για εκείνη μονάχα και θα το διαφυλάξει ακόμη κι από σένα.
Αν μπορέσεις να με κοιτάξεις κατάματα, ξέρω πως θα βουρκώσεις, για όσα θα ήθελες να μην κατείχες, αλλά να παιδευόσουν ακόμη πάνω σε κώδικα και κρυπτογράφηση.

Ανθρώπινα δικαιώματα

Φλερτάροντας με τα ανθρώπινα δικαιώματα, καμία σκέψη να σε κατατρέχει; Να μπορούσες να δώσεις το φιλί που ποθείς, να ήσουν ελεύθερη να επιλέξεις και να έχεις αυτό που θες. Θεσμοθετήθηκαν οι κανόνες πριν από σένα και ουδείς γνωρίζει να σου δώσει την λίστα εξ' αρχής με τα δικαιώματα  και τις υποχρεώσεις σου.
Να βρω την διαδικασία που πρέπει να τηρήσω, αλλά να μου οφείλει κάποιος την απάντηση, το συμπέρασμα, το εν κατακλείδι και να είναι υπέρ μου.
Στα μάτια σου κοιτώ και δεν έχει σημασία κάτι άλλο, αξία που δεν μου την έμαθε κανείς, απλά ξέρω τι βλέπω και το έχω ορίσει ως ύπαρξη, το έχω ομαδοποιήσει με την βιβλιογραφία μου.
Είναι δύσκολο να έχεις στην διάθεσή σου την γνώση, γιατί δεν έχεις δικαιολογία να δώσεις το φιλί που ποθείς, να χαζέψεις με τις ώρες ουρανό, κι αυτός αλλάζει.
Πατώντας στην αρχή του αυτονόητου, γύρισες πλευρό, αφήνοντας ανοιχτό το βιβλίο στην σελίδα που έλεγε για τη φύση του ανθρώπου.
Η ζωή σου χαρίζει μια νεανική εμφάνιση, την όψη σου πως να προφυλάξεις, όταν η ερμηνεία είναι πάντα υποκειμενική. Εγώ θα ήθελα να μπορούσα να δώσω το χάδι στο φιλί, μα εκείνο φωνάζει συναίσθημα.
Αντιπαραθέτεις την λογική με την πραγματικότητα κι αν δεν βγεις μπροστά να υπερασπιστείς, ποιος θα είναι ο δειλός; αυτός που θα στερήσει το δίκαιο;

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014

Κανόνες

Σε πλησιάζει, σε αγγίζει, ό,τι νιώσεις κράτησε το για το όνειρο. Σε μπέρδευε, σε σκηνοθετούσε, ό,τι δεις σημείωσέ το για το Μορφέα. Θέλω να μου πεις μια διαφορά από το πριν και μια από αυτό που βιώνεις τώρα, να δω την πρόοδο που έχεις κάνει, αν σε κάτι βοηθά. Λίγο το άγγιγμά του, λίγο το φιλί και ξέχασες να πατήσεις το κόκκινο στα χείλη. Ξεμυαλισμένη βραδιά, μια από τα ίδια και ο νους ξέφυγε από τις προδιαγραφές.
Σε άφηνε, σε παρηγορούσε, ό,τι κι αν είδες, ξέχνα το, δεν αξίζει, θα έρθει και θα φέρει δικά του παιχνίδια. Δυο φιλιά μετά και είχες απαρνηθεί φίλους και γνωστούς. Θα χρειαστείς όλα τα παραπάνω για να επιστρέψεις ή απλά να θυμηθείς το σημείο, που άλλαξε η ροπή των πραγμάτων, η σύνθεση του σκηνικού.
Να ήξερες να απομακρύνεσαι, να γνώριζες από πριν, πως δεν αποτελείς εξαίρεση.

Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2014

Ικέτης

Δεν θα αλλάξει το πεπρωμένο σου, μια ζωή θα κρύβεσαι. Τι κι αν σε βλέπω, τι κι αν σε αγγίζω, δεν θα πιστέψεις δεν θα πεις λόγια που ζουν σε πράξεις. Που μένεις αναρωτιέσαι, πως θα φτάσεις, πως θα φύγεις βιάζεσαι να σκεφτείς και το τέλος ήρθε λίγο πιο κοντά για μας.
Σε ξέρω, σε έχω δε μέσα σε τόσο κόσμο κι όμως μοιάζεις να είσαι του σιναφιού, ίδιο κουστούμι και συμπεριφορά.
Αν δεν ήταν η στιγμή σου σήμερα, πως να μεταφερθεί στην επομένη που ξημερώνει; τι θα αλλάξει;
ο ήλιος θα βρίσκεται πρωί πρωί στο προσκέφαλό σου; τα χρώματα δεν θα βρίσκουν την ίριδα του ματιού σου; μόνο να ήθελες, τα λόγια σου να ανάσαναν στις πράξεις και εγώ δεν θα έμοιαζα ικέτης.
Σε ξέρω για αυτό προσπαθώ, να μπορώ να έχω το προνόμιο αυτό, να σε ξεχωρίζω από τον κόσμο.

Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2014

Ετυμηγορία

Απολογήσου με μια λέξη και πρόσεξε να είναι απολύτως κατανοητή. Υπεκφυγές; σε πρώτο πρόσωπο και το πιοτό σου κοιτάς όλο και πιο έντονα. Ξεχνάς, μετράς και ανασκευάζεις την αρχική σου ιστορία. Πολλά τα πειστήρια, λίγα τα φιλιά και η νύχτα δεν θα κρατήσει εσαεί.
Δυο βραδιές εύχεσαι να είχες στα χέρια σου και να όριζες την μέρα πιο καλά, να έμεναν μακρυά τα μυστικά.
Εμπρός, δεν σε εμποδίζει το αίσθημα, μα ούτε και εγώ, βλέπεις δεν θέλω κάτι άλλο πέρα από το προσωπείο σου, αυτό το υπέροχο αριστούργημα για την συλλογή μου.
Αναμνήσεις το επιχείρημά σου και γλυκοκοιτάζεις την τελευταία γουλιά στο ποτήρι σου.
Να σε τρατάρω, να σε φιλέψω, αλλά μην λησμονείς πως έχω υπάρξει σπουδαία οικοδέσποινα και ουσιαστική στην επαφή μας.
Μια ευκαιρία θα ζητήσεις, όχι για να μείνεις, αλλά για να συγχωρεθείς. Θα ακουστείς, θα αφεθείς στην μοίρα σου και στην υποταγή σου, σε μια σιωπή.

Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2014

Θηρευτής

Πιο κυνικός, πιο γρήγορος από το κοντινό παρελθόν. Την μια στιγμή την άγγιζες, την άλλη την ξέσκιζες  επανάληψη της δίψας σου για σάρκα, αληθινή, η δοκιμή δεν σε έπεισε.
Είναι στην φύση σου να καραδοκείς μέσα σε απόλυτο σκοτάδι και να ξεχωρίζεις την κίνηση από την υπόνοια. Σε έχουν προκαλέσει και σε έχουν οδηγήσει να βγάζεις νύχια και δόντια. Τυχερός όποιος σε τύχει στον δρόμο του, δεν θα νιώσει πολλά, μα θα πιστέψει στο μεγαλείο της στιγμής.
Πάλευες με θηρία, δάμαζες την ύπαρξή σου κι όμως δεν δίστασες λίγο πριν την φυγή να μιλήσεις για ειρήνη, για σιωπή για την ένταση του να αφήνεσαι στο απροσδόκητο του μέλλοντος.
Μια κουβέντα για παρηγοριά και δεν θα ξανακουσεις την γριλιά του.
Η νύχτα του τέλειωσε στην μέρα σου και αυτό ήταν όνειρο, όχι η αλήθεια του.

Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2014

Παρεάκι

Δεν άλλαξε ακόμη η μέρα και διάλεξε πλευρά και όνειρα. Δυο λογάκια πριν την άφιξη του μορφέα. Παρεάκι καλό και αγαπητό από όλους. Θα δεις εικόνες, μορφές, θα μεριμνήσεις για όλες τις λεπτομέρειες και θα είναι ίδιος, δικός σου. Δεν πέρασε ο χρόνος και ακόμη μιλάς για εκείνον. Η μελωδία της φωνής του, ο ήχος που κλείνει την ψυχή σου στα μυστικά του. Ξέρω να σου πω για τα πάντα και θα προτιμήσω να είμαι πλάι σου, στην αγκάλη σου.
Αν περάσει η νύχτα, πες το μου με τα χείλη σου, με την γλυκιά σου θέρμη.
Τα όνειρα δεν μένουν μισά, απλά εμείς ξυπνάμε. Εκείνα διαλέγουν σενάριο και πάνε στα όρια της μέρας για να ξεκουραστούν.
Να τελειώσουμε  την κουβέντα μας αύριο και να αφεθούμε στο κύμα απόψε, κανείς χαμένος.

Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2014

Δεν ξέρω!

Δεν ξέρω αν η μοναξιά έχει όρια περιθώρια, αν σου δίνει το περιθώριο. Σε σπάει, σε κρατάει και δεν θα σε ρωτήσει αν υπάρχεις,αν ζεις στο μεταίχμιο του ορίζοντα. Μιλάς αγαπάς και σωπαίνεις και αυτό γιατί ξεθάρρεψες, μάλλον χάρηκες στο ανέμελο μιας σκέψης ζεστής και νωχελικής. Να σε προδίδουν όλοι; μα όλοι να σε πληγώνουν; και εσύ πως το άφησες να γίνει; δηλώνεις μόνη αφού.
Κάτι ψιλά πριν η ώρα δείξει παρά....και πεις πως  δεν προλαβαίνεις για το όνειρο να κοιμηθείς ή για το κορμί που διαμαρτύρεται;
Ειλικρινά, δεν ξέρω πως οι έννοιες πιστοποιούνται και στεριώνουν πιο βαθιά και από την ρίζα δέντρου, αλλά μάλλον δεν είχε ποτέ σημασία και έτσι έμεινε η αράδα κάποιου.
Θύμισε μου να σημειώσω, να υπογραμμίσω και να περιφράξω τα όρια της τρέλας και της νοσταλγίας για κάτι τόσο απλό όσο η μοναξιά. Να θέσω συρματόπλεγμα και προπαντός ηχομόνωση. Και μάλλον κάπου εκεί χαλάει το θέμα, γιατί εσύ δεν ζήτησες, αλλά κάποιος άλλος γυρεύει για σένα.
Δεν ξέρω, γιατί πρέπει να σου λύσω το άλυτο, να είμαι υπάκουη και παρούσα σε κάτι που δεν με αφορά. Δηλώνω μόνη και επιθυμώ να καταχωρηθεί στα πρακτικά και να δοθεί τέλος σε ό,τι κι αν έχεις σκεφτεί. Στην τελική, δεν με νοιάζει και ούτε έπρεπε να σε απασχολεί.

Πέμπτη 28 Αυγούστου 2014

Χρονοντούλαπο

Επιστρέφοντας  στο χρονοντούλαπο να αλλάξεις κάτι δεν μπορείς, να λησμονήσεις, να προτρέξεις σελίδες ίσως, αλλά θα παραμένουν τα γεγονότα, στην σειρά τους να δηλώνουν απροκάλυπτα πως είναι αλήθεια. Έλα που δεν είσαι ο μόνος, έλα που η ζωή σε βαστά γερά και σου χαρίζει στιγμές. Δεν έκλεψες ποτέ να δεις που κρύφτηκαν οι υπόλοιποι, μην βγεις ο χαμένος. Δεν ξεγέλασες τον θεατή με τρικ μαγικά για να προκαλέσεις θαυμασμό και να σε αποζημιώσει το χειροκρότημα.
Από όλους, ξέρεις να βρεις τις κρυψώνες και να τις κρατήσεις για την πάρτη σου. Δεν θα πρόδιδες το μυστικό και ας έσωνες την ψυχή σου, αρκεί μια γωνιά για σένα, μια στάλα δροσιάς και όλα καλά.
Κάνεις τον σταυρό σου και αν το καλοσκεφτείς, ακουμπάς τα σημεία του σώματός σου που πρέπει να αντέχουν, τα βάρη.
Μια ακόμη βόλτα, φιλτραρίστηκαν οι σκέψεις, μοιάζουν να κοπάζουν.
Αν δεν τα ξαναπούμε, να γνωρίζεις, το σημείο που με βρήκες, θα ξαναπεράσω!

Παρασκευή 15 Αυγούστου 2014

Σπίτι

Μεθυσμένα μονοπάτια απόψε να ξεγελούν την υπόνοια. Τόσα βράδια και δεν έχεις ανακαλύψει από τι αποτελείσαι. Περνιέσαι και για έξυπνος. Ζηλευτά τα προσόντα σου, άσε ένα βιογραφικό κάτω από το μαξιλάρι, δεν είναι η ώρα κατάλληλη.
Λείπει το αίσθημα του κορεσμού, κυριαρχεί το κενό και σε παρηγορεί το παράξενο του κόσμου του. Εκλιπαρείς για το φιλί, σκέφτεσαι το σενάριο που θα του ταίριαζε, γάντι. Κατοικείς μόνος, νιώθεις και αναπαύεσαι σε ανάσες βαριές. Ποιος μορφέας; ποιο σχέδιο φυγής σε θυμίζει; να το ακολουθήσω, να έχει έναν σκοπό, όχι μόνο το τραγούδι.
Φτιάχνω την σχεδία, υπογραμμίζω την σημασία της και στο επόμενο κύμα θα ταξιδεύω, θα απαρνιέμαι το κλουβί για την ζούγκλα.
Σου μοιάζω για θηρίο; για γατούλα; με έχεις αφήσει να κρυφτώ, να ψαχουλεύω την ύπαρξή σου.
Η ψυχή κουράζεται με τις σκέψεις και νοσταλγεί το σπίτι, εκεί που δύσκολα κάποιος θα κοιτάξει να σε βρει, λες και ο πύργος δεν πέφτει στην σκόνη της αυγής.

Παρασκευή 1 Αυγούστου 2014

Ετυμολογία

Σου λένε κάτι οι λέξεις ή απλά σε παρασέρνουν οι σκέψεις;! Πέρα από όλους συγκαταλέγεσαι στα απορριπτέα. Ποτέ δεν ξέρεις λες και προχωράς στο σκοτάδι, σε σωρό από σκουπίδια σε συσσωρευμένες προσδοκίες ή αμαρτίες. Να σου αφήσω το φως αναμμένο; εγώ μπαίνω σε τροχιά. Να μην ξεχάσεις να ορίσεις, να ξεχάσεις και να πεις , δεν πειράζει, μια άλλη φορά.
Δεν ξεχνιόμαστε αγκαλιά, δεν προδίδουμε τα φιλιά, δεν περνιόμαστε για έξυπνοι, αλλά οι λέξεις δεν σημαίνουν τίποτα.
Προσπερνάς, κοιτάς και χαμογελάς ή απλά αφαιρέθηκες;! με διαφορά, απέχεις από όλους. Μην ξεχνάς πως δεν αγαπάς, μόνο αγαπιέσαι και είσαι απών για να το μάθεις από πρώτο χέρι.
Βαστάς για λίγο την μαγκούρα μου;! ανακούφιση η συνάντηση, εγώ θα ξεκουράζω την μέρα, εσύ θα κρατάς τα μπόσικα για το αύριο που δεν έρχεται.
Καταλαβαίνεις όσα σου λένε ή απλά κουνάς το κεφάλι συγκαταβατικά; μαζί με όλους καίγεσαι, να μάθεις πως αν κρατηθείς από την στιγμή, θα μείνεις εκεί, αν συνεχίσεις, κάτι θα σε σταματήσει και θα σου επιστρέψει τις εικόνες όλου του κόσμου στο παρελθόν σου.
Μην πεις πως δεν στα είπαν, πως δεν σε προειδοποίησαν, μην ξεχνάς, πως αφήνεσαι και όλα συσσωρεύονται στα μάτια σου.
Οι ψυχές μοιράζονται; αγοράζονται; αγκομαχούν για το μέλλον ή προσδοκούν το παρόν να τις κάλυπτε για το άπειρο της κάψας τους;!
Σημασία στα σημαντικά, προσδοκία στην απελπισία και ο δρόμος είναι εδώ να σε περιμένει αιώνες και καημούς, μην φοβάσαι.

Κυριακή 20 Ιουλίου 2014

Λέξεις

Σου λένε πως αγαπάς και έχεις γυρίσει ήδη πλευρό. Φουμάρεις αλλιώτικο καπνό εσύ, ξεχωρίζεις, όχι μόνο το βλέμμα σου. Ειδύλλιο κλεμμένο από νουβέλα περνά ο καιρός και τα γράμματα φτάνουν πιο συχνά και από την θύμησή του. Μια αγκαλιά και έφυγες, μια λέξη ακόμη και θα πεις την δικαιολογία σου. Περασμένες από φίλτρο οι ευχές, ξεχασμένες οι υποσχέσεις από τα χείλη σου.
Έτσι σου έχουν πει να λες , πως αγαπάς, δεν νιώθεις κάτι διαφορετικό, απλά είναι αλλιώτικο το φιλί κι ας καίει.
Όλα τα ξέρεις και ας μην έχεις κρατήσει βιβλίο ανοιχτό στα χέρια σου, μόνο οι πληγές μετράνε.
Σου λένε πως πονάς και έχεις κλείσει ήδη το παρελθόν.

Τρίτη 3 Ιουνίου 2014

Τροχιά

Ο κόσμος ερχόταν προς τα 'σένα και εσύ ταξίδευες σε τροχιά αστέρα. Μια πληγή περνάς στην κόμη σου και εκείνη μένει ξωπίσω σου κι ας έχεις σβήσει στους αιώνες τα σημάδια σου. Έχεις την μαεστρία να εξαφανίζεσαι, να αλλάζεις πορεία σε σύγκρουση και να αποφεύγεις το μοιραίο.
Εσύ βλέπεις ένα άγγιγμα, εκείνος μια προστριβή κι ας είναι ήλιος, τι να φοβηθεί.
Το σύμπαν έχει κανόνες που ισχύουν στην επίδραση της βαρύτητας, γιατί εγώ δεν έχω ήχο κι ας ακούω την φωνή μου. Στέκεσαι όρθιος σε έδαφος γόνιμο και εγώ σε τροχιά ταλαντεύομαι να βρω δύναμη πριν την αυγή, μην με βρει κι άλλος αιώνας σε ίδιο μέρος.

Δευτέρα 12 Μαΐου 2014

Φευγιό

Αγαπώ την διαδρομή που οδηγεί σε σένα. Έχει άσφαλτο να κινηθώ γρήγορα. Περνά δίπλα από θάλασσα, μεσολαβούν λαμπιόνια πόλης και λιμανιού, θα ταξιδέψω πριν σε δω. Συναντώ αγνώστους , ανταλλάσσω ματιές με περαστικούς και απλουστεύω την λογική της σκέψης. Πράσινο να φεύγω, κόκκινο να προλάβω να μην πετύχω. Να έχει φεγγάρι, να μου αποσπά την προσοχή, να έχει θαμπάδες το τζάμι για να τραβώ γραμμές
Ένα στίχο θα πεις από όλα τα τραγούδια και το τσιγάρο θα σβήσεις λίγο πριν την στροφή. Να τονίσω πως είναι ένας λόγος ο ερχομός μου για τούτες τις στιγμές κι ας ετοιμάζεσαι εσύ από μέρες.
Δικαιολογεί πολλά. Θα μιλήσει, αλλά θα είναι στο τέλος, στην επιστροφή, στο φανάρι.
Μου αρέσει, όταν ακολουθείς αυτή την διαδρομή κι ας υπάρχει πιο σύντομος δρόμος για την ψυχή σου.
Είχε γλυκάνει ο ήλιος και έκλεινα την αγκαλιά στην νύχτα, όταν έφτανα πια σε σένα.

Πέμπτη 8 Μαΐου 2014

Άρωμα

Την ζωή μου ποιος ξέρει; την ορίζει; λες και δεν ξέρω το μάταιο και την υπεροψία της αυριανής μέρας. Θα πιστέψω σε κάτι διαφορετικό, αν αγγίξει τα χείλη, μόνο έτσι. Ήθελα να ήμουν παιδί που παίζει με την βροχή, μια από εκείνες τις εικόνες που ζωντανεύουν μόνο στα όνειρά σου. Μόνη, μοναδικός και ο βασιλιάς. Η γη γυρίζει και δεν θα σε ρωτήσει για την δική της μοίρα. Αν οι στιγμές μαζευτούν, θα σου πουν πως είσαι ευτυχισμένη και οι πληγές πως είσαι ευλογημένη πως τις έχεις στη θύμισή σου.
Μια ζωή θα προσεύχεσαι, να μην σε καταλάβει κανείς και καείς! Μην αλλάξει η μέρα και χάσεις τ σκοτάδι της ψυχής.
Θα ήθελες να μην χρειάζεται να πεις στον εαυτό σου να κοιμηθεί, αλλά να υπολόγιζες τον καημό και να σε αγκάλιαζε μια ακόμη φορά πριν το αντίο ακουστεί.
Στο "εγώ" που μένει και υποστηρίζει την ύπαρξή σου, λες και δεν έχει αλαζονεία ο ήλιος που ανατέλλει!

Τρίτη 22 Απριλίου 2014

Προσδοκίες

Γιατί να πεις αντίο; ο ουρανός δεν έχει αλλάξει ακόμη χρώμα. Όπου κι αν σταθείς δεν μετακινούνται οι σκέψεις σου. Είσαι ρομαντικός τύπος μπλεγμένος  στην λογική του σύμπαντος, κάποιος πρέπει να χάνει και κάποιος να κερδίζει. Ίσως και να είναι υπεκφυγές να μην χρειαστεί να αντικρούσεις τις πράξεις στο απόγειο της ψυχής σου.
Δισταγμός στο να απαντήσεις αν είσαι ευτυχισμένος. Τι κι αν έχεις ζήσει, θέλεις, επιζητάς να έχεις άδικο, να στο πουν τα χείλη που έχεις απέναντί σου. Μη ξεχνάς να επιβεβαιώνεις πως είσαι παρών, σε όποιον κόσμο κι αν διαλέγεις να περνάς τις εποχές σου.
Στην θάλασσα που δεν κοιτάξαμε μαζί, προτιμώ να ζωγραφίζω το χρώμα του ουρανού, δίχως εναλλαγές.
Ήσουν εκεί όταν σε χάζευα; να ήξερες πως μου θυμίζεις ανάσα πρωινή, την τελευταία ματιά πριν το όνειρο.

Τρίτη 1 Απριλίου 2014

8 Χρόνια

 Ένας ακόμη χρόνος γεμάτος με σκέψεις και συναισθήματα που αποτυπώθηκαν για να ακουστούν.
Ευχαριστώ όσους έχουν περάσει από αυτό το καταφύγιο για τέρψη ψυχής, να είσαστε καλά!
Μην περιμένετε να σας καταλάβει κάποιος, σημασία έχει να βρείτε τον τρόπο να αφουγκραστείτε την ίδια την ψυχή.


http://okosmostouoneirou.blogspot.gr/2013/03/blog-post_31.html

Κυριακή 16 Μαρτίου 2014

Καληνύχτες

Η νύχτα αποσυνδεόταν. Απομακρύνθηκε το φεγγάρι, έφτασε στο πιο ψηλό σημείο του ουρανού και τα χείλη σου έχαναν την υγρασία από το φιλί του. Πίσω στα όνειρά σου ένας μικρός χαμός. Περαστικοί και σκηνικά που μπερδεύουν την σκέψη σου, λίγο πριν το χάραμα.
Σκέφτεσαι τι μορφή παίρνει ένα χάδι, πως να ζωγραφίσεις το βλέμμα του κι ας έχεις χάσει την ροή του χρόνου. Ο καλύτερός σου φίλος είναι ο μορφέας και κάνα δυο τσιράκια του, που γεμίζουν το κενό στην αναμονή.
Δεν ξεχνάς, δεν θα άφηνες κάτι ή κάποιον να σε βγάλει από την ρότα σου. Θα γύρεις στην μεριά του και θα τραβήξεις την πένα σου, να γράψει στην πλάτη του ένα σύμβολο.
Τα αστέρια μοιάζουν να απασφαλίζουν την σιωπή και να την οδηγούν δυο τρία τετράγωνα πιο πέρα, εκεί όπου η ματιά σου σταματά και παίρνει την απόφαση να κλείσει την θέα στου μυαλού τα τερτίπια.
Από πράγματα που ανήκουν αλλού δεν θα ζητήσεις, μονάχα από την ψυχή που αράζει μαζί σου.

Σάββατο 8 Μαρτίου 2014

Να προλάβω να ευτυχήσω



Κάποιοι θα έχουν το δικαίωμα να σε αγγίξουν από γεννησιμιού τους, κάποιοι θα έχουν την τύχη να σε δουν και κάποιοι άλλοι να σε καλωσορίσουν σε όνειρα και ταξίδια. Πόσοι σου έχουν απομείνει; πόσοι περιμένουν την σειρά τους; πόσοι κοπιάζουν για να αργήσεις λίγο ακόμη για να πας στον επόμενο;
Σου έχουν ορίσει τον ουρανό και κοιτάζεις να βρεις την χαραμάδα που θα χωρέσει το φως σου. Τρέμω, δεν έχω τίτλο, δεν έχω ελπίδα, όπως οι υπόλοιποι, μα αναμένω την παρουσία σου κι ας ήσουν το τέλος μου. Έχω φορέσει τα φυλαχτά μου, έχω ασπαστεί θεούς και δαίμονες και αφέθηκα στην στιγμή σου.
Σε έχω κάνει εικόνα, σε εικόνισμα, σε πίνακα, σε γλυπτό, σε έργο τέχνης που κάποιοι το βλέπουν ατέλειωτο. Παίζει η ίδια μελωδία, ο ήχος θα προχωρήσει και θα κάνει τα αποκαλυπτήρια. Θα σε προσμένω κι ας με πουν αλλοπαρμένη κι ας είσαι ο τελευταίος μου σταθμός.
Κάποιοι θα σε ασπαστούν και κάποιοι άλλοι θα αφήσουν την ψυχή τους να ακουμπάει το δειλινό σου.
Ευχή σου δίνω να μην αργήσεις, γιατί η πνοή δυσκολεύεται όταν ο πόνος την επισκέπτεται.

Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014

Έτη εξήντα

Ετών εξήντα, όχι άνθρωπος, η σχέση. Εξηκοστά γενέθλια, να ετοιμάσω τούρτα και να καλέσω δυο ψυχές- καρδιές να κοιταχτούν, να φιληθούν και να γίνουν είκοσι χρονών, τότε που την πρωτοκοίταξε, τότε που δεν της γέμιζε και πολύ το μάτι. Θα γυρίσει να της πει πως από όλες τις κοπέλες του χωριού είχε και έχει ακόμη, τα πιο όμορφα μάτια, πως θα την γύρευε και πάλι για χορό και πως θα πάλευε μαζί της για μια κοινή ζωή.
Εξήκοντα έτη, συναπτά και δεν μοιάζει να έχουν κουραστεί από την παρέα, αν και η ζωή τους δυσκόλεψε, τους εξόρισε, τους έδειξε δρόμο τραχύ.
Λίγο κρασάκι στα χείλη μιας και το καλεί η μέρα, τέσσερις γουλιές για τις χαρές τους και μια φωτογραφία αναμνηστική για να πειστεί και ο πιο δύσπιστος πως υπάρχουν ακόμη.
Είναι οι πιο λατρευτοί, οι πιο αγαπητοί. Θα ακούσεις παράπονο, αλλά το χατίρι θα γίνει.
Ο ένας πάντα είναι πιο εγωιστής, ο ένας θα παραδεχτεί και θα το πει δημοσίως, πως έχει υπάρξει τυχερός, ο άλλος θα βουρκώσει.
Η ψυχή να σας δίνει αντοχές για τα πολλά που η ζωή ακόμη φέρνει.
Σας θέλει δυνατούς!

Μωρό παιδί



Ένα μωρό παιδί σε κάνει ό,τι θέλει. Δεν μιλάει καν και στην υποψία πως απλά κάτι θέλει να σου επικοινωνήσει τρέχεις. Σε μια κούνια κάθεσαι και χαμογελάς σαν να είσαι το παιδί εσύ και αφήνεσαι. Η πιο ξέγνοιαστη στιγμή, η πιο ανέμελη και όμως σαν συλλογιστείς πως ο χρόνος δεν είναι με το μέρος σου, μαυρίζεις. Εννέα μήνες πέρασαν εις διπλούν και αν νόμιζες πως έτσι θα ήταν τα πράγματα, ήρθε μια παρουσία και σου άλλαξε σκεπτικό, μπορεί και ψυχή ολάκερη.
Χτίζεις δίαυλο επικοινωνίας, διαμορφώνεις σκηνικά και τοπία και θα αναγνωρίζεις μια ζωή, όπου κι αν σταθείς. Θα είναι μαύρες οι μέρες και θα μετράς εκείνες τις μέρες. Θα είναι γιορτή και θα αποζητάς το πιο ζεστό πρόσωπο. Δεν θα σου μιλά, γιατί θα σε κατέχει πιο καλά από όλους.
Έχε το καλά στο νου σου, σε ξέρει. Εσένα κοίταζε και φανταζόταν τον κόσμο, εσένα και πίστευε σε ζωή, δεν θα σε απογοητεύσει, όσο κι αν το θελήσεις, για να έχεις μια παρηγοριά, όταν θα είναι μακριά.
Ένα παιδί σε κάνει ό,τι θέλει. Επανειλημμένως θα ζητήσει, θα απαιτήσει και εσύ θα πράξεις αυτό που όφειλες και θες.

Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2014

Αποτύπωμα


Καιγόταν η σάρκα και ακουμπούσε το παγωμένο πάτωμα. Τελείωμα πάνω σε αντίθεση και επιφυλακτικότητα. Δυο σταγόνες κόκκινο κρασί και έκαναν την διαφορά. Στόλισες το κόκκινο στο χαλί και τράβηξες δυο γραμμές στον τοίχο. Είναι έντονο θα μείνει το σημάδι της στιγμής. Αν μιλήσω θα χαθώ στις λέξεις, αν με παρατηρήσεις θα απορήσεις και ο ίδιος, επομένως μονόδρομος στο απαγορευτικό εισόδου.
Έχει την δικαιολογία στα χείλη ή στο πιοτό; το σώμα θα αναστηθεί σε άγγιγμα και η ψυχή, θα ορκιζόσουν πως δεν υπακούει σε κανενός το κέφι, μα στην ίδια της την ματαιοδοξία. Ψιθύρισε την πλοκή όσο μπορείς πιο αργά, οι κινήσεις καταγράφονται δίχως να τηρηθεί σειρά εμφάνισης.
Αγαπούσε το κρύο και αντιλαμβανόταν τις αλλαγές. Θα έσπαγε, θα μεταμορφωνόταν, αλλά παντού θα έβλεπες την ίδια εικόνα, να κείτεται στο παγωμένο πάτωμα και εσύ να την θεωρείς νεκρή.
Μέτραγε τους παλμούς και συντόνιζε τα χείλη κατά την έξοδο τους στο φιλί.

Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2014

Δήλωση



Έτσι ξεκινούν οι πιο μεγάλες ιστορίες, κάπως διαφορετικά τελειώνουν, αλλά το σκηνικό θα είναι απλό και απέριττο. Ίσως να προκύψει ένα γράμμα ή μια φωτογραφία που στο πίσω μέρος της θα έχει ένα ξεθωριασμένο απόφθεγμα και μια καρδιά. Αιωνίως προδομένος από το κατεστημένο. Οι σελίδες του βιβλίου τελειώνουν απότομα και ο ακροατής σου απογοητεύεται για μια ακόμη φορά. Πρέπει να σε έχουν μάθει όλοι ως τώρα και να κοιμάσαι ήσυχα στο μαύρο σου.
Οι καρδιές ραγίζουν, αν την έχεις, αλλά αν την είχες δοσμένη εξ αρχής, τι να φοβηθείς!; οι ψυχές δυναμώνουν, όσο θυμούνται την αίσθηση της ελευθερίας.
Μια γωνιά να ξαποστάσεις, η μέρα επιτέλους κρύφτηκε, θα βγάλεις τα ρούχα σου και θα βυθιστείς σε κόσμο γλυκό και απόμακρο.
Μην ξεχνιέσαι, δεν υπάρχεις!