Δεν θα αλλάξει το πεπρωμένο σου, μια ζωή θα κρύβεσαι. Τι κι αν σε βλέπω, τι κι αν σε αγγίζω, δεν θα πιστέψεις δεν θα πεις λόγια που ζουν σε πράξεις. Που μένεις αναρωτιέσαι, πως θα φτάσεις, πως θα φύγεις βιάζεσαι να σκεφτείς και το τέλος ήρθε λίγο πιο κοντά για μας.
Σε ξέρω, σε έχω δε μέσα σε τόσο κόσμο κι όμως μοιάζεις να είσαι του σιναφιού, ίδιο κουστούμι και συμπεριφορά.
Αν δεν ήταν η στιγμή σου σήμερα, πως να μεταφερθεί στην επομένη που ξημερώνει; τι θα αλλάξει;
ο ήλιος θα βρίσκεται πρωί πρωί στο προσκέφαλό σου; τα χρώματα δεν θα βρίσκουν την ίριδα του ματιού σου; μόνο να ήθελες, τα λόγια σου να ανάσαναν στις πράξεις και εγώ δεν θα έμοιαζα ικέτης.
Σε ξέρω για αυτό προσπαθώ, να μπορώ να έχω το προνόμιο αυτό, να σε ξεχωρίζω από τον κόσμο.
Σε ξέρω, σε έχω δε μέσα σε τόσο κόσμο κι όμως μοιάζεις να είσαι του σιναφιού, ίδιο κουστούμι και συμπεριφορά.
Αν δεν ήταν η στιγμή σου σήμερα, πως να μεταφερθεί στην επομένη που ξημερώνει; τι θα αλλάξει;
ο ήλιος θα βρίσκεται πρωί πρωί στο προσκέφαλό σου; τα χρώματα δεν θα βρίσκουν την ίριδα του ματιού σου; μόνο να ήθελες, τα λόγια σου να ανάσαναν στις πράξεις και εγώ δεν θα έμοιαζα ικέτης.
Σε ξέρω για αυτό προσπαθώ, να μπορώ να έχω το προνόμιο αυτό, να σε ξεχωρίζω από τον κόσμο.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου