Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2015

Δολιοφθορά

Σαν κάτι που ήθελες να κάνεις, αλλά δεν έβρισκες τον τρόπο, έτσι μοιάζει και το τώρα. Δικό σου είναι, μα τι να το κάνεις;! κουρνιάζεις και ευλαβικά θα εκλιπαρήσεις να μιζεριάσεις για να περάσουν οι σκέψεις ή το κενό. Απλός άνθρωπος σου λέει, δεν ζητά, δεν ζητιανεύει και τι καταλαβαίνει; πως περνά τα βράδια του απορώ!
δεν είναι όλοι σαν και εσένα, δεν αδικείς κανέναν και όλοι θα σε αδικήσουν, γιατί πολύ απλά περιμένεις το δίκαιο, ελπίζεις σε αυτό, πόσο άδικο!
Πρέπει να γράψεις βιβλίο, κι αν δεν σε φτάσει, τρέξε και κρύψου, όλο και κάποια τρύπα θα σε δεχτεί.
Περαστικά σου, σαν κάτι να ήθελες να κάνεις, μα δεν έβρισκες τρόπο να πεις, να πράξεις και στο τέλος να ξεχαστεί ο καημός για αυτόν τον αγώνα. Έχει σημασία; έχει πληγή το μαχαίρι κρυμμένη ή το δάκρυ σου είναι πολύ αλμυρό για τα δικά σου γούστα;
Νοσταλγείς την στιγμή που έκλεινες τα μάτια και χανόσουν.