Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2016

Παλαιοί γνώριμοι

Θα είσαι εντάξει όταν θα έχω φύγει; θα αντέχεις να μην σκέφτεσαι, να μην νιώθεις; κλεισμένη σε ένα καβούκι που δεν μοιάζει να είναι γερό , αλλά γυάλινο, και αυτό όχι επειδή δεν είχα καλύτερο να βρω, αλλά γιατί αυτό μου έδινε την ευκαιρία να έχω οπτική επαφή με τον ευσεβή πόθο μου.
Θα είσαι καλά όταν θα έρχεται η βροχή στο παραθύρι σου και θα ξέρεις πως είμαι έξω, στο αγιάζι να ξεδιψώ ψυχές και αμαρτίες; από μερικές λέξεις πιάνομαι, από μια ματιά και δεν το καταλαβαίνει κανείς.
Η αλήθεια κρύβεται στον φόβο σου και δεν φανερώνεσαι.
Να έρθω να σε βρω, μα μην με φιλήσεις, κράτα αποστάσεις, για καλό δικό σου!
Μια αγκαλιά να θυμάσαι τα διορθώνει όλα, έτσι απλά, γιατί δεν ξεχνάς την αίσθηση, την μυρωδιά, το οικείο.
Θα είσαι εντάξει, το είχες δηλώσει εξαρχής, ικανοποιημένος με όποια κατάληξη.

Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2016

Έτερος

Αν αγαπάς πραγματικά, πονάς; αν ανασαίνεις στην ύπαρξή του αληθινά, πονάς; έτσι πρέπει, ώστε να βιώσεις τις πληγές του, να εξαγνιστούν οι πίκρες, οι αλητείες που έγιναν εις βάρος του και να σε αφήσει να τον αγγίξεις στην ψυχή, ή απλά είναι μια ακόμη δικαιολογία για τον πόνο, που απλά χαίρεται να δίνει απλόχερα;
Τι είναι δικό σου; τι έχει απομείνει; δυο γροθιές στο στομάχι και ατάκες βγαλμένες από σειρά; κομμάτια, σάρκα σχισμένη, δεν αναρωτιέσαι, δεν απορείς αν αγαπάς αληθινά, βαθιά, ανεξαρτήτως αν σε θέλει;!
Σου έπεσαν πολλά, μαζεμένα, δεν σε νιώθει κανείς τους.
Νιώθεις αδικημένη, απογοητευμένη, πονάς πραγματικά, ανασαίνεις ή μάλλον ξέχασες να αναπνέεις στην ύπαρξή σου!

Μάθημα πρώτο

Δεν υπάρχουν χρυσές λύσεις,ούτε καν το μαγικό ραβδάκι, που θα κουνήσεις, θα πεις δυο λόγια και θα γίνουν όλα έτσι όπως τα θες ή έτσι όπως ήταν. Δεν ξέρω πως μεγάλωσες, δεν ξέρω τι περίμενες να βρεις στον δρόμο σου, ένα ξωτικό ίσως, ένα σύννεφο που σε μεταφέρει σε κόσμο απόμακρο, ουτοπικό και εκεί θα ζούσες αιώνια; εδώ ο κόσμος πονά και υποφέρει κι αν δεν το έβλεπες πιο πριν και τώρα ξαφνικά σου μοιάζουν μαύρα και δικά σου, συγνώμη, αλλά έτσι ήταν ανέκαθεν, λίγο πιο σκοτεινά από την νύχτα, λίγο πιο άγνωστα από σένα.
Έρχεσαι και λες πως αλλιώς σου τα είπανε, άλλα περίμενες. Μα ήσουν τόσο αφελής, αλήθεια;! και δεν χαίρεσαι που ξύπνησες, που βγήκες πια σε ακτή, να νιώσεις πραγματικά και να βιώσεις το κενό. Μην παλεύεις να μην φτάσεις σε αυτό το σημείο, ευλογία είναι να ξέρεις, όσο κι αν φαίνεται βουνό στα μάτια σου.
Την ψυχή σου ρώτα, αν αντέχει!

Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2016

Αίσθηση

Μαύρο, πιο σκοτεινό ακόμη και από σένα, φοράς το αγαπημένο σου θέμα και προχωράς αέρινα σε κόσμο αλλιώτικο από όσα συνήθιζες μέχρι σήμερα. Να είχες δυο παρουσίες να σε περιτριγυρίζουν και να σε εκθειάζουν για την παρουσία σου και μόνο, θα ήταν αρκετό για την φιλαρέσκεια που σε διακατέχει;
Στην σκέψη σου διαλέγεις να σβήσεις το τσιγάρο σου, στον καπνό σου ζωγραφίζεις δάκρυα και ευχές, κάτι να είναι παρήγορο και αργό, αλλά να μην αφήνει σημάδια, παρά μόνο την αίσθησή του.
Μοιάζει να είναι ψεύτικο, όταν αφήνεις τόσα κενά να σε καλύπτουν, αλλά ξέρω πως επιζητάς την ύπαρξή σου να ξυπνά η αναζήτηση και όχι το χάδι.