Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2016

Παλαιοί γνώριμοι

Θα είσαι εντάξει όταν θα έχω φύγει; θα αντέχεις να μην σκέφτεσαι, να μην νιώθεις; κλεισμένη σε ένα καβούκι που δεν μοιάζει να είναι γερό , αλλά γυάλινο, και αυτό όχι επειδή δεν είχα καλύτερο να βρω, αλλά γιατί αυτό μου έδινε την ευκαιρία να έχω οπτική επαφή με τον ευσεβή πόθο μου.
Θα είσαι καλά όταν θα έρχεται η βροχή στο παραθύρι σου και θα ξέρεις πως είμαι έξω, στο αγιάζι να ξεδιψώ ψυχές και αμαρτίες; από μερικές λέξεις πιάνομαι, από μια ματιά και δεν το καταλαβαίνει κανείς.
Η αλήθεια κρύβεται στον φόβο σου και δεν φανερώνεσαι.
Να έρθω να σε βρω, μα μην με φιλήσεις, κράτα αποστάσεις, για καλό δικό σου!
Μια αγκαλιά να θυμάσαι τα διορθώνει όλα, έτσι απλά, γιατί δεν ξεχνάς την αίσθηση, την μυρωδιά, το οικείο.
Θα είσαι εντάξει, το είχες δηλώσει εξαρχής, ικανοποιημένος με όποια κατάληξη.

Δεν υπάρχουν σχόλια: