Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2008

Ένα χαμόγελο αξίζει όσο και ένα όνειρο, γιατί μπορεί στο όνειρό μου να σε δω και να χαμογελάσω,γιατί μπορεί να δω το χαμόγελό σου και να ονειρευτώ. Βγαίνω από το γκρίζο μου φόντο μόνο για χάρη αυτής της στιγμής.
Φρούδες ελπίδες, ξέρω , αλλά για κάτι ζεις. Μπορεί να μην σε αγγίξω ποτέ, ούτε στα όνειρά μου δεν το τολμώ, αλλά θα το προσμένω.
Η ψυχή μου σίγουρα ξεκινάει μέσα μου, αλλά τελειώνει σε σένα.

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2008

Μόνοι μας βρίσκουμε πάτημα και ραγίζουμε την καρδιά μας, αφορμή για να στρίψεις τσιγάρα βραδιάτικο , να ξενυχτήσεις και στο μυαλό σου αραδιάσεις εικόνες δίχως νόημα πια. Καβούκι η μοναξιά που το έχεις φτιάξει με κόπο τόσα χρόνια, δεν έχεις σκοπό να το αφήσεις ούτε για χάρη της στεριάς. Απομνημονεύματα θα γράφεις, ραβασάκια για τα όνειρα που δεν αγγίζεις ούτε όταν η ψυχή σου κλείνει τα βλέφαρα τα βράδια.
Θα κοιμηθώ μόνο όταν μου πεις εσύ καληνύχτα!

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2008

Δεν μπορώ να διεκδικήσω κάτι που δεν είχα ποτέ, όσο κι αν το θέλω. Δεν είναι ότι παραιτούμαι από κάτι , απλώς η σιωπή είναι ενοχλητική όταν παύεις να είσαι μόνος. Να ακολουθείς ίχνη, να ψάχνεις για σημάδια ελπίδας και να βρίσκεσαι πάντα δίπλα σε κενό. Η ζωή επιφυλάσσει πολλά , τα όνειρα τα πιο τρελά , αλλά την ψυχή ποιος σώζει όταν μόνη νιώσει μέσα σε όλα αυτά!

Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2008

Η σιωπή δεν έχει χρώματα , εικόνες και αισθήματα , μόνο κενό από γκρίζα σκηνικά. Μελωδίες καλύπτουν τα μάτια σου από υγρά στιχάκια. Πονάς σαν πεις πως δεν θα νιώσεις ξανά. Περνούν από δίπλα σουπεραστικοί και δεν ξέρεις ποιον να λυπηθείς , να νοιαστεί , να αποφύγει να κοιτάξεις.
Σπάνια πια με οδηγούν σε σένα οι σκέψεις.

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008

Την μοναξιά μου αν σου ζητήσω να μου δώσεις, θα μπορέσεις να το φέρεις εις πέρα και na νιώσω πως τίποτα δεν άλλαξε όσο ζω;! μπορεί κανείς να μην σου μαθαίνει πως να αγαπάς, αλλά η καρδιά χτυπά χωρίς να ξέρει αν το επόμενο λεπτό σωπάσει. Τα όνειρά μου αν σου πω να τα φέρεις στην αγκαλιά σου, θα μπορέσεις να μου κάνεις μόνο αυτό το χατίρι;!

Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2008

Απεγνωσμένα ψάχνω μια εικόνα σου να δω ,να σε θυμηθώ, την ματιά σου και τα δάκρυα μου να ακουμπήσω στην φωτογραφία, άθελα. Ακόμα δεν έχω καταλάβει τον εγωισμό των ανθρώπων , την αντοχή στην υποκρισία και στην άρνηση του ονείρου στην ψυχή. Έχω πάψει να πολεμώ με σκιές , με τον εαυτό μου!

Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2008

Ακούς τα ίδια τραγούδια με μένα, πονάς το ίδιο και η σιωπή σου υπήρχε πάντα , πριν από την δικιά μου. Δεν ξέρω αν υπάρχεις όπως και εγώ, αλλά συνεχίζω να ζω ψυχές και πληγές. Αλλάζει ο καιρός , αλλά οι σκέψεις τον ακολουθούν, έχουν πάντα τόσα να εξομολογηθούν και να κρυφτούν στης νύχτας τις εγκοπές.

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008

Παραλλαγές στο ίδιο πράγμα , στην γραφή, στην στενοχώρια. Λέξεις παρεμφερείς συνεχίζουν σε μοτίβο βατό και ακατάπαυστο από εικόνες γρήγορες και βουβές. Απότομες αλλαγές θα σκεφτούν, που δεν δέχεσαι πειράγματα, που είσαι απόλυτη στις σκέψεις σου, στις δικές σου σκέψεις, που δεν μοιράζεσαι. Θροϊσματα και φύλλα στο πάτωμά σου για σκέπασμα στην νυχτιά σου.