Δευτέρα 12 Μαΐου 2014

Φευγιό

Αγαπώ την διαδρομή που οδηγεί σε σένα. Έχει άσφαλτο να κινηθώ γρήγορα. Περνά δίπλα από θάλασσα, μεσολαβούν λαμπιόνια πόλης και λιμανιού, θα ταξιδέψω πριν σε δω. Συναντώ αγνώστους , ανταλλάσσω ματιές με περαστικούς και απλουστεύω την λογική της σκέψης. Πράσινο να φεύγω, κόκκινο να προλάβω να μην πετύχω. Να έχει φεγγάρι, να μου αποσπά την προσοχή, να έχει θαμπάδες το τζάμι για να τραβώ γραμμές
Ένα στίχο θα πεις από όλα τα τραγούδια και το τσιγάρο θα σβήσεις λίγο πριν την στροφή. Να τονίσω πως είναι ένας λόγος ο ερχομός μου για τούτες τις στιγμές κι ας ετοιμάζεσαι εσύ από μέρες.
Δικαιολογεί πολλά. Θα μιλήσει, αλλά θα είναι στο τέλος, στην επιστροφή, στο φανάρι.
Μου αρέσει, όταν ακολουθείς αυτή την διαδρομή κι ας υπάρχει πιο σύντομος δρόμος για την ψυχή σου.
Είχε γλυκάνει ο ήλιος και έκλεινα την αγκαλιά στην νύχτα, όταν έφτανα πια σε σένα.

Πέμπτη 8 Μαΐου 2014

Άρωμα

Την ζωή μου ποιος ξέρει; την ορίζει; λες και δεν ξέρω το μάταιο και την υπεροψία της αυριανής μέρας. Θα πιστέψω σε κάτι διαφορετικό, αν αγγίξει τα χείλη, μόνο έτσι. Ήθελα να ήμουν παιδί που παίζει με την βροχή, μια από εκείνες τις εικόνες που ζωντανεύουν μόνο στα όνειρά σου. Μόνη, μοναδικός και ο βασιλιάς. Η γη γυρίζει και δεν θα σε ρωτήσει για την δική της μοίρα. Αν οι στιγμές μαζευτούν, θα σου πουν πως είσαι ευτυχισμένη και οι πληγές πως είσαι ευλογημένη πως τις έχεις στη θύμισή σου.
Μια ζωή θα προσεύχεσαι, να μην σε καταλάβει κανείς και καείς! Μην αλλάξει η μέρα και χάσεις τ σκοτάδι της ψυχής.
Θα ήθελες να μην χρειάζεται να πεις στον εαυτό σου να κοιμηθεί, αλλά να υπολόγιζες τον καημό και να σε αγκάλιαζε μια ακόμη φορά πριν το αντίο ακουστεί.
Στο "εγώ" που μένει και υποστηρίζει την ύπαρξή σου, λες και δεν έχει αλαζονεία ο ήλιος που ανατέλλει!