Παρασκευή 29 Απριλίου 2011

Έχω γείρει δίπλα σου, να με αγγίξεις, να κοιμηθώ σε δικό σου άγγιγμα. Εγγύτερος συγγενής του μορφέα, δεν μπορώ να πω όχι στο όνειρο και σε πληγώνει, πριν καν το δεις, μην το νιώσεις εύχεσαι. Τι ταξίδι να τάξω να έρθεις συνάμα και να πιστέψεις σε μένα για σένα; θα αποζητούσα των χειλιών την υφή, επιτρέπεται; μια επανάσταση μεθοδεύεται , σε ποια μεριά θα ταχθείς; άμαχος πληθυσμός μην γίνεις, ένας άγνωστος στο πλήθος, ακολούθα τα ίχνη μου. Πιάσου από την αγκάλη, το μόνο που ξέρεις πως υπάρχει. 
Μια αρχή είναι και αυτή για το πεπρωμένο.

Τετάρτη 27 Απριλίου 2011

Σε πιέζει το χαμόγελο στα χείλη, σκέφτεσαι πως σε έχει κουράσει η υποτιθέμενη χαρά. Μήπως φοβάσαι πως έχεις φθαρεί με τα χρόνια; οι κούκλες οι πορσελάνινες δεν φθείρονται, μόνο σπάνε. Πόσο σε θαυμάζω, κυρία σε όλες τις περιπτώσεις, με στυλ και χάρη. Ποιον θα πείσεις, όταν χάνεσαι από τον εαυτό σου; μίλα μου. Μια νιρβάνα μέσα στο μυαλό σου και όλα τα έχεις τακτοποιήσει με σειρά και τάξη, όπως θα ήθελες να είναι, έτσι επιβιώνεις. Ξέχασέ το, μπορείς; δεν μπορεί να σε αγγίξει ούτε καν οι στιγμές που έχεις φυλάξει. Τυραννιέσαι στο αύριο, άμοιρη μου ψυχή.
Ένα τσιγάρο και κλείνω.

Τρίτη 19 Απριλίου 2011

Καλό παιδί και επιμελής, αλλά όπως έλεγε και η δασκάλα μου, αφηρημένο πολύ. Είναι κακό αυτό; είναι αλήθεια, δεν θα ήθελα να βρίσκομαι εδώ και όμως συμμετέχω ανιαρά σωματικώς. Τόση προσπάθεια και όμως βρίσκεται κάποιος να σε αφυπνίσει και να σου πει να ξεκολλήσεις, από την έξω εικόνα του κλειστού σου κόσμου. Δεν είμαι αφελής, απλά δεν σκέφτομαι τις παραμέτρους, να "ψειρίσω" το θέμα και να βγάλω πορίσματα, σε τι ωφελούν άλλωστε!
Θα σηκωθείς να πεις μάθημα και ενώ λύνεις άσκηση στον πίνακα, θα σταματήσεις. Αλλού έπρεπε να χαζεύω!

Θα πιω στο ξημέρωμα των ματιών σου. Με όποιες εικόνες ποθεί η ψυχή σου και ας μην τις αντικρίσω.
Σε τούτη την φάση θα έπρεπε ο εγωισμός να είχε πάρει τα σκήπτρα και να σου μίλαγε, αλλά  τον έχω παραμυθίασει. Και τι θα κέρδιζα, παρά μόνο να έχανα την στιγμή του χωρισμού, του "αντίο". Ξέρεις πως δεν θα σε άφηνα ποτέ να φύγεις, παρά μόνο για το λίγο του μυαλού να μηδενίσει σε ένα ειδυλλιακό σκηνικό και πάλι στην αγκάλη σου, να μετρά την πνοή σου. Θα ήθελα...να στο πω; παράπονο.
Μην με ρωτάς, ανάσα και βουτιά!


Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

Σε κατατρέχει το γραμμένο σου, αυτό που προσπαθείς να αλλάξεις. Παρών πάντα και όταν βρίσκεις τρόπο να το ξεγελάσεις. Περασμένες τρεις και δεν σιωπά το μυαλό.Φτάνεις στο συμπέρασμα, πως πάντα έτσι θα είναι, θα μετράς απώλειες και νίκες, αλλά στην μάχη θα συμβιβαστείς για την αξιοπρέπειά του είναι σου. Ακόμα τριγυρνάς στα ίδια λημέρια, παιδί είσαι, ούτε μια μέρα δεν μεγάλωσες, γιατί αυτό δεν σου το δίδαξαν, να ζεις. Δεν έχεις καταφέρει ακόμα να πάρεις σύμμαχο τον εαυτό σου, γιατί ψέμματα δεν δέχεται για καλό δικό σου.

Σε πονά που δεν ακούς την φωνή του, που σε αγνοεί τόσο έντονα, ενώ υπήρξαν στιγμές που ήταν παρών, σε κοινή σιωπή. Δεν θα μάθεις ποτέ το γιατί, γιατί απλά δεν ξέρει κανείς και να ρωτήσεις, θα λάβεις πληγή σε αγγίγματα, μοναξιά σε συνομιλίες. Έχεις γεννηθεί ταπεινός, σοφός και μοναχικός, γιατί έχεις ευχή και κατάρα να αφουγκράζεσαι την ζωή. Μπορεί να φοβάσαι, αλλά όχι τον εαυτό σου.

Δευτέρα 11 Απριλίου 2011

Τι σε κάνει δυνατό; και τι σε καταστρέφει; δώσε απαντήσεις και προχώρα, όπως ξεκίνησες, έτσι και το φινάλε, σίγουρα όχι δραματικό. Πρόβαρες τους λόγους καλά, αιτιολογία δεν βρίσκεις όμως εύκαιρη. Πρόσωπα στην σκέψη σου τριγυρνούν ώρες και ενώ όλα μοιάζουν απλά και λιτά, μπερδεύονται όλα, κουβάρι, μην φτάσεις στο τέλος. Υπεκφυγές για να μην κοιμηθείς και ας είναι τα βλέφαρα κλειστά. 
Έχεις επιλογές, βάπτισμα και φυγή, Συνώνυμα και φλέρτ ενώπιον μορφέα, να επιλέξει σοφά και ορθά για το επόμενο ταξίδι.

Στην σφαίρα του φανταστικού

Κάπως έτσι πρέπει να είναι, ναι ναι είμαι σίγουρη σου λέω, τώρα το πως και το γιατί μην το ρωτάς, αλλά το χέρι στην φωτιά το βάζω, δεν το βάζω. Θα σιγογελάσεις, γιατί ξέρεις πως έτσι είναι , το δίκιο μου θα βρω στο πρόσωπό σου και θα με ανταμείψεις με τόσες εικόνες, Θα συνεχιστεί η κουβέντα, θα ειπωθούν ατάκες, ναι γιατί είμεθα και εξυπνοπούλια, όσο δεν πάει, και θα χαλαστούν λέξεις για να πείσεις πως έτσι θα πράξουν και τα σώματα μας. Ψεγάδι τόσην ώρα δεν βρίσκεις και ξέρεις πως κάτι δεν είναι σωστό.
Πριν λίγο, άλλα σκεφτόσουν, αλλά όρκο μην πάρεις.

Το φιλί στην μοναξιά κοιμάται και σωπαίνει, έχει ξαποστάσει θαρρείς; τόσες φουρτούνες στα όνειρά του και ακόμα κάνει τον κύκλο του σε τροχιές ελλειπτικές. Έχουν περάσει τόσες μέρες, τόσες στιγμές μακρυά από χείλη, τι θα έπρεπε να σκέφτεται; μια σκέψη μπορεί να κάνει τα πάντα ακίνητα στην ψυχή σου και να ξεγελάσει τους πάντες ως το ξημέρωμα. Που έχεις εναποθέσει ελπίδες; στον Θεό; γιατί σε σένα δεν θα ήλπιζες για ανάσταση. 
Έχεις κρατημένα ακόμη φυλαχτά στο χέρι σου, μέσα στην παλάμη σου τα κρατάς γερά για όσα έχεις πιστέψει και ας σε θεωρούσαν τρελό, ξέρεις πως υπάρχουν.
Περιπλανητής ή παραπλανητικός τύπος θα θελήσεις να καταλήξεις; χάρισε άγγιγμα σε φιλί και θα σου πει τα μελλούμενα εκείνο και δεν θα διστάσει, αγαπημένε!



Πέμπτη 7 Απριλίου 2011

Δακρύβρεχτο σενάριο η απουσία σου, ρόλοι περιπλέκονται και οι ηθοποιοί αδυνατούν να αποδώσουν στην ερμηνεία. Σκηνικό, μια ερημιά και κάμποσοι κομπάρσοι αφημένοι στο έλεος του "περίμενε" και "ξαναπάμε από την αρχή την σκηνή". Είναι και αυτή η μουντή συννεφιά που σου χαλάει τον φωτισμό. Άχρωμο το γρασίδι και οι στιγμές φαντάζουν ατέλειωτες. Κούραση στα μάτια, να ήταν όνειρο, όπως εκείνα τα παλιά που βλέπαμε με τις ώρες στην τηλεόραση, δεν θες;
Ώρα απονομής και το αγαλματίδιο ανύπαρκτο, αλλά εσύ θα πεις τον λόγο σου, που έχεις ετοιμάσει εδώ και καιρό, να έχεις έναν λόγο να πας, μια στιγμή για την απόλυτη προσοχή.

Τετάρτη 6 Απριλίου 2011

Είναι δυνατόν να σε τρομάζει ένα όνειρο και να διακόπτεις τον Μορφέα, ενώ σου απαγγέλλει στίχους; άνοιξες τα μάτια  στο παρών σου και αναπόλησες το αύριο, φτωχό μου κορίτσι! Τι σε φοβίζει; οι στιγμές ή ότι δεν θα έπρεπε να σε κατέχει κανένας κανόνας, κανένας νόμος, μόνο οι σκέψεις σου. Βλέμμα βρες και σώπα, παραμύθι έτοιμο από τα χθεσινά και σκεπάσου. Πραγματικά σε αγαπά το φιλί, σαν ιδέα, σαν το πιο γλυκό του όνειρο.
Θα σου γράφω κάθε βράδυ, να τα απαγγέλλω στον εαυτό μου, κάποιος πρέπει να τα ακούσει.

Η ψυχή μου στην ζωή μου ανασαίνει και πορεύεται με ένα ξεροκόμματο και νερό που ίσα ίσα ξεδιψά οργανισμό και σκέψη. Σε ταλαιπωρούν οι καταστάσεις των δήθεν ανώτερων πλασμάτων και ανήθικων αξιών. 
Η αγαπημένη σου ώρα στην ημέρα, η νύχτα, η στιγμή του ονείρου, η στιγμή της απόλυτης αδράνειας, ενός κορμιού. Aν έχεις χάσει και αυτή την "πολυτέλεια", θέτεις την λειτουργία της αφύπνισης, μην ξεχαστείς και μείνεις ξάγρυπνος για το επόμενο σούρουπο. Πολλά λες και λίγα αποθανατίζεις στο χαρτί, φλυαρεί η ψυχή, το στόμα τι να πει!

Τρίτη 5 Απριλίου 2011

Εις ανάμνηση ενός Ονείρου

Κανένας σωτήρας, δεν ξέρω αν ζήτησες ή απλά προσπαθείς να μην καταλάβεις. Τίποτα δεν με αγγίζει, μην ανησυχείς, τόσες φορές παραμύθια, δίχως ουσία και φαντασία. Εσύ που αξίζεις τόσα, πόρισμα βγάλε και άσε εμένα απέξω. Μην πεις να μείνεις στάσιμος, ενώ όλα γύρω σου κινούνται και σε παρασέρνουν στην βουή τους. 
Θες να σου πω μια αλήθεια; το ψέμμα μου ζω.

Κυριακή 3 Απριλίου 2011

Είναι τόσο εύκολο να κάνω το δύσκολο μια τόση δα φιγούρα και την δυσκολία σαν μια πράξη καθημερινότητας.Ακροβατώ; έτσι πιστεύεις, αλλά είναι τόσο γαλήνια στην ψυχή μου, γιατί το κορμί λυγά στο πρώτο ψίθυρο του αέρα. Χειρότερα από ότι περίμενες;  αυτό δεν το είχα προβλέψει και στις σκέψεις βυθίζομαι. Σίγουρα δεν αγγίζω καν την φυγή σου, ελπίδα πως θα μπορούσα, εάν έβρισκα τρόπο που η φαντασία μου ακόμη δεν έχει εφεύρει. Σκέφτηκα τα παρατσούκλια και το συνθηματικό μας, μα του φιλιού σου την μορφή δεν μπορώ να μασκαρέψω.
Να σε ασπαστώ δυο φορές πριν κοιμηθείς, έτσι ορίζει το καταστατικό.

Παρασκευή 1 Απριλίου 2011

Σε έχουν κουράσει οι συνεχείς φλυαρίες, τα μοτίβα που επαναλαμβάνονται, αλλά τι να αλλάξεις; ;έχεις κάνει τις συμφωνίες σου και έχεις βρει τις υποτιθέμενες ισορροπίες σου. Μόλις νίκησες με μονόπρακτα σε αντίξοες συνθήκες. Βάλθηκες να φτιάξεις πρότυπα και να πρωτοτυπήσεις βραδιάτικα. Ένα ψέμα και το όνειρο, έχει τόσα φτιασίδια. Το να ανασαίνεις, δεν υπήρξε ποτέ αρκετό και αυτό σε θυμώνει.
Πείσμα και δεν θα υπάρξεις συνεπής, σε ό,τι σου προστάζει η ζωή.