Τρίτη 19 Απριλίου 2011

Θα πιω στο ξημέρωμα των ματιών σου. Με όποιες εικόνες ποθεί η ψυχή σου και ας μην τις αντικρίσω.
Σε τούτη την φάση θα έπρεπε ο εγωισμός να είχε πάρει τα σκήπτρα και να σου μίλαγε, αλλά  τον έχω παραμυθίασει. Και τι θα κέρδιζα, παρά μόνο να έχανα την στιγμή του χωρισμού, του "αντίο". Ξέρεις πως δεν θα σε άφηνα ποτέ να φύγεις, παρά μόνο για το λίγο του μυαλού να μηδενίσει σε ένα ειδυλλιακό σκηνικό και πάλι στην αγκάλη σου, να μετρά την πνοή σου. Θα ήθελα...να στο πω; παράπονο.
Μην με ρωτάς, ανάσα και βουτιά!


Δεν υπάρχουν σχόλια: