Είναι δυνατόν να σε τρομάζει ένα όνειρο και να διακόπτεις τον Μορφέα, ενώ σου απαγγέλλει στίχους; άνοιξες τα μάτια  στο παρών σου και αναπόλησες το αύριο, φτωχό μου κορίτσι! Τι σε φοβίζει; οι στιγμές ή ότι δεν θα έπρεπε να σε κατέχει κανένας κανόνας, κανένας νόμος, μόνο οι σκέψεις σου. Βλέμμα βρες και σώπα, παραμύθι έτοιμο από τα χθεσινά και σκεπάσου. Πραγματικά σε αγαπά το φιλί, σαν ιδέα, σαν το πιο γλυκό του όνειρο.

Θα σου γράφω κάθε βράδυ, να τα απαγγέλλω στον εαυτό μου, κάποιος πρέπει να τα ακούσει.