Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013

Άνευ

Υποτυπώδες το δειλινό, έχει μπλοκάρει στην μορφή σου όλες τις έννοιες του κόσμου. Κάποιος πρέπει να δηλώσει το παρόν και να αφήσει την μέρα να περάσει, όσο πιο ανώδυνα γίνεται. Να δώσει φιλί, να πάρει το γιατί. Να αγγίξει κορμί, να αναπνεύσει η στιγμή από την σιωπή του απόδειπνου.
Σκουριασμένα μοιάζουν όλα, ματιές που νοσταλγούν, δεν ξέρουν να συγχωρούν και εσύ κάπου εκεί ανάμεσα στο σκοτάδι και στο λιγοστό φως.
Ανούσιο το δειλiνό κοντοστέκεται για όσο αντέχει να παραδίδει τον εαυτό του στον ορίζοντα των σκέψεών σου. Κάποιος να δώσει φιλί, να πάρει το γιατί. Να αγγίξει κορμί, να σπάσει γυαλί.
Σε όλο αυτό το σκηνικό, το σώμα βρέθηκε εκτός παιχνιδιού και στην θαλπωρή του κρεβατιού, στέκι από τα παλιά, τα πιο αγαπητά. Δίχως λόγια η βραδιά και όμως ακούστηκαν όλα, με σύνεση και τάξη.
Σε φιλώ!

Δεν υπάρχουν σχόλια: