Παράπλευρη απώλεια το χαμόγελο. Το είχα σαν στολίδι, όποτε ήταν εύκαιρο το φορούσα και στέριωνε τον κόμπο στο στομάχι. Δεν έχασες κάτι που δεν είχες, αλλά την πραγματικότητα, έτσι είπαν. Δεν είναι πως χάνεις μέρος του κορμιού σου, αλλά ένα συναίσθημα που δεν έχει τρόπο να φανεί πια και είναι εντάξει.
Η αποτίμηση της μέρας σε έφτασε στο προσκέφαλο της νύχτας δίχως πολλές ερωτήσεις, έβλεπε την απάντηση στα μάτια σου. Ξεψυχούσε στον παλμό σου η ιδέα ενός απρόσμενα μεθοδευμένου τέλους.
Δεν είναι πως έχασες τα πάντα, αλλά το όνειρο. Δεν είναι πως χάνεις τα ανούσια, αλλά την αξία της παρουσίας σου από τα κοινά.
Στάθηκες και έμεινες εκεί και αλλοίμονο αν το πιστέψει κανείς.
Από αυτό είσαι φτιαγμένη; από θραύσματα και ευχές σου απαντώ, λακωνικά, μπας και πάψει ο διωγμός.
Να σε ξέρουν όλοι και να σε αναγνωρίζει ένας, μικρό το κακό, μα φιλί δεν έχει.
Η αποτίμηση της μέρας σε έφτασε στο προσκέφαλο της νύχτας δίχως πολλές ερωτήσεις, έβλεπε την απάντηση στα μάτια σου. Ξεψυχούσε στον παλμό σου η ιδέα ενός απρόσμενα μεθοδευμένου τέλους.
Δεν είναι πως έχασες τα πάντα, αλλά το όνειρο. Δεν είναι πως χάνεις τα ανούσια, αλλά την αξία της παρουσίας σου από τα κοινά.
Στάθηκες και έμεινες εκεί και αλλοίμονο αν το πιστέψει κανείς.
Από αυτό είσαι φτιαγμένη; από θραύσματα και ευχές σου απαντώ, λακωνικά, μπας και πάψει ο διωγμός.
Να σε ξέρουν όλοι και να σε αναγνωρίζει ένας, μικρό το κακό, μα φιλί δεν έχει.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου