Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2008


Βρίσκομαι πάντα ένα βήμα πιο μπροστά σου για να μπορώ να γυρίζω πίσω και να σε κοιτώ. Χάζεμα στα αστέρια και σε σένα, πως να το πιστέψω. Βρίσκομαι πάντα ένα βήμα πιο πέρα σου, να γυρίζω και να σε φιλώ, να σε ζητώ πάντα, να μου λείπεις πιο πολύ σαν σκεφτώ πως δεν σε αντικρίζω. Θέλω τα βράδια να σε καλώ κοντά μου και να με δροσίζει η αύρα σου, στην ζέστη της αγκαλιάς σου. Τα όνειρα μπορεί να ξεγελούν, αλλά ψέμματα δεν λένε, μην το ξεχνάς.


υγ : καλή χρονιά να έχουμε με υγεία και σας εύχομαι η ψυχή σας πάντα να βρίσκει όμορφες εικόνες για να αναπνέει....

Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2008

Ψυχές αναρτήθηκαν σε ενημερωτικά φυλλάδια ," τι πρέπει να γνωρίζετε" ," πως να τις αποφύγετε ". Ξέρετε πως να τις σπάσετε, μην νοιαστείτε, ατρόμητες είναι και αθάνατες. Και γω που νόμιζα πως θα μιλούν για εκείνες , τα όνειρά τους, τις ματιές πως μαγεύουν. Γυρίζω σελίδα πιο γρήγορα στο τέλος να φτάσω, να προσπεράσω και να αναμείνω στην στάση της καρδιάς σου. Αργεί το αναθεματισμένο λεωφορείο, ρολόι; ποιος έχει χρόνο; θα βαδίσεις στην βροχή με τα χέρια στριμωγμένα στις τσέπες. Πιάνουν ένα χαρτάκι, χαμογελούν γιατί ξέρουν τι γράφει. Δεν χρειάζεται να το δουν, έχει αποτυπωθεί. Αυτό έχει αξία για την ψυχή.

Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2008

Μαγεμένες λέξεις λες και τον πόνο που δεν γνωρίζεις, ξεγελάς. Μην ξεσυνερίζεσαι τον τρελό που ασυναρτησίες ξεστομίζει , κοιτώντας πέρα από σένα. Ξεχασμένες εικόνες στην ματιά σου, μην φύγεις . Έλα για μια τσάρκα, θα πραβγούμε και στο τέλος πλάι μου θα σε κρατήσω έπαθλο. Μοιράζονται οι σκέψεις σε δύο λόγια και φιλί θα σε φιλέψουν τάχα μου, γιατί σώθηκαν τα καλούδια.

Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2008

Στην παραλία να κάτσω στην νωπή αμμουδιά , όσο αντέξω, να είμαι μέρος ενός σκηνικού που μοιάζει αψεγάδιαστο , αλλά δεν είναι ψεύτικο. Κοιμάται η θάλασσα σε αλμύρα και νερό. Έχει την ωραιότερη θέα , τον ουρανό κάθε βράδυ. Οι αστερισμοί πάντα φύλακες της ψυχής της , και όσα θέλει να λησμονήσει χάνονται σαν αστέρι ,θαρρείς πως βλέπεις να σβήνει σε μαύρο φόντο. Είναι αλήθεια , νομίζεις πως χάνονται , αλλά μέσα της πέφτουν. Έτσι έρχονται σε σένα οι καημοί σαν κοχύλια που πίστεψες πως κανείς άλλος δεν βρήκε , αλλά χιλιάδες υπάρχουν , λίγο πιο πέρα από την χούφτα σου.

υ.γ :
Έχω ανάγκη να κρυφτώ από όλα και σε όνειρο να μείνω και ας μην πρωταγωνιστώ. Τρίτο σύννεφο δεξιά.....

Θα λείπεις το βράδυ από την αγκαλιά μου , είσαι μονάχος στο σκοτάδι και εγώ σε ονειρεύομαι όπως η ψυχή σου σε βλέπει , όπως κανείς άλλος। Ακατανόητες σκέψεις σε προσκέφαλο και σιωπή στην άκρη της γραμμής. Τα μάτια κλείνουν με δάκρυα για να δροσιστούν τα χείλη ως την αυγή. Δεν τελειώνει η νύχτα όσο σε κοιτώ. Τι σε κρατεί μακρυά δεν θα μάθω, ούτε αν στην καρδιά σου με κρατήσεις.

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008

Έχω δικαίωμα να ζητώ , εσένα, να μην κοιμάμαι τα βράδια , ψεύτικη σκοπιά να χτυπώ στα όνειρα γύρω από τις εικόνες σου. Θέλω να θέλω την ματιά σου , να μην ακούω τους ψιθύρους και να εκλιπαρώ για τις ελπίδες σου. Έχω θέλημα να διεκδικώ της ψυχής μου καλέσματα, να χάνομαι τις νύχτες στο άσπρο και στο μαύρο. Έχω αντοχές στης μοναξιάς μου τις πληγές και όσα δεν ζω να τα καλύπτω.

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2008

Η ψυχή είναι αναμφισβήτητα πρωταγωνίστρια στον φόντο του γαλάζιου , στην σκέψη του δειλινού Σβήνει ματιές ,η σιωπή, σε κάθε βαθιά ανάσα. Σβήνει και το κύμα τα τελευταία ίχνη από τα μονοπάτια που ακολουθώ. Δεν χάνομαι, ξέρω που οδηγούν , σε μένα και στο σημείο από όπου ξεκίνησα και στέκομαι ώρες τώρα στην παραλία.

Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008

Πληγές

Κάποιος σε πλήγωσε πριν από εμένα , κάποιος σε φύλαξε ώσπου να σε ξεχάσει και τώρα πως να πιστέψεις σε μένα. Τα όνειρα έχουν κλειστεί στα μάτια σου και καθρεφτίζονται μόνο στις εικόνες των δακρύων σου.
Κάποιος ράγισε την θέλησή σου πριν από εμένα και γλιστρώ στα χέρια σου.
Άσκοπα ρωτώ να μάθω , την αύρα σου, να συγκρατήσω την μορφή σου κοντά στην ελπίδα. Το φιλί καρτερεί , υπομένει φύλακας της ψυχής σου.

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2008

Την ψυχή μου ποτέ δεν θα κερδίσω από τα όνειρα και την θλίψη. Φευγάτη στην τροχιά της λογικής της. Δεν θα την αγγίξει ποτέ κάτι άλλο , μονάχα η αύρα της θάλασσας. Αγνοεί τα πάντα και όλα τα έχει βιώσει. Ψευδαισθήσεις και αλήθειες σε πέπλα τα έχει φορεμένα, παλμούς και αναστεναγμούς έχει φυλαγμένα για αιώνες.

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2008


Θα την δει το πρωί , όπως την θυμόταν από τότε. Γλυκιά , ήρεμη , ανάλαφρη, ξέροντας πως τα φιλιά της θα χαρίσει. Εικόνα που θα κρατούσε για το άπειρο της ψυχής του. Ταλαιπωρημένα ξενύχτια στην δικιά της αγκαλιά, θαλπωρή. Απίστευτη η δύναμη της συνήθειας, η ανάγκη για το γνώριμο του χαδιού ,για την στιγμιαία έλλειψη απομόνωσης. Το βλέμμα μου θέλω να σου κρύψω, αλλά δεν μπορώ να μην σε κοιτάξω, όπως σε θυμόμουν.

Δεν με συλλογίζεσαι , την μέρα σου αναλώνεις σε ρουτίνα και τα βράδια σου προτιμάς να γεμίζεις καπνό το δωμάτιό σου. Δεν θέλω να σε ακουμπήσω τελικά , μόνο να σε αγκαλιάσω, να σε νιώσω, τον παλμό σου, να πιάσω τον ρυθμό της σκέψης σου και ό,τι πάρω σε ένα δειληνό να αφήσω. Μια ακόμη ψυχή πάνω μου.Δεν με στεναχωρεί, αυτό που με στεναχωρεί είναι ότι δεν πιστεύουμε...

Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2008

Η καρδιά χτυπάει και σβήνει στους χτύπους ενός τραγουδιού, μεθάει και σβήνει αποτσίγαρα στα δάκρυα της νύχτας. Μετακινείται από τοίχο σε τοίχο, στις σκιές από τα θαμπά φώτα της πόλης. Κουρέλι μιας ακόμη παρωδίας. Ανασηκώνει το βλέμμα της στο άδειο κρεβάττι, απόψε θα κοιμηθεί στην γωνιά της. Δεν κινείται , αλλά όλα γύρω της αλλάζουν.

Θα τριγυρνούσα στα σκαλοπάτια σου , να σου λέω η ψυχή μου πως σε βλέπει , τα ονειροπόλα όνειρά της και πως αντέχει την σιωπή της τα βράδια. Θα σε άγγιζα τάχα άθελα, να ανασαίνω από σένα, όμως θυμήθηκα πως είμαι μόνη και οι πληγές πάλι ματώνουν. Θα ήθελα να ζωγραφίζω το δικό σου χαμόγελο, μικρού παιδιού στο φως , αλλά όλο ξεχνώ πως έχεις μεγαλώσει και ανάγκη από ήλιο δεν θέλεις να έχεις πια. Θα τριγυρνούσα στα ναυάγιά σου , ψυχές να σώζω , μήπως την λύτρωση βρει η στιγμή.

Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2008

Ένα χαμόγελο αξίζει όσο και ένα όνειρο, γιατί μπορεί στο όνειρό μου να σε δω και να χαμογελάσω,γιατί μπορεί να δω το χαμόγελό σου και να ονειρευτώ. Βγαίνω από το γκρίζο μου φόντο μόνο για χάρη αυτής της στιγμής.
Φρούδες ελπίδες, ξέρω , αλλά για κάτι ζεις. Μπορεί να μην σε αγγίξω ποτέ, ούτε στα όνειρά μου δεν το τολμώ, αλλά θα το προσμένω.
Η ψυχή μου σίγουρα ξεκινάει μέσα μου, αλλά τελειώνει σε σένα.

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2008

Μόνοι μας βρίσκουμε πάτημα και ραγίζουμε την καρδιά μας, αφορμή για να στρίψεις τσιγάρα βραδιάτικο , να ξενυχτήσεις και στο μυαλό σου αραδιάσεις εικόνες δίχως νόημα πια. Καβούκι η μοναξιά που το έχεις φτιάξει με κόπο τόσα χρόνια, δεν έχεις σκοπό να το αφήσεις ούτε για χάρη της στεριάς. Απομνημονεύματα θα γράφεις, ραβασάκια για τα όνειρα που δεν αγγίζεις ούτε όταν η ψυχή σου κλείνει τα βλέφαρα τα βράδια.
Θα κοιμηθώ μόνο όταν μου πεις εσύ καληνύχτα!

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2008

Δεν μπορώ να διεκδικήσω κάτι που δεν είχα ποτέ, όσο κι αν το θέλω. Δεν είναι ότι παραιτούμαι από κάτι , απλώς η σιωπή είναι ενοχλητική όταν παύεις να είσαι μόνος. Να ακολουθείς ίχνη, να ψάχνεις για σημάδια ελπίδας και να βρίσκεσαι πάντα δίπλα σε κενό. Η ζωή επιφυλάσσει πολλά , τα όνειρα τα πιο τρελά , αλλά την ψυχή ποιος σώζει όταν μόνη νιώσει μέσα σε όλα αυτά!

Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2008

Η σιωπή δεν έχει χρώματα , εικόνες και αισθήματα , μόνο κενό από γκρίζα σκηνικά. Μελωδίες καλύπτουν τα μάτια σου από υγρά στιχάκια. Πονάς σαν πεις πως δεν θα νιώσεις ξανά. Περνούν από δίπλα σουπεραστικοί και δεν ξέρεις ποιον να λυπηθείς , να νοιαστεί , να αποφύγει να κοιτάξεις.
Σπάνια πια με οδηγούν σε σένα οι σκέψεις.

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008

Την μοναξιά μου αν σου ζητήσω να μου δώσεις, θα μπορέσεις να το φέρεις εις πέρα και na νιώσω πως τίποτα δεν άλλαξε όσο ζω;! μπορεί κανείς να μην σου μαθαίνει πως να αγαπάς, αλλά η καρδιά χτυπά χωρίς να ξέρει αν το επόμενο λεπτό σωπάσει. Τα όνειρά μου αν σου πω να τα φέρεις στην αγκαλιά σου, θα μπορέσεις να μου κάνεις μόνο αυτό το χατίρι;!

Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2008

Απεγνωσμένα ψάχνω μια εικόνα σου να δω ,να σε θυμηθώ, την ματιά σου και τα δάκρυα μου να ακουμπήσω στην φωτογραφία, άθελα. Ακόμα δεν έχω καταλάβει τον εγωισμό των ανθρώπων , την αντοχή στην υποκρισία και στην άρνηση του ονείρου στην ψυχή. Έχω πάψει να πολεμώ με σκιές , με τον εαυτό μου!

Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2008

Ακούς τα ίδια τραγούδια με μένα, πονάς το ίδιο και η σιωπή σου υπήρχε πάντα , πριν από την δικιά μου. Δεν ξέρω αν υπάρχεις όπως και εγώ, αλλά συνεχίζω να ζω ψυχές και πληγές. Αλλάζει ο καιρός , αλλά οι σκέψεις τον ακολουθούν, έχουν πάντα τόσα να εξομολογηθούν και να κρυφτούν στης νύχτας τις εγκοπές.

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008

Παραλλαγές στο ίδιο πράγμα , στην γραφή, στην στενοχώρια. Λέξεις παρεμφερείς συνεχίζουν σε μοτίβο βατό και ακατάπαυστο από εικόνες γρήγορες και βουβές. Απότομες αλλαγές θα σκεφτούν, που δεν δέχεσαι πειράγματα, που είσαι απόλυτη στις σκέψεις σου, στις δικές σου σκέψεις, που δεν μοιράζεσαι. Θροϊσματα και φύλλα στο πάτωμά σου για σκέπασμα στην νυχτιά σου.

Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2008

Πέντε λεπτά κρατάει ένα τραγούδι , αλλά μέσα σου αντηχεί όλο το βράδυ. Ακούς τις νότες στο μυαλό σου ,να συντροφεύουν τις σκέψεις σου , καθώς κλειδώνονται σε όνειρα. Ξυπνάς και ακόμη ηχεί η μελωδία. Ένα κομμάτι εκφράζει πιο καλά από τον ίδιο σου τον εαυτό, εσένα και το βιώνεις άθελά σου.Θα αφεθείς όμως όσο διαρκεί το τραγούδι, στην επανάληψη.

Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2008

Αιώνες παγωμένη φυλάς μονάχη. Κομμάτια σπάνε και απομακρύνονται, δίχως προορισμό. Σιωπούν οι μονόλογοι στο θρόισμα των φύλλων , σε αγκαλιάζουν κάθε βράδυ και σε αφήνουν στον νοτιά.
Μίλια έχεις κάνει , αλλά νέα δεν μαθαίνεις. Στο σκοτάδι έχεις μάθει να αναπνέεις και στην δακρυσμένη σου εικόνα ονόματα να μην λες. Έμπνευση δεν θες να αποκαλείς τους καημούς, που φιλαράκια σου έχουν γίνει.

Αιώνες θα αναμένεις το καλοκαίρι!

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2008


Φυλακισμένος εχθρός η σκέψη, που πρέπει να τον υπομένουν οι φρουροί, να τους μιλάει. Έτσι κάθε βράδυ σιγοτραγουδάει, πλέκει εγκώμια, αναπολεί παλιές ιστορίες και την κυρά του που τον έχει ξεχάσει. Στην παύση της σιωπής θα θυμhθεί τον λόγο που τον κρατά εσώκλειστο , δίχως αύριο. Η νύχτα πόσα ξέρει και δεν τα προδίδει.

Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2008

Απόψε το βράδυ μου φάνηκε σαν να είμαι στο χωριό. Ξαπλώνεις και ακούς γάβγισμα από κάπου κοντά, η επικοινωνία της νύχτας και σκέφτεσαι πως θα ηχεί όλο το βράδυ. Η μπόρα που έρχεται , σαν επισκέπτης και μόνο τα ίχνη της θα βρεις το πρωί. Στάλες σε φύλλα, νωπό χώμα. Μυρωδιές από νερό και γη, μικρές λιμνούλες. Ούτε μια μηχανή δεν έχει περάσει, ηρεμία , όπως και εκεί.

Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2008


Δυο λόγια σου λέω από το μπαλκόνι , η ώρα περασμένη δυο της νυχτιάς και καθώς οι σκέψεις σε συναντούν μπροστά τους, ποιηματάκια βγαίνουν στην σειρά, να σε καληνυχτίσουν. Έρχονται και άλλες ψυχές που θέλουν να μου μιλήσουν , να μοιραστούν την μοναξιά της ώρας. "βρε κοριτσάκι μου...πες μου και εσύ τι να κάνω..", μακάρι και να ήξερα τις λύσεις της ζωής , μυστικό δεν θα τις θωρούσα. Κάθισε το φεγγάρι πιο κει , παρέα να ακούσει.
Μου έσταξε και δυο στάλλες από ευχές να με νυστάξουν και άφησα τα φιλιά μου να κρατεί ως την αυγή.

Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2008

Μαζεύτηκαν οι σκέψεις σαν τις μοίρες βραδιάτικο ,μονολογούν και χασκογελούν μεταξύ τους. Ποιος τις ακούει , που βλέψεις έχουν στον Μορφέα, να τον πείσουν και βόλτα να τις κάνει στα μονοπάτια του. Σιγοπερπατούν και τραγουδούν, βιαστικές κρύβονται στις γωνίες στα σοκάκια, αφήνοντας το παιχνίδι στην μέση. Συγκεντρώθηκαν κάτω από το φως του φεγγαριού, ψιθύρισαν τα μυστικά τους, η μια στην άλλη, και καληνύχτησαν τα φιλιά τους. Ατίθασες και βιαστικές όπως πάντα.

Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2008

Σήκωσα το βλέμμα μου και είδα το φεγγάρι. Ολόγιωμο απέναντι από το κρεβάτι μου, φέγγει το δωμάτιο, με όσο φως πρέπει να έχει. Χάδι στο σκοτάδι, στην ψυχή. Φλύαρο όπως πάντα, δεν πρόλαβα να ακούσω την σημερινή του ιστορία, λιάστηκα και νανουρίστηκα.

Να γυρίσω την ροδέλα και να λάβω ραβασάκι από εσένα.
Να περιμένεις αντίκρυ στο παραθύρι για απάντηση και καντάδες να ανταλάσουμε μέχρι ο ουρανός αλλάξει χρώμα.
Γύρισα την ροδέλα, έκλεισα τα μάτια μου και χάθηκα στου μορφέα την αγκαλιά.

Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2008

Πάλι άφησα και πέρασε η ώρα, δεν θέλω να σταματήσω τις σκέψεις μου , την εικόνα σου δημιουργούν. Θέλω να σε αγγίξω. Το φιλί στήνει παγίδα και περιμένει. Χαμόγελα , αμηχανία και η στιγμή συνεχίζεται. Όσες ώρες θα οδηγώ, θα προσπαθώ να θυμάμαι πως όσο εύκολα έρχεται κάτι , τόσο γρήγορα μπορεί να φύγει και να μην έχω προλάβει ούτε το όνομά μου να κρατήσει ανάμνηση.
"Πρέπει" κάποια στιγμή ό,τι θελήσω να μείνει μαζί μου ως το τέλος.
"Πρέπει" κάποια στιγμή σε αυτό που θα πιστέψω να πειστεί και το φιλί σου.

Θα μπορούσα να είμαι πολλά πράγματα. Να μην είχα γεννηθεί καθόλου, να ήμουν πάντα μια ψιλή κορυφή βουνού που μονο το χιόνι θα την άγγιζε ποτέ , μια νιφάδα που θα ένιωθε την αίσθηση του τι την αποτελεί μόνο όταν θα λιώσει. Και όμως θα ήθελα να είμαι αυτό που αγαπάς , κάτι που το αναζητάς , κάτι που θέλεις να κρατήσεις.
Θα μπορούσα να είμαι εγώ που μιλώ , αλλά μια σκέψη ήταν!

Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2008

Χωρισμός

Ξέρω πως πονάς , δίπλα σου βρίσκομαι , είμαι εδώ για να ακούσω την καρδιά σου , τα όνειρά σου , την στιγμή αυτή που πιστεύεις πως νιώθεις να πεθαίνεις, πως την ψυχή σου έχεις χάσει.
Είμαι εδώ να σου πω, πως τον εαυτό σου δεν έχεις ξεχάσει και στέκεται και εκείνος, και εσένα περιμένει, να τον κάνεις πιο δυνατό, να αντέξεις και να τον συλλογιστείς για όσα σου έδειχνε τόσο καιρό ότι κατέχεις. Άβουλο πλάσμα δεν είσαι, έρμαιο των συναισθημάτων. Προσδοκίες πληγώθηκαν, αλλά ήξερες πως ότι αντίκριζες ήταν φειδωλό.

Είμαι πάντα εδώ γιατί η ψυχή σου ξέρει πως την πιστεύω.

υ.γ : αφιερωμένο στην "θεία" μου

Συνοδεύει το βράδυ σου μια συντροφιά από μουσικές , στίχοι που προσπαθείς να τους κάνεις δικούς σου και αφουγκράζεσαι τους παλμούς που βγαίνουν με την ανάσα. Μέσα στην ψυχή σου υπάρχει ένας καημός, πάντα υπήρχε.
Έχει γίνει ένα με το συνάφι σου, σαν το δέρμα σου. Επανάληψη σε όλα τα ακούσματα, θαλπωρή σε μια μορφή και αφήνεσαι στην ματιά του.
Καληνύχτα απόψε δεν σου είπα , αλλά δεν την έχω ξεχάσει.

Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2008


Θα ήθελα να ξέρω το άρωμά σου , την αίσθηση της αγκαλιάς σου, πως κλείνεσαι στον εαυτό σου και πόσο εύκολα μοιράζεσαι τις σκέψεις σου τα βράδια. Την αλλαγή της ίριδας στο φως και στο σκοτάδι. Πως ζητάς το φιλί, την ματιά σου.Αν υπάρχεις!

Πορφυρά κοχύλια

Αφήνεις ροδοπέταλα στον αέρα, θέλεις να τα βλέπεις να πετούν, να χορεύουν, να περιβάλουν την εικόνα σου, την ψυχή σου. Έντονα χρώματα που γρήγορα χάνονται και αφήνουν βαμμένα πατώματα, κοχύλια πορφυρά, την μελωδία τους αναμένω.
Στα σκαλοπάτια σκορπισμένα φύλλα, πόσα χιλιόμετρα έχουν κάνει;! και έχουν καταλήξει στην αγκαλιά μου;! ένα για κάθε ανάμνηση θα κρατήσω, ένα για κάθε φιλί.


Περνούν οι ώρες και το μυαλό έχει γεμίσει με εικόνες σου και όσα θα ήθελε να πιστεύει. Δεν σε αγγίζω, δεν με αγγίζεις, αισθήματα όμως δημιουργούνται. Τα όνειρα αφήνουν το σημάδι τους και στην ψυχή μου μπαίνουν , ελπίζοντας το ίδιο και για σένα. Πάντα σε προσμένω!

Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2008


Απόψε , έχω την αίσθηση ότι είναι καλοκαίρι πως οι διακοπές μόλις άρχισαν....
υγ: κρυωμένη είμαι....μην το ψάχνετε....χαχα

Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2008

Μοναχικό δάκρυ, γλυκό χάδι από σκέψη και ουρανό πλασμένο, κύλησε πριν καληνυχτίσει η νύχτα τα αστέρια. Κουβέντες βραδινές , παρέα με τον καπνό που σαν τελειώσει, τερματίζουν όλα. Αεράκι ή άπνια, στο πρεβάζι πάντα ένα αγιόκλιμα σε αγκαλιάζει. Τελευταίο φύσημα στο μπαλκόνι, θα κλείσεις το στόρι η μέρα μην σε βρει και ξυπνήσεις μέσα στο όνειρο.

Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2008

Σκιαγραφείς τα θέλω , τα σκέφτεσαι και αν είναι κάτι στο χέρι σου. Θα καταλήξεις στο γεγονός πως τελικά τίποτα δεν εξαρτάται από σένα , γιατί ήδη θα το είχες πράξει. Ένα ποίημα , μια ματιά , μια κίνηση που να δηλώνει παρουσία. Κουράζεται η ψυχή , έχουν περάσει αιώνες πάνω της και ακόμα δεν έχει μάθει που κρύβεται ο ήλιος της τα βράδια και ποιό αστέρι δεν έχει δει.

Αϋπνίες , δεν σε ψάχνω αλλά σε νοσταλγώ. Μουσική και η έμπνευση χτυπά στα δάχτυλα λέξεις. Γέμισε μια σελίδα από ψυχογράμματα και από το ευσυνείδητο υποσεινήδητο που βγαίνει στην επιφάνεια του "εγώ".
Όλα τριγυρνούν στο τίποτα και δίπλα από φιγούρες. Θα το πάρεις απόφαση πως στο κρεβάτι πρέπει ένα σώμα να εναποθέσεις και να βρεις τρόπο να το νανουρίσεις. Θα αφήσεις την μουσική και θα σβήσεις σαν τούρτα γεννέθλιων χρόνων και το τελευταίο κερί.

Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2008

Πλατεία


Περπατάς ως την πλατεία του χωριού, στο παγκάκι να κάτσεις. Υγρό ξύλο, πασατέμπο σε χάρτινο σακουλάκι για την ώρα που περνά. Την σιωπή σου κερδίζει ένας περαστικός. Φώτα σου αποσπούν την προσοχή. Μια μπομπονέλα βύσσινο για αλλαγή γεύσης και παιδικά φλέρτ προβάλουν στο συντριβάνι της πλατείας.Θάλασσα δεν έχει, αλλά πάντα εκεί πας.

Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2008

Αφιερωμένο

Ό,τι αφιερώνω είναι αληθινό έστω την στιγμή εκείνη που το νιώθω.
Δεν έχει σημασία τι αντίκτυπο έχει σε μένα, χαμόγελο ή πίκρα η ψυχή ξέρει και αναγνωρίζει.Αιτίες , αφορμές για μένα να γράψω κάτι από κάποιον άλλον ,μπερδεμένο με εικόνες και συναισθήματα. Έχουμε ανάγκη να κατανοήσουμε μια άλλη ψυχή για όσα μας κεντρίζει. Αλληλένδετα δοχεία , αλλεπάλληλες αντιδράσεις σε έναν κόσμο που όλοι συναντιούται. Άγνωστοι που γίνονται γνωστοί , μορφές που περνούν για μια αγκαλιά και χάνονται.

Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2008


Μονολογείς, σκέφτεσαι όσα τρώνε την ψυχή σου. Ανούσια πράγματα μέσα στην μοναξιά σου και έτσι καταλήγεις, να γράφεις ξημερώματα , γιατί ειδάλλως δεν κοπάζει το μέσα σου. Για όσα δεν καταλαβαίνεις. Θα ήθελες να ήσουν αλλιώς; όχι, γιατί πως αλλιώς θα λύτρωνες την ψυχή σου;!
Σκέφτηκες να ρίξεις ένα βότσαλο στην αλμύρα, αλλά παρά το κύμα , δεν θέλεις να διαταράξεις τίποτα. Αφήνονται οι λέξεις και ηρεμείς σε αυτοσχέδια νανουρίσματα.

Μονάχο σου σε αντικρίζω και βροχή γίνομαι και πέφτω στο πρόσωπό σου, άλλον τρόπο για να σε αγγίξω δεν βρήκα.
Έγινα ένα με το δάκρυ σου και κύλησα στον χειλιών σου τις άκρες.
Θα σβήσεις τα ίχνη μου από το πρόσωπό σου και θα σκεφτείς πως σου φάνηκε σαν χάδι η στιγμή.

Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2008

Δεν με νοιάζει να βραχώ , αρκεί που θα ξέρω ότι σε θα σε έχω αγκαλιάσει και θα είσαι αληθινός πέρα από προσδοκίες. Η βροχή ήρθε , αλλά όχι εσύ. Στάλες στα μαλλιά στέκονται και τρέχουν μαζί με την σκέψη και μένουν μαζί ως την αυγή, μαζί με τα όνειρα που πλέκει η πρώτη ψύχρα του φθινοπώρου. Για πότε πέρασε η αλμύρα και την γλύκανε η σιωπή της ούτε που κατάλαβε η νυχτιά. Έρχεται η εποχή που ποθείς πιο πολύ από όλες , γιατί σου δίνει το έναυσμα να κρυφτείς στον εαυτό σου και να πεις"του χρόνου πάλι"!

Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2008

Νέα εποχή, με γκρίζα σεντόνια , με κλεφτές ματιές από σκοτεινά δωμάτια, πιο σκοτεινά από όσα κρύβουν οι ψυχές τους. Νιώθεις την βροχή μέσα σου , τα σύννεφα που σε κλείνουν σε ό,τι έχει απομείνει από περασμένες εποχές.
Η πρώτη ψύχρα σε βρίσκει να την αναμένεις, να την προσμένεις , έχεις βγάλει τα χειμωνιάτικα , εδώ και χρόνια.
Ανακατωμένα συρτάρια , όπως και τα μαλλιά σου. Θα κουρνιάσεις στον καναπέ δίπλα στο παράθυρο , να αισθάνεσαι τις στάλες που σου φέρνει ο αέρας .

Μια ωραιοποιημένη εικόνα, όπως θα ήθελες να είναι όλη η ζωή , ήσυχη, τίποτα άλλο πέρα από αυτό. Παράλογο ακούγεται στην ψυχή που αποζητά τόσες ανατροπές. Ήρεμη, φίλα τα σκοτάδια, κάθε βράδυ να ανάβει τα καντηλάκια απρόσμενων ελπίδων. Ψάχνει να χουχουλιάσει στην γωνία της , στο μαξιλάρι της, στα όνειρά της. Αφηρημένος να ήταν ο χρόνος και να την ξέχναγε εκεί!

Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2008

Είναι πολλά τα όσα σε κρατούν σε ισορροπία ή πολύ λίγα όσα σε βυθίζουν στον κόσμο σου. Διάλεξε όποιο θες και άσε με να κοιτώ την εικόνα που έχω κρατήσει για όσο θα ζω. Από κάπου να χαζεύω στο απέραντο του ορίζοντα , στην θάλασσα που πάντα θα μου φέρνει μορφές , αλμύρα και μυρωδιές από όσα δεν αγγίζω. Μην πεις ποτέ πως έχεις κάτι , πως κάτι σου ανήκει , γιατί ακόμα και εσύ ο ίδιος ψάχνεις τρόπο την ψυχή σου να κρατήσεις.
Στην φευγαλέα άποψη του σήμερα , θα σου πω πως δεν ξέρω τι να νιώσω και τι να περιμένω να βιώσω, για αυτό μην με παρεξηγείς που δεν σου απαντώ σε ό,τι με ρωτάς.
Μέσα σε όνειρο ζω , αν και δεν το πιστεύω!

Δευτέρα 25 Αυγούστου 2008

Ψάχνεις την έμπνευσή σου τα βράδια στισ σκέψεις σου. Σημειώσεις κρατάς , γιατί τα δάκρυα γρήγορα στεγνώνουν. Παρωδικά φιλιά στο αεράκι , ανάσσες από εικόνες και η μοναξιά παρούσα. Το τίποτα υπήρξε όλα όσα είχες. Τι κι αν έχεις δίκιο σε όλα, έφταιξες σε όλα. Δεν περιμένω να με κατανοήσεις , μόνο να με ακούσεις~

http://www.youtube.com/watch?v=ShZd6SxdaZk

Παρασκευή 8 Αυγούστου 2008

Λανθασμένη αντίληψη!


Ποιος μπορεί να σου πει "σ'αγαπώ" και τα μάτια να μην βουρκώσουν , γιατί τέλος θα σημαίνει. Καλοκαίρι και θα ήθελες μια δικαιολογία για να μείνεις μέσα , κρύο να κάνει έξω , βροχή και που να πας. Μελωδίες ντύνουν το σκοτάδι και δεν έχεις από κάπου να περάσεις , να κοιτάξεις ψηλά και να δεις ένα παραθύρι , ένα φως ανοιχτό , κάποιον που να κάθεται στο μπαλκόνι και να σε περιμένει.
Έχουν αλλάξει νόημα τόσα πράγματα, τα όνειρα δεν ερμηνεύεις.
Αγαπώ , σημαίνει αγγίζω!

Τρίτη 5 Αυγούστου 2008

Θα σε ακουμπήσω σε όποιο φιλί βρω, θα σου αφήσω την ψυχή μου σε όποια ανάσα βρω και μου πει πως θα περάσει από σένα. Τα ηλιοβασιλέματα δεν σου εξήγησαν σωστά πως λειτουργούν και γιατί υπάρχουν. Θα σου μιλήσω για μένα σε ό,τι πιο λίγο βρω , σε ό,τι πιο μικρό. Η νύχτα σε αγγίζει πιο πολύ από το είναι μου;! τότε τι θες και κοιτάς;! Όσο πιο γρήγορα τρέχω , τόσο πιο γρήγορα φεύγουν οι σκέψεις. Έχω πάψει να συλλογίζομαι τα αισθήματα , μόνο τις εικόνες που έχω αποτυπώσει.

Σάββατο 2 Αυγούστου 2008

Ο ήλιος κρύφτηκε πίσω από το νησί και τονίζει την μέρα που φεύγει. Γυρνάς το βλέμμα στην θάλασσα, το φεγγάρι την κάνει να μοιάζει ψεύτικη, όπου πέφτει το φως του, και αυτό κλεμμένο το έχει. Η αύρα σου αλμυρή , η σκέψη σου βουτηγμένη όμως στα φιλιά σου.

Σάββατο 19 Ιουλίου 2008

Ψυχή μου δεν θα σε άγγιζα ποτέ όσα βράδια και αν σε ζητούσα, όσες αγκαλιές και αν είχα ανάγκη, γιατί άυλη η πνοή, η αύρα , η μορφή σου. Δεν θα σε καλούσα ποτέ, όσα όνειρα και αν σε φώναζαν , γιατί όνομα δεν έχεις. Μισοτελειωμένα έργα , σκαλισμένα μισόλογα. Θα είναι πάντα εκεί , όσες φορές και αν φύγω μακρυά!

Τρίτη 15 Ιουλίου 2008

Άκαπνος


Θα μπορούσα να σου μιλώ για ώρες για τα άδεια πακέτα , για τα γεμάτα τασάκια , για τους καημούς που άναψαν , αλλά δεν καπνίζω.
Εικόνα και αυτή...ενός μοναχικού ανθρώπου που παρέα έχει ένα χαρτάκι , το γεμίζει και αφήνει καπνό γύρω του, να τον κρύψει και άλλο. Δεν είμαι έτσι. Κρύβομαι στις λέξεις, σε γραμμούλες μια σταλιά , που δύσκολα καταλαβαίνεις. Μοναχικός σαν το πέλαγος , με καραβάκια πάνω του, αλλά δεν σε χαρακτηρίζει κάτι , πλέον του αχανές.
Θα μπορούσα να σου γράφω για ώρες για το μελάνι που τελείωσε , για τις σκέψεις που τερμάτισαν πάνω στα χαρτιά , αλλά εγώ δεν γράφω, αραδιάζω την ψυχή σε άγραφο τεφτέρι.

Τρίτη 8 Ιουλίου 2008

Χαζεύει η ματιά στην μορφή της ακτής , στην αύρα της εικόνας σου και πιο πίσω κάνει να τα δει όλα. Σιωπηλός ο ήχος από το αεράκι σε παρασέρνει όλο και πιο πολύ και αφήνεις δάκρυα να κυλήσουν και να αγγίξουν την αλμύρα. Χώνεις τα πόδια στην άμμο να ζεσταθείς , να σκεπαστείς, γιατί οι αγκαλιές δεν φτάνουν ως εκεί. Περιμένοντας το καραβάκι της γραμμής να σε φέρει πίσω σε κάτι διαφορετικό.

Τρίτη 1 Ιουλίου 2008

Ταξίδι

Οδηγεί η σκέψη καθώς βλέπω το ηλιοβασίλεμα από τον πλαϊνό καθρέφτη. Οι στίχοι μιας μελωδίας λένε αλήθεια για να σε πουν ψεύτη με την σειρά τους. Θα κοιτάξεις για λίγο μπρος , αλλά τα μάτια ξεφεύγουν στον καθρέφτη. Δεν χάνεται η στιγμή, η ελπίδα αφυπνίζεται στην σιωπή.

Σάββατο 21 Ιουνίου 2008

Άμαξα

Έπεσε ο ήλιος στα μάτια σου και η ψυχή σου ταξιδεύει άθελα. Σταματημένη από χρόνια μια άμαξα στο περιθώριο μιας γραμμής και ενός τέλους. Δίπλα της έχουν αλλάξει όλα, μέχρι και το καλούπι της. Φταίει η αλμύρα που την έχει αγγίξει. Ανάταση όταν κάθεσαι εκεί πλάι, σκιάζει την ύπαρξη και σιγοτραγουδάς , μονολογείς με το κύμα. Έπεσε το φεγγάρι στην αγκαλιά σου και επίμονα ζητά το όνειρό σου , την φευγαλέα εικόνα των ευχών σου.

Τετάρτη 18 Ιουνίου 2008

Η μέρα θα ξέχναγε να σου αφηγηθεί το όνειρο που είδες για να μην σε κερδίσει η νύχτα. Ξέρει πως όσα και αν σου τάζει , όσες ώρες και αν σε έχει, η στιγμή της αγκαλιάς του μορφέα είναι πιο ισχυρή από κάθε θέληση.
Τα θέλω σου μόνο ο εαυτός σου ξέρει να στα χαλιναγωγήσει και να στα φέρει σαν θύμηση το πρωί, νοσταλγώντας τα την ίδια στιγμή , κάνοντάς σε να αναμένεις πάλι την νύχτα. Σιωπηλή μπορεί να είναι , αλλά οι εικόνες αποτυπώνονται πιο έντονα και από ένα φιλί.

Περπατάς κάτω από ένα θολό φεγγάρι, σε μαγεύει το φως του που αντανακλάται στα φευγαλέα σύννεφα. Αέρας στα μαλλιά σου, δεν σε νοιάζει που το πρόσωπό σου καλύπτουν. Το μυαλό αφαιρέθηκε στην εικόνα που έχει μπροστά του, στην φεγγαρόλουστη θάλασσα. Σου χαρίζει την ηρεμία της , την αίσθηση του ορίζοντα, του κενού που υπάρχει απόμερα από σένα.

Παρασκευή 13 Ιουνίου 2008


Ξεχασμένες φωτογραφίες στο μυαλό , που τώρα εμφανίζονται. Μισοκαμμένες από δάκρυα, ζωντανές. Είναι κρυμμένες, κάπου εδώ. Να θυμηθώ να τις βάλω παραπέρα.Θα κλείσουν τα όνειρα τις πόρτες και θα μείνουν εδώ να μου λένε ιστορίες από τα παλιά.

Κυριακή 8 Ιουνίου 2008

Αφημένα όνειρα σε ένα παραθύρι, να κοιτούν με έκπληξη τον ουρανό. Φως μέσα στην νύχτα αντανακλά πάνω στο πρόσωπό τους. Η μόνη χαρά, όταν φέγγουν τα άστρα πιο πολύ από την σκέψη, όταν θαρρείς πως το αύριο αργεί και σε βρίσκει άυπνο η αυγή.

Σάββατο 7 Ιουνίου 2008

Το βράδυ μπορεί να σου λείπει η αγκαλιά και να παλεύεις με τους εφιάλτες σου, να ξυπνάς με πανικό, γιατί θαρρείς πως την είδες. Να σου χαμογελά πιο γλυκά από όλους, αλλά μάταια τα κοιτάγματα, ήταν μια σκέψη. Κλείνουν τα μάτια ασυνείδητα, πέρασε και αυτό το βράδυ νωχελικά, δίχως φιλιά.

Δευτέρα 2 Ιουνίου 2008


Κρατάς χαμόγελα για να πορεύεσαι τα βράδια, να μπορείς να κλείνεις τα μάτια και να ελπίζεις πως κάποιο όνειρο θα βρεις ,να αντέξει όσα σε καλύπτουν. Θα γεμίσει η μέρα από το φως, αλλά θα ήθελες μέσα σου να υπήρχε. Σε σκοτεινιάζουν όσα ήρθαν και έφυγαν και δεν κατάλαβες ποτέ το γιατί της ελπίδας σου.
Θέλω κάτι να κρατήσω , αλλά δεν βρίσκω.Το ηλιοβασίλεμα ακόμη δεν έχω βρει τρόπο να το κάνω δικό μου, να είναι η εικόνα που να με συντροφεύει.

Κυριακή 1 Ιουνίου 2008

Περασμένα μεσάνυχτα, λίγο πιο κάτω από εδώ οι σκέψεις συναντιούνται, όσων ξενυχτούν. Μπέρδεμα θα αναδυθεί και στο φανάρι προορισμοί δίχως σκοπό αραδιάζουν εικόνες για να σε κερδίσουν.

Παρασκευή 30 Μαΐου 2008

Μαύρο ρόδο


Μαύρο μου ρόδο , από τα δάκρυα ανθισμένο, σε κρατώ στα χέρια μου ξέροντας πως έχεις μαραθεί. Τα πέταλά σου δίνουν χρώμα στο ρούχο μου. Μπρος σε φως σε αφήνω, την μορφή σου να πάρει η ματιά και να μην κοιτάξει από χαραμάδες. Θα σταθείς εκεί για καιρό, θα απορροφήσεις τους κραδασμούς και θα ανταμώσεις του ονείρου την άκρη σαν πεις πως νανούρισμα άκουσες.

Τετάρτη 28 Μαΐου 2008



Δεν σε αγάπησε. Υπήρξες παρούσα για να σκεπάσεις τα κενά, ενώ εκείνα υπήρχαν πάντα. Το δάκρυ αργοκυλά, σκέφτεται και εκείνο που φεύγει.
Εκείνος πήρε ανάσα, εσύ; καημό;

πες,μίλα, γιατί βουβά πορεύεσαι; μην ξαναπιστέψεις. Μην υπάρξεις εκεί,ποτέ.
Ό,τι ένιωσα , γιατί δεν το είδα;

Δευτέρα 26 Μαΐου 2008

Μην φοβάσαι, δεν θα σε ακουμπήσω, κουράγιο δεν έχω να σε φτάσω και να σε κάνω δικό μου. Δεν ξέρω, δεν γνωρίζω τον σωτήρα μου, αν η ψυχή μου χάνεται. Κανείς δεν θέλει να είναι μόνος, αλλά πόσα ακόμα να πράξω;
Δεν ζήτησα την βροχή, αλλά μόνο εκείνη μπορεί να με νιώσει.

Δυο στάλες βροχής έφεραν την μυρωδιά της εικόνας που αγαπώ. Αφημένες οι αισθήσεις μου , ταξίδεψαν δίχως εμένα. Δεν γνωρίζω να σου πω τι ένιωσαν, πια δεν τις κατέχω.
Στέγνωσαν απλά στα χείλη μου, μόλις έκλεισα τα μάτια μου.

Παρασκευή 16 Μαΐου 2008

Καλωσόρισμα

Ξανακάθησα στο σκαλοπάτι, δεν σκέφτομαι τίποτα. Το κενό δεν φοβάται να φανεί και να κλεψει το καλωσόρισμα. Κάπου να ξεχαστεί η ψυχή μου για όσα πιστεύει πως πρέπει να υπάρχουν και για εκείνην. Ευχή απόψε δεν θα κάνω, δεν θέλω να ακούσω παραμιλητό , αλλά την φωνή του φεγγαριού.

Πέμπτη 15 Μαΐου 2008

Καθρέφτης το νερό στα χέρια μου , ξέχασα τι το ήθελα. Η ζωή προχωρά και πόσα φέρνει η κάθε ανάσα σε τρομάζει. Κλείνω τα μάτια για το επόμενο κλίκ, την επόμενη εικόνα, για την ψυχή μου.
Θέλω απλώς να τρέξω πιο πέρα από μένα!

Τετάρτη 14 Μαΐου 2008


Χαράζω την πορεία καθώς πέφτω από το σύννεφό μου για να περπατήσω, στο δρομάκι που ακολουθεί το μονοπάτι της ακτής. Δρόσισε η σκέψη μου,η ψυχή μου κοίταξε στο πέραν της νύχτας και είδε τα χιλιάδες λαμπιόνια του ουρανού. Όσο ψηλά και αν κατοικείς , από αυτό το σημείο μπορείς να χαζέψεις το σχήμα τους.

Σάββατο 10 Μαΐου 2008

Πονάω , πεθαίνω το βράδυ σαν έρχεται, γιατί η ψυχή μου πλημμυρίζει από αισθήματα, που καλύπτει η μέρα. Μου λείπει , όσο δεν μπορώ να αντέξω. Η ζωή πως μπορεί και είναι τόσο άδικη; δεν ζήτησα ποτέ κάτι άλλο, από υγεία και αγάπη.
Είναι αδυναμία, να πιστεύεις στο όνειρο, να προσμένεις και να βλέπεις πως η τύχη σου κλείνει την πόρτα σε αυτό που σε γαληνεύει, σε αυτό που σου φέρνει μετά από τόσα δύσκολα.

Όλοι θα πουν ο χρόνος... μα ο χρόνος δεν πέρναγε πριν και περίμενες αυτό το χαμόγελο;
Τα μάτια μου θα φυλάνε υγρά κάθε βράδυ!

Παρασκευή 2 Μαΐου 2008

Σκόρπισαν τα όνειρα ή τα έδιωξα μακρυά; τόσα ήθελα στην ζωή και νιώθω εγκλωβισμένος στο σήμερα. Το μέλλον θέλω να κοιτάξω κατάματα και να πιστέψω σε αυτό , αλλά την ψυχή μου δεν μπορώ να πείσω να σταθεί δίπλα μου. Κάνω όσα μπορώ για να πιστέψω πως δεν αξίζω τίποτα, πως μου ταιριάζει η μοναξιά , αλλά άγγελέ μου την συμπόνοια σου καρτερώ. Πως θα αντέξω στο σκοτάδι και θα πάρω ανάσα πραγματική στο επόμενο φεγγάρι.
Κλείνω τα μάτια και θαρρώ πως ο μορφέας δεν είναι ψεύτης, όσα μου έταξε θα φέρει στην λιαχτίδα ενός χαμόγελου που θα μπορέσω να κρατήσω δίπλα μου, γιατί θα είναι κομμάτι του εαυτού μου.

Τετάρτη 30 Απριλίου 2008

Μπορείς να ξεχαστείς μέσα στην αγκαλιά του για ώρες; να χάνεις γη και ουρανό και να τα βρίσκεις εκεί πάλι, δίχως να αλλάζει η μέρα την νύχτα. Γοργά οι σκέψεις ξεμυτίζουν από την ψυχή και φτάνουν στα σκαλοπάτια του. Δειλά, μην ενοχλήσουν, να αποκοιμηθούν μια σταλιά δίπλα του. Ολάκερη μιλιά δεν θα προφτάσουν να πουν, θα χαζεύουν χρώματα και ουρανό.
Μπορείς να φτάσεις ως εκεί , μα πες μου να έρθω ως εκεί.

Δευτέρα 21 Απριλίου 2008

Τα μάτια σου να βλέπω να έχω εικόνες στα όνειρά μου. Ο κόσμος γύρω τι αξία έχει αυτή την στιγμή, στην αγκαλιά μου; δεν με νοιάζει να κοιτάξω το φεγγάρι που γκρινιάζει για παραμύθια, τα αστέρια που ψέμματα επικαλέστηκαν και κρύφτηκαν. Την ψυχή μου να βλέπω, να ακουμπώ στην δική σου τα βράδια.

Τρίτη 15 Απριλίου 2008



Κάθε φορά που κλαις , αν είχες έναν καθρέφτη μπροστά σου , θα συνέχιζες να μοιρολογείς , να αφήνεις τον καιρό να περνάει και τα μάτια σου να είναι πάντα υγρά σε κάθε σκέψη; είμαι σίγουρη πως θα σου άρεσε να βλέπεις τα δάκρυα στο πρόσωπό σου , το ύφος των ματιών σου , την κόκκινη όψη τους. Δεν σε καταλαβαίνω, το χαμόγελο δεν κυνηγάς, αλλά στο σκοτάδι κλείνεσαι παρέα με δαύτα.

Σάββατο 12 Απριλίου 2008

Θολό το φεγγάρι σε έναν ουρανό καλά κρυμμένο. Φυλακισμένες οι σκέψεις απόψε σε ένα δωμάτιο, αφού η ακτή τους δεν έχει φως. Χτυπάνε ταβάνι και ξαναγυρίζουν μέσα στα όνειρα. Είναι αργά για να βρεις άκρη και αναζητάς την αγκαλιά, όχι οποιαδήποτε. Είναι εκεί , κουρνιάζεις και το μόνο που αφήνεις να σκεφτείς, είναι η εικόνα που αφήνεσαι!

Τρίτη 8 Απριλίου 2008

Ξεκινά η χαρά και δίνει σειρά στην λύπη σε έναν κύκλο που φτιάχνει την ζωή δίχως σταματημό.
Στο κέντρο εσύ , αν προσπαθήσεις να βγεις από εκεί , κάπου θα ακουμπήσεις,κάτι θα αισθανθείς και σε δύνη θα πιαστείς. Είναι εύκολο να μένεις ακίνητος , αλλά πως αλλιώς να αλλάξεις το σκηνικό της μοναξιάς; θα βγεις από την γραμμή , θα ακολουθήσεις τον καημό της σκέψης , της ψυχής την λαχτάρα που μόνο σε όνειρο θα συναντούσες.
Κρίμα να μην είσαι εκεί!

Παρασκευή 4 Απριλίου 2008

Στην ζωή μου η αναπνοή σου, στην σκέψη μου το άρωμά σου. Βράδια ατελείωτα η μορφή σου, να νανουρίζομαι και να ξυπνώ με αυτήν, σαν στιχάκι που σου έχει κολλήσει. Δίχως λόγο δεν κοιτάς τα αστέρια, δεν μελετάς το βλέμμα του. Στην ζωή σου, η μιλιά μου.

Σάββατο 29 Μαρτίου 2008

Κανονικά μετράει το φεγγάρι του ουρανού τα μυστικά και παρέα του κρατεί. Όσο χρειάζεται το φως του ήλιου να το κάνει και πάλι αστέρι. Μιλιά στο προσκέφαλο, σε μαύρο φόντο λάμψεις και το σκοτάδι γίνεται εικόνες από χρώματα.

Τετάρτη 26 Μαρτίου 2008

Σκέψεις & συναισθήματα


Πάντα θα είσαι αυτό που ζητώ , της ψυχής μου κομμάτι , της καρδιάς μου νότα. Πάντα κάτι θα λείπει , κάτι θα με εξωθεί να πω πως δεν σε-με καταλαβαίνω , αλλά σε σένα-μένα θα τρέχω να αναζητήσω το γιατί και μαζί να κοιμηθούμε αγκαλιά.
Πάντα η θάλασσα θα με καλεί , αλλά και πάλι εσένα δεν θα μπορώ να αποχωριστώ. Στιγμές με την μοναξιά θα υπάρξουν, να πνίγομαι , διέξοδο όμως θα βρίσκω στο βλέμμα σου, σε μια σου λέξη.
Πάντα θα υπάρχουν σκέψεις και συναισθήματα που θα μάχονται για την δική τους θέση στον ορίζοντα, αλλά θα προδίδονται σε σένα!

Δευτέρα 24 Μαρτίου 2008

Επιρροές....

Σε πρόδωσε το φιλί; η σκέψη σου; ότι πίστεψες στα θέλω σου; σε κάτι που φάνηκε πως σου ανήκε ή στην φυγή της; ξέφυγες για λίγο από όσα σε σκοτείνιαζαν , από τον μονόλογό σου τα βράδια, τις μελωδίες που έγραφες όταν η ψυχή σου δεν είχε ούτε τον εαυτό σου, ούτε καν δάκρυα να αγκαλιάζει. Ποιος φταίει;! δεν σε νοιάζει και πολύ. Κάπου αφέθηκες, έκλεισες τα μάτια και πίστεψες πως κάποιος είχε δει το όνειρό σου, την ψυχή σου.
Επέστρεψες στα λημέρια σου, ο καπνός θα τα καλύψει όλα.

Ταξίδια κάθε βράδυ σχεδιάζεις , μονοπάτια που σε οδηγούν σε ακτές. Θες να νιώσεις την άμμο , δροσερή , την υγρασία στην ατμόσφαιρα, το ρίγος που σε κάνει να θες να μείνεις σε εκείνο το παγκάκι όλη την νύχτα. Γίνεσαι ένα με το τοπίο , με την μαγεία της ηρεμίας που σε καθοδηγούν οι ήχοι της θάλασσας. Δεν ξέρεις αν έχεις γεννηθεί στοιχείο του νερού ή της ύλης , που έχει πάρει την μορφή σου. Δεν θα ήθελες να υπάρχει τίποτα που να σε κάνει να γυρίζεις πίσω.

Παρασκευή 21 Μαρτίου 2008

Ορίζοντας μπροστά σου, αγκαλιά με το φεγγάρι. Ανταλλάσετε μυστικά, χαμόγελα , φιλιά. Όμορφα είναι , ο αέρας φέρνει θάλασσα και εικόνες. Μένεις στο κοίταγμά του. Στιγμές που αν δεν κρατούσες, δεν θα ανάπνεες τα βράδια. Συνεχιζόμενες σκέψεις, στο ίδιο φωτεινό ρυθμό. Θέλεις να κρατήσεις τα πάντα, μπερδεύεις τα όνειρα και κρατάς το χέρι του για να βαδίσετε μαζί.

Πέμπτη 13 Μαρτίου 2008


Μπορεί να ταξιδεύαμε για χρόνια, αλλά θα συναντιόμασταν στο ίδιο σημείο πάλι. Δεν θα ξέραμε, δεν θα αναρωτιόμασταν γιατί. Έχουν κλείσει πληγές , παρελθόν και έχουμε κρατήσει τα κομμάτια που έχουμε βγει αλώβητοι. Φεύγω από ευθείες , με προσπεράσεις για να έρθω πιο γρήγορα κοντά σου. Δεν λείπει τίποτα όταν είμαστε μαζί , ούτε καν η σιωπή!

Πέμπτη 6 Μαρτίου 2008


Ακίνητη σε όλο το σύμπαν. Όλα αλλάζουν θέση και εκείνη στέκεται στα βράδια που μονολογούσε στα αστέρια. Ίδιες νύχτες, με τον ίδιο έναστρο ουρανό. Το φεγγάρι μόνο αλλάζει. Λίγο πιο χλωμό, λίγο πιο ζωηρό, λίγο πιο ανήσυχο. Τα όνειρα της εύχεται, αυτά να βλέπει να φεύγουν, γιατί γίνονται πια αλήθεια.

Δευτέρα 3 Μαρτίου 2008

Γεννέθλια μέρα το χθές!

Σίγουρα μεγαλώνω , αλλά δεν θα το πιστέψω όσο και αν προσπαθήσει κάποιος να με πείσει , ότι περνούν τα χρόνια και ας μην τα θυμάμαι. Η ζωή είναι αυτή που ζούμε τώρα , το πριν ,το μετά, έννοιες που υπήρξαν ή θα υπάρξουν παρόν κάποια στιγμή και είχαν και θα έχουν την προσοχή μου τότε! Δεν έχω αφήσει κομμάτια μου σε χρονικές στιγμές, είναι όλα εδώ και ζουν τα πάντα.
Να μην αναπολήσω ποτέ, γιατί θα ζω πάντα!

Παιχνίδι

Τα όνειρα ανοίγουν πόρτα στις σκέψεις , υποσυνείδητα, αφήνουν να ξετυλιχτούν και να αποτυπώσουν στην ψυχή σου γεύσεις, να τις αναζητήσεις.
Ανάγκη είναι; μήνυμα από το μέλλον; παιχνίδια του μυαλού; εύκολα τα πιστεύεις, δύσκολο να αποχωριστείς μορφέα και τυλιγμένες προσδοκίες στα μέτρα σου.
Πάντα να ξυπνάς στο καλύτερο σημείο , γιατί ο ίδιος σου ο εαυτός δεν το πιστεύει , δεν αφήνεται ή θέλει να το βρει δίπλα σου, συνέχεια από την μέθη του ονείρου.

Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2008



Πάει καιρός που έγραφα σε τετράδιο, με μολύβι και έννοια είχα να μην το δει κανείς. Είναι αλήθεια πως φοβόμαστε να είμαστε τόσο ευθύς στους άλλους, να ξέρουν την ψυχή μας, ποιοι είμαστε. Δειλά έδειξα για πρώτη φορά το είδος γραφής μου, σε φίλους ( που ακόμη και τώρα δεν το κατηγοριοποιώ, σαν ποίηση, ψυχή είναι). Από τότε τον εαυτό μου δεν έκρυψα, αλλά σε καμουφλάζ. Τον έρωτά μου δεν αρνήθηκα, αισθήματα, τα λάθη, τον εγωισμό μου. Κρατάω τεφτέρι, όχι για όσα μου χρωστούν, αλλά για όσα έχω αφήσει να φανούν. Δεν ξεχνώ. Δεν μετανιώνω.
Η έμπνευση σε αφήνει, γιατί πόσα πια να πει; αφουγκράζεται τις σκέψεις και τις αφήνει να ξεχνιούνται στην παραλία.

Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2008

Ξεχνάς ονόματα, παρελθόν, αλλά τα πρόσωπα είναι ξενητεμένα στην μνήμη. Τον εαυτό σου σε πηγάδι ξεχασμένο, παγιδευμένο μέχρι να έρθει η παλίρροια. Έλα πιο κοντά στον παράδεισο αφήνοντας τον χρόνο να γίνει ξένος.

Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2008

Γλίστρησε ένα όνειρο μες του χιονιού τα σχέδια και ακολούθησε της φυγής την σκέψη. Έφτασε σε μια αγκαλιά και έμεινε εκεί ως την αυγή. Ένας άγγελος θα στο φέρει πάλι πίσω , μόλις το μυαλό ησυχάσει. Με το πρώτο κλείσιμο των ματιών.

Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2008

Θα σε ξεχνώ, θα σε συμμερίζομαι με φιλιά πριν το ταξίδι, πριν το αγρίμι. Γλυκό πιοτό και μέθη σε καλύπτει στην μοναξιά της θύμησης. Ψάχνει το μυαλό και βρίσκει την μορφή σου και το φιλί σου, να το ξεκουράζει στου μορφέα τα μονοπάτια.

Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2008

Αλλάζει το χρώμα των ματιών σου στο φως της μέρας,. Σκοτούρες θα σε σκιάσουν και θα αναζητήσεις το φως των κεριών. Θαλπωρή σε μία ψυχή που πάλεται να ησυχάσει από όλα τα δάκρυά της. Αλλάζει η ματιά σου με το πέρασμα του αυγερινού, γιατί πρέπει να ξυπνήσεις άυπνος, να γυρίσεις άσκοπα και τα θέλω σου να παραμυθιάσεις, για το πως κατέληξες. Λόγια για το αύριο, αλλά ξέρεις το τέλος του μάντη.

Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2008


Μπορεί να προφτάσουν και να σου πουν πως το δάκρυ είναι αυτονόητο , αλλά η αγάπη δεν θα έπρεπε να το καλύπτει;
Είσαι γεμάτος σκέψεις , χαμόγελα, πρόσωπα, ευχές. Σίγουρα θα συννεφιάζεις , θα σου λείπει τα απογεύματα η αγκαλιά , αλλά είναι παροδικό.
Να μην φοβάσαι, να μην σκιάζεις την ψυχή σου με ουτοπικά ψεύδη. Τα ανταλλάγματα άστα για το τέλος. Ένα φιλί για σένα... δύο για μένα!

Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2008


Δακρύβρεχτη μοναξιά αναδιπλώνεται βραδιάτικα, μέσα από ένα τζάμι που αντικρίζει γκρίζο ουρανό. Σκέψεις, αυτές οι σκέψεις την ψυχή προδίδουν. Δεν ξέρει αν ζει, από τι ανασαίνει και οι πνοές της, γιατί βγαίνουν με παράπονο. Όλα θα μπορούσαν να φταίνε, ο ορίζοντας που κρύβεται στα μάτια του. Της λείπει και μιλάει. Δεν νυστάζει, τον συλλογάται, είναι που έχει τάξει νανούρισμα και δεν το έχει στείλει στο προσκεφάλι της.

Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2008


Κόκκινο κρασί από τα χείλη σου να μεθώ, να μην περνάει ο καιρός. Δεν μετρώ τον χρόνο που είμαστε χώρια, δεν υπάρχει , δεν κυλάει, παρά μόνο μαζί. Και κλέβει , τρέχει πιο γρήγορα από εμάς και μας φέρνει κοντά και πάλι μακρυά. Στενάχωρη ψυχή, αλλά σε φιλάει κάθε βράδυ. Φεύγει την αυγή να με βρει, στα όνειρά μου να μου φέρει την μορφή σου, αγκαλιά!

Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2008

Rise Up



Όλα μέσα στην ζωή είναι , τα πιο απρόοπτα , αυτά που θα πάρουν την χαρά σου , την ματιά του και σε φέρνουν απότομα στον κόσμο σου. Οι εικόνες είναι αποτυπωμένες πιο έντονα και από τις σκέψεις. Η ψυχή μπορείς να πεις πως είναι μισή, ανολοκλήρωτη, γιατί η τελειότητα κρύβεται πάντα σε δύο πράγματα. Όλα θα γίνουν καλύτερα , θα έρθουν όπως τα θέλουμε , υπομονή.
Να χαμογελάς , γιατί έτσι ανασαίνω!

Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2008

Διαμαρτυρία

Η ψυχή καταπατείται με μία λέξη , με μια άρνηση άνευ προηγουμένου ,για τον εγωισμό κάποιου , για την ανυπαρξία υποχώρησης και συμβιβασμού , γιατί απλά πρέπει να περάσει το δικό σου. Δάκρυα , όδηγοι σε λιμνοθάλασσες από δαύτα. Φαρμάκι για τόσα χρόνια που υπήρξες "ακόλουθος" χωρίς φωνή. Συγνώμη που φαινόταν πως η ψυχή μου μορφή δεν είχε στα μάτια σου. Δεν ζήτησα ποτέ κάτι πέρα από αυτό που λαχταρούσα. Είναι άδικο να στα χρεώνουν όλα λάθος.

Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2008

Αντίφαση

Αντιφατικός δρόμος , απαντήσεις με επαναλαμβανόμενα φώτα σε άδειες ψυχές και εσύ ευθεία. Ποιος να παραβγεί το κενό και με τι αντίκρισμα;! κανείς. Σε ψυχρούς δρόμους καρδιές αφήνονται να ζεστάνουν την σκέψη σου. Θυμάσαι τις κατάρες που σου έδωσαν όταν ήσουν μικρός και χαμογελάς για την αφέλεια αυτών που πίστεψαν πως θα σε σταματούσαν.
Με την βροχή να χαίρεσαι , με τον ήλιο να χάνεσαι , με την αλμύρα ένα να γίνεσαι.

Δίπλα σε ένα τζάκι βρήκες παλιούς φίλους , την θαλπωρή των ξένων, και την φωτιά σου έκαψες δίχως να το σκεφτείς.
Αντιφατικά δρομάκια , φρένο πατάς και η επιτάχυνση σε φέρνει ένα βήμα πριν τον γκρεμό.

Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2008


Τα δάκρυά σου ζωντάνεψαν πάλι και πλημμύρισαν τα μονοπάτια της καρδιάς σου .Οι σκέψεις σου πάλι λησμόνησαν στιγμές από όνειρα που έζησες και τις αναζητάς .Όμως η αύρα ενός μυστικού έφτασε στα πόδια σου μπροστά και τις σκόρπισε πάλι.

Σε παρέσυρε η νυχτιά και σε έκανε να νιώσεις μόνος ξανά.

Πίσω από τα φύλλα του χιονιά εμφανίζεται το φεγγάρι και όνειρα σκορπά στο πρόσωπό σου .Πέφτουν τα άστρα στην αγκαλιά σου να κρυφτούν , να ζεσταθούν. Έκλεισαν τα μάτια σου και αυτά να κοιμηθούν και τα φίλησα γλυκά για να ξεχαστούν .

Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2008

Back to black

Back to black without thoughts, just the emptiness that comes in contrast with the bitterness of your tears. Black could be your lover for more than an eternity. Forced to love shadows, chasing dreams behind bullet proof glass. Back to black, isn't it the only thing you know? Don’t lie, for once in your life, let air come to your soul. Dressed in black Sitting on words without meaning, wishing for the night to come again.


υγ : εμπνευσμένο από το back to black : amy winehouse

Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2008

Τσάρκα

Άγγελοι σκεπάζουν την μορφή σου και σε ταξιδεύουν στα μονοπάτια της σκέψης. Τα ίδια σοκάκια, με τα ίχνη σου πάνω στην άμμο, οδηγούν στην καρδιά σου. Κύκλοι ως το πρώτο φως της ημέρας , βότσαλα στις τσέπες και κοχύλια από άλλες ψυχές.

Πιοτό

Η καρδιά σου δεν λέει να μείνεις;
και στην ψυχή σου να με βάλεις;
για σένα γράφω, και νοιάζομαι και πονάω!
Στην προσευχή μου για σένα λέω να σου
δώσει αυτό που αξίζεις!
Σε γνωστούς συγχώρεση να δώσεις που δεν ξέρουν
για το αν η καρδιά μου εσένα ποθεί.
Μα από το ποτήρι σου ήπια και από αυτό έχω μεθύσει
άγγελέ μου!

Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2008


Άγρυπνη, τον λόγο δεν ξέρω. Μπορεί να σκέφτομαι τα μάτια σου, ότι κάπου ταξιδεύεις αυτή την στιγμή και θα ήθελα να επιβεβαιώνω την σκέψη μου. Πέρνα η ώρα μέσα στην νύχτα, στροβιλίζεται και δείχνει πως στέκεται μέσα σε ένα δωμάτιο. Κάνει ανταλλαγή με εσένα και μόνο έτσι αφήνεται, να αφεθεί στο όνειρο.

Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2008

Σε αναμονή


Όλοι είναι άγγελοι και νεράιδες,με φτερά διάφανα , χρωματιστά, με πρόσωπα αναλίωτα από χρόνο. Δεν έχουν σκεφτεί τους αιώνες που έχουν καλύψει, τις φωνές όσων τους επικαλέστηκαν, γιατί κάθε μέρα ξαναγεννιούνται με την ίδια μορφή, δίχως θύμηση παλιά. Δηλωμένοι να είναι παρόντες σε όνειρα, μέσα στης ζωής την θλίψη και σε όσα θα θέλαμε να ήμασταν. Όλοι έχουν μυστικό, που η ψυχή φορά σε αναμονή μιας νεράιδας που θα το πάρει και σε περίλαμπρου αγγέλου , τα φτερά θα το φορέσει για να χαθεί στο άπειρο της ζωής του.

Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2008

Παιχνίδια με τον ήλιο



Στα μάτια σου ο ήλιος , τον ξεγελάς , τον χάνεις, σε ξαναβρίσκει όταν περπατάς παράλληλα με την θάλασσα. Σταματάει μόνο, όταν σταματάς και εσύ για να κοιτάξεις δίπλα σου. Παιχνίδια σε ουρανό και γη, σε σκέψεις και εικόνες, σε καλέσματα και αντίο. Σου λείπει το καλοκαίρι, όχι για τον ήλιο, αλλά για τις στιγμές. Αν μπορεί να σε δει εκείνος, τότε μπορώ και εγώ, γιατί την θέση του παίρνω όταν στρέφεις το βλέμμα σου στον ουρανό.

Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2008

Δραπέτης

Μια ευκαιρία έχεις να ξεφύγεις , όταν αλλάξει κατεύθυνση ο άνεμος. Μόνο έτσι δεν θα καταλάβει πως δραπετεύεις και στα όνειρα επιστρέφεις. Μια στιγμή η επιστροφή σου στα κίνητρα που σε οδηγούν σε ατίθασες κινήσεις και στην αθωότητα του κόσμου σου.

Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2008

Ψυχής κάλεσμα

Την ψυχή σου να γνώριζα, καλύτερη φίλη να την είχα, να ήξερε να μου πει, αν με έχει δει στην καρδιά σου. Μερόνυχτα να μου μίλαγε δίχως μιλιά για σένα για το τι φυλάς μέσα σου, για τον εαυτό σου. Να μου έκανε δώρα από σένα, τα φιλιά σου , την ματιά σου. Θα την φρόντιζα και εγώ , θα την αγαπούσα, δεν θα την πρόδινα, για μένα θα την φυλούσα.

Σοκάκια


Πως φαντάζεσαι σκηνές που δεν έχεις δει; σε ασπρόμαυρο φόντο , σε σκοτεινά σοκάκια , σε υπόγεια , σε ουρανό; μετακινείσαι , καθώς οδηγείς την σκέψη σου μέσα από τούνελ, με φως που αποτυπώνεται στο τζάμι σου. Επαναλαμβανόμενα μοτίβα , δαχτυλίδια καπνού και στο κενό εσύ. Ψάχνεις ή το νόημα είναι να φτάσεις στο στέκι σου; εκεί που πας τα βράδια το υποσυνείδητο και το ελευθερώνεις μέχρι να σε κουράσει αυτή η αναζήτηση ψυχής και βγεις πάλι στον δρόμο της επιστροφής.

Σε όνειρο να έρχεσαι τα βράδια , σαν άγγελος , πρόθεση να έχεις το κάλεσμα στην αγκαλιά σου , νανουρίσματα γαλήνια. Να διαρκεί αιώνια η μορφή σου, αναλίωτη σαν την δροσιά της αυγής, σαν τα χρώματα του ουρανού που ξετυλίγονται με τις ώρες. Να μένουμε εκεί, σε άυλες εικόνες που δεν αναλύονται, που κρύβουν πάντα την προσμονή της αγάπης. Σε όνειρα της ψυχής σου , να είμαι, πάντα, ο άγγελός σου!

Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2008

Στην αγκαλιά σου ξένος να μην καταλήξω , άγνωστη μορφή σε σκέψεις. Να με αναζητάς , να σου λείπω , να με θες. Να έχουν σημασία οι προσπάθειες των συναισθημάτων να σε εκπλήττουν. Το παρόν σβήνει στο παρελθόν , σε στιγμές που θαρρούσες πως ήταν από όνειρα φτιαγμένες που δεν είχες ξαναδεί. Να είμαστε μαζί , σε κοινές εικόνες!