Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2008

Πάλι άφησα και πέρασε η ώρα, δεν θέλω να σταματήσω τις σκέψεις μου , την εικόνα σου δημιουργούν. Θέλω να σε αγγίξω. Το φιλί στήνει παγίδα και περιμένει. Χαμόγελα , αμηχανία και η στιγμή συνεχίζεται. Όσες ώρες θα οδηγώ, θα προσπαθώ να θυμάμαι πως όσο εύκολα έρχεται κάτι , τόσο γρήγορα μπορεί να φύγει και να μην έχω προλάβει ούτε το όνομά μου να κρατήσει ανάμνηση.
"Πρέπει" κάποια στιγμή ό,τι θελήσω να μείνει μαζί μου ως το τέλος.
"Πρέπει" κάποια στιγμή σε αυτό που θα πιστέψω να πειστεί και το φιλί σου.

1 σχόλιο:

lakis είπε...

Αν το θέλεις μπορείς να επιβάλεις το "πρέπει" σου. Όχι με πειθώ, αλλά με αγάπη. Μέρα καλή