Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2007

Φωνή


Σταματώ και σε ακούω , αναλύω το κάθετί και υποσυνείδητα περνά στην ψυχή μου. Όσα γνωρίζω , τα πιστεύω , όσα κατέχω , όσα δεν μπορώ να φτάσω , ακόμη και το όνειρο. Μιλάς , στην άλλη γραμμή και αναρωτιέμαι την ίδια στιγμή , γιατί; πρέπει να είμαι εγώ που κάτι μου διαφεύγει και δεν καταλαβαίνω , που δεν θα πρέπει να ρωτάω , που θα πρέπει να μην δείχνω τίποτα , να μην λέω τίποτα , γιατί καημός δικός μου θα γίνει και η νύχτα μεγαλώνει. Μέσα με κρατάει , να κοιτάω απόμακρα δειληνά , εικόνες που σβήνουν και μελωδίες να βγάζουν σε χαρτί την ψυχή μου.

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2007

Περιμένω την στιγμή που θα κρυώνουν τα πόδια μου το πρωί και θα χώνονται σε κλειστά παπούτσια , που το κασκόλ θα στριφογυρίζει στον λαιμό μου για να νιώθω ζεστασιά σαν να είμαι ακόμη στο κρεβάτι χουχουλιασμένη και κρυμμένη από τις αχνές ακτίνες του χειμωνιάτικου ήλιου. Μόνο με την σκέψη και θέλω να χουζουρεύω , να χωθώ στην αγκαλιά σου .
Μπορεί το καλοκαίρι να αγαπάς πιο πολύ , την θάλασσα ,τις ακτές που σε βρίσκουν να κάθεσαι εκεί με τις ώρες , αλλά η αίσθησή του είναι πιο ζοφερή.

Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2007

Η κολλητή...


Η καλύτερή μου φίλη , που όσα χρόνια και αν περάσουν , ξέρω πως θα είμαστε μαζί!
Γνωριζόμαστε από το λύκειο. Δεν κάναμε παρέα από την αρχή, είχε μια κολλητή που τύχαινε να την ξέρω από το δημοτικό , η οποία μου φαινόταν "ανώριμη" και για αυτό απείχα.
Εγώ από την άλλη , "εγκλωβισμένη" ( από το γυμνάσιο ) σε μια τετράδα κοριτσιών που έθαβαν η μια την άλλη και σχολίαζαν τους πάντες , συμπεριλαμβανομένου και εμένα και την Μ με την φίλη της. (Δεν τις θεώρησα ποτέ φίλες μου , ποτέ δεν μοιράστηκα όνειρα ή τα πιο προσωπικά , απλά μια τυπική παρέα για τις ώρες του σχολείου.)
Γνωριστήκαμε καλύτερα με την Μ , γιατί μέναμε κοντά. Απέχουν τα σπίτια μας 3 τετράγωνα και όμως δεν είχαμε ξαναϊδωθεί.
Καθημερινά ένα τσούρμο από παιδιά γύριζε μαζί και καταλήγαμε εμείς οι δύο και ο κολλητός. Δεν ξέρω , αλλά μάλλον το ένστικτο σε οδηγεί , αυτό που βλέπεις στον άλλον , η καθαρότητα της ψυχής , για να πεις αβίαστα το "ποιος είσαι ".
Δεν έχουμε μαλώσει σχεδόν , ποτέ :Ρ . Μια φορά και αυτό από χαζομάρα , στο λύκειο για ένα διαγώνισμα στα κείμενα. Το τι κλάμα έριξα μέχρι να πάω σπίτι , δεν λέγεται , που ήξερα πως δεν μου μίλαγε. Αδιανόητη κατάσταση , ως τότε , αδιανόητο συναίσθημα. Από δικό μου πείσμα τα ξαναβρήκαμε ( κάνω πάντα το πρώτο βήμα και ας μην φταίω , απόλυτα ).
Τα χρόνια έχουν περάσει μέσα από καθημερινότητα , μέσα από εκπλήξεις που φέρνει η ζωή , η φιλία στο ίδιο σημείο.
Είναι πεισματάρα , ξεροκέφαλη ( όπως κ εγώ άλλωστε :Ρ ) , και παραπονιάρα όσο δεν πάει , που αν τυχόν κάνω το λάθος και δεν μιλήσουμε για μια εβδομάδα ή δεν ιδωθούμε , έχω κρεβατομουρμούρα , χαχα . Θέλει να της λες πως την αγαπάς και πως σου λείπει , να της εκφράζεσαι (ναι , εγώ την πληρώνω την νύφη Β , τα ακούς; :Ρ ) , είναι ένα μωρό.
Μου κάνει παράπονα ακόμη και για τον κολλητό , γιατί θα ήθελε και εκείνη να έχει την ίδια σχέση που έχω μαζί του. Το καταλαβαίνω , αλλά όσο και αν της εξηγήσω , δεν "λύνει" κάτι.
Τα χρόνια έχουν περάσει και μένει πάντα το λεξιλόγιο που περιλαμβάνει λέξεις όπως : "τζενουλίνι " και όλα τα - λίνι .
Η οικειότητα , η αμεσότητα , η αγάπη , η συμπαράσταση.
Ξέρω πως θα είμαστε φίλες , αδελφές για μια ζωή.
Είναι ευλογία....



υγ: πιο μεγάλο κείμενο δεν ήξερα να γράψω;; !:Ρ ( επίτηδες για να μην το διαβάσετε ) χεχε

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2007

Nouvelle

Όσες προσευχές κι αν πω δεν κλείνομαι στην αγκαλιά σου τις νύχτες που μετρώ την μέρα.
Πως γίνεται; χωρίς σκέψη να γίνεται , χωρίς να χρειάζεται προστάγματα κ φυλακές.
Δεν σταματώ , εδώ μέσα στις σκέψεις , στις αναμνήσεις , δεν σβήνουν , είναι ελάχιστες μπροστά σε όσα προσμένουν τα φιλιά.
Μου ζητούν να τους μιλάω για σένα , γιατί με βλέπουν που καθρεφτίζω εσένα στην τρέλα που κουβαλώ.
Σε αυτό το όνειρο θα σε φιλήσω , θα βρω τρόπο και θα φτάσω την στιγμή που θα με συναντάς στις εικόνες του μυαλού σου , πρίν το αισθανθείς και ξυπνήσεις!

Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2007

Όνειρο


Τι είναι όνειρο;! ένας αρχιτέκτονας σκέψης , που κάνει σχέδια , όταν το σώμα σιωπά την νύχτα. Δημιουργεί κόσμους , εικόνες , διαλόγους που στηρίζεσαι σε αυτούς την μέρα. Περιμένοντας σε ένα κόκκινο φανάρι , εως ότου κατέβεις στην επόμενη στάση , μέχρι να ξαποστάσεις από κάτι άλλο , ασήμαντο στην καθημερινότητα. Ξυπνάς και ακροβατείς στους πίνακες του μυαλού , γιατί εκεί συναντάς το πιο έντονο.
Όνειρο; οι φόβοι και οι ανησυχίες , αλλά πιο πολύ οι πόθοι.

Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2007

Μικρός θεός

Μικρός Θεός μπροστά στο φως τυλίγεται
και αφήνει φτερά στην σιωπή.
Την σκέψη να μηδενίζει για να αγγίξει μία εικόνα ,
μακρινή που ούτε και αυτός φτάνει.
Μικρός Θεός πίσω από δάκρυα νανουρίζει το σύμπαν ,
να γαληνέψει τις ψυχές , να τις παρηγορήσει.

Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2007

Μπορείς να πεις πως με έχεις χορτάσει; κορεσμός αισθημάτων και σκέψεων; όχι
Όπως τα όνειρα πάντα η μορφή σου , στιγμιαία εικόνα που χάνεται και λαχταράς να την δεις πάλι.
Μπορείς να πεις πως ο χρόνος δεν περνάει βασανιστικά , περιμένοντας να τελειώσει το μαρτύριο της απόστασης; όλα όπως ένα δειληνό , άψογο και όμως χάνεται σε μια στιγμή.
Άγγελέ μου , στην αγκαλιά του μείνε , πιο πολύ σε έχει ανάγκη. Άσε μου δάκρυα , με γαληνεύουν , κρύβουν όλα τα υπόλοιπα και εκεί έρχομαι και εγώ!

Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2007


Γιατρειά στις σκέψεις μου ψάχνω , κάτι που να κοπάζει στεναχώριες , να τις ησυχάζει σαν κάνουν βήμα να φανούν και να αναζητούν απεγνωσμένα να τον καλύψουν.
Σαν να θέλεις επιβεβαίωση για όσα νομίζεις πως έχεις , γιατί ξέρεις πως τίποτα δεν είναι σίγουρο , ακόμη και αυτές οι σκέψεις.
Πάνω που έρχεσαι να πιστέψεις όσα λες στον εαυτό σου , η ανάγκη να είσαι εκεί , όταν η καθημερινότητα τον πνίγει , σε ρίχνει στον ασκό των όσων είχες κρύψει.
Μέσα σε όλα ,συμπιεσμένα συναισθήματα , ανατροπές της ψυχραιμίας.
Ένα φιλί θα στείλω και όλα θα περάσουν...

υγ: ..μου λείπεις! ...

Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2007



Τα μάτια σου θέλησα να δω για μια στιγμή και χάθηκα στην ψυχή σου, στις σκέψεις σου. Ταξίδια ατελείωτα οι καημοί σου , φωτιές τα όνειρα σου που σιωπούν στο αντίκρισμα ενός ωκεανού ελπίδων. Απομακρύνεσαι από μένα , θέλεις να είσαι εδώ , αλλά εκεί μένεις ,μέσα στις σκέψεις σου. Το βλέμμα σου θέλησα για μια στιγμή να αποθανατίσω και πλανεύτηκα στο χαμόγελό σου που γαληνεύει την μορφή σου.

Μου είπαν πως ακούστηκε μια προσευχή και ήταν δική μου. Την είχα ξεχάσει στην αγκαλιά της θάλασσας , όταν αντίκρισα το φεγγάρι μαγεμένο από σένα. Μου είπαν πως είδαν μια ευχή να κρύβεται στα μάτια σου , πως ήταν το φιλί σου μυστικό , στολίδι του βυθού.

Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2007

Πέφτει η βροχή από τα μάτια σου στο πρόσωπό μου , σε φιλώ , να σε σώσω θέλω!
Πέφτεις στην αγκαλιά μου , σε κρατώ , να σε αγγίξω θέλω.
Φύλλα που τα έφερε ο αέρας , ένας βοριάς , μια πληγή.
Κοίτα με , σε σένα ελπιζω , εσένα αναζητώ.
Εδώ θα μείνω , δίπλα σου , να σιωπώ , να σε σκεπάζω.
Πέφτει το σκοτάδι , αλλά ο ουρανός πάντα φωτεινός.

Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2007

Λυκόφως


Περιμένεις την αυγή για να κοιμηθείς , φοβάσαι την νύχτα , φέρνει πάντα όσα την μέρα λησμονείς. Πρέπει να περιμένεις το πρώτο φως για να σε νανουρίσει. Ξημερώνει και τα βλέφαρα φέρνουν κοντά τον μορφέα.
Όνειρο , η γαλήνη στο βλέμμα σου , η στιγμή που βρίσκεις το τέλος στις σκέψεις.

Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2007

Αφοπλιστικό Κενό


Το απόλυτο κενό και σκέφτεσαι πως έφτασες εδώ , αφού εσύ αγαπούσες στον υπέρτατο βαθμό,
ένιωθες την κάθε στιγμή να σε πλημμυρίζει με αισθήματα , πως είναι δυνατόν;!
Στον εαυτό σου τι να πεις , που το βιώνει και είναι χειρότερο από πριν που πονούσες ,
που ξενύχταγες και λύτρωση έψαχνες!
Ήρθε η λύτρωση. Καμία σκέψη , κανένα αίσθημα , μόνο το κενό και η αποδοχή του.
Μα τόσο πολύ αγάπησες; τόσο πολύ πόνεσες , που στέρεψαν όλα ;
είναι δυνατόν;! ίσως το μυαλό σώπασε , ίσως η καρδιά νέκρωσε και μέσα της
μόνο παλμοί μιας ψυχής ηχούν πια.
Μπορεί αυτό που νόμιζες αγάπη , τίποτα να μην ήταν. Μπορεί αυτό που σαν πόνο θαρρούσες ,
να ήταν ψευδαίσθηση και ήρθε η στιγμή να μηδενιστούν.
Κενό και πάλι από την αρχή!

Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2007

Τι να καταλάβεις; για τι να κλάψεις;
ψυχές αντίκρισες σε έναστρους ουρανούς
να κυνηγούν την αγάπη τους. Φυλακισμένες στο άπειρο ,
γιατί απλά στην ελπίδα πιάστηκαν ,
σε ένα φιλί πίστεψαν , σε μια αγκαλιά πέθαναν.
Τι να πιστέψεις; τι να λησμονήσεις;

Ήταν ευχή το φιλί σου , σαν κύμα ,
σαν δροσιά την ψυχή μου να ξυπνήσει,
μέσα σε όνειρα να κλείσει.
Ήταν θαύμα η μορφή σου , σαν οπτασία
την σκέψη μου να αφυπνίσει ,
μέσα σε εικόνες να ταξιδέψει ,
το φεγγάρι να αντικρύσει.